ΕΡΩΤΕΣ ΜΠΕΛΑΣ

Οι Σιναντησεις

       Τότε ο Måns μου είπε με ύφος πονηρό :

"_δεν πειραζει μην αγχώνεσαι ! Εισαι πολυ γλυκουλα ! Πες μου το ονομα σου !

_Λυδία ! Μπορω να βγαλω μια φωτογραφια μαζι σου;

_Εννοείται !"

       Εκείνη την στιγμή με πιάνει από την μέση και είχε ένα χαμόγελο... Αχχχ Και ένα βλέμμα που μου ήρθε να τον πιάσω και να τον φίλησω αλλα δεν το έκανα δίστασα !

       Τότε ήρθε η μάνατζερ :

"_Måns !;! Έλα, πέρασε ή ώρα πρέπει να φύγουμε !

_Οκ... Ερχομαι μισό ! Λοιπόν χάρηκα πολύ Λυδία ! Α... Και χρόνια σου πολλά για σήμερα."

       Τότε γύρισε και έφυγε.
       Αμέσως αναρωτήθηκα πως ξέρει ότι έχω γενέθλια και θυμήθηκα ότι του έκανα τούιτ το πρωί !
Τότε τις σκέψεις μου διέκοψε ή Hope !

"_Λυδια έλα, πάμε να κάτσουμε στο μπαράκι που είναι εδώ πιο κάτω !

_Ερχομαι !

_Ρε !!! θα τον ξαναδείς, μην στεναχωριεσαι ! Και από ότι κατάλαβα, από το πονηρό του βλέμμα, πολύ σύντομα !

_Εντάξει τώρα !! κόφτο !!"

       Φτάσαμε στο μπαράκι, μπήκαμε μέσα και κάθισαμε σε ένα μέρος πού ήταν οι περισσότεροι.

       Το ωραίο ήταν πως, κατευθείαν, κάποιος τιν έπεφτε στην  Hope. Εγώ δεν έδωσα σημασία όμως γιατί σκεφτόμουν τον Måns !
      
       Τότε με πλησιάζει ή Hope και μου λέει :

"_Λυδία;! Θυμάσαι που σού είπα ότι θα ξανά συναντηθείτε σύντομα με τον Måns ?"

       Τής απάντησα βαρετά και στεναχωρειμενα :

"_Ε... Ναι ! Γιατί ?

_Για κοίτα ποίος ήρθε !"

       Εκείνη την ώρα, γύρισα και κοίταξα προς την πόρτα και ναι...
        Ήταν ο Måns με τα παιδιά, αλλά χωρίς την μάνατζερ !
      
        Ε ναι λοιπον !! Αυτό ήταν !! Πρέπει να κάνω κίνηση, πρέπει να τον πλησίασω !...

*********************************
       Άρχισαν η Λυδία και ο Måns να μιλάνε, δεν άκουγα τι έλεγαν και αποφάσισα να τους αφήσω μόνοι τους να τα πούνε, να απόλαυση λίγο εκείνη την στιγμή που τόσο επιθυμούσε...

       Συνέχισα να μιλάω με τα άλλα παιδιά, και πιο πολύ με τον Alexander.
       Του ζήτησα επίσης μια φωτογραφία μαζί του... Και ζήτησα και στα υπόλοιπα παιδιά το ηδιο.
Όλοι το δέχτηκαν πολύ ευγενικά.

       Δισθιχος, ήρθε η μάνατζερ και τους φώναξε να φύγουν, υποτίθεται ότι είχαν δουλειές...

       Η Λυδία τότε, στεναχωρεθικε πάρα πολύ και πήγα να την παρηγορισω. Τεις πρότεινα να πάμε στο μπαράκι που είχε εδώ κοντά να κάτσουμε. Το δέχτηκε.

       Φτάσαμε και κάθισαμε. Είχε πολύ κόσμο και πολύ σύντομα προσπάθεισε να μου την πέσει ένας άγνωστος...
Μου έλεγε διαφορά και του απαντούσα βαρετά να ξεκολλήσει. Κοντέψα να νευριασω και να θυμόσω...

       Τότε τους είδα, τον Måns και τα παιδιά, μόλις ε μπαίναν στο μπαράκι.
Πήγα στην Λυδία, και την προειδοποίησα ότι τεις το είχα πει πως θα τον έβλεπε ξανά σύντομα...

       Τότε, όταν γυρίσε και τον είδε, το πρόσωπο τεις έλαμπε από χαρά.

Next ??