Chapter Isa
Nakatingin ako sa pangalan ng paborito kong tambayan, ang Coffee & Co, isang syang coffee shop. Tanga na lang siguro ang taong mag-akalang isang bookstore o convenience store to.
My regular days start with me waking up at Six A.M, eating breakfast, taking a ice-cold shower and a 15 minute walk to my school: Mystical Rose University.
I know right? Ang korni ng pangalan ng school namin, halatang di pinag-isipan. Sino ba namang mag-iisip ng pangalan ng itatayo mong school na Mystical Rose.
Anyway hi-way, nandito ako ngayon nakaupo sa gilid ng coffee shop. Yung nakikita ko yung mga tae- i mean mga tao na nagkukumahog makipagsapalaran sa buhay. Mga taong tumatakbo, nagmamadali upang makapunta sa paroroonan nilang walang katiyakan. Mga taong parang naglalakad sa buwan na walang pake kung naabala na nila yung nasa likod nila sa tagal nilang maglakad. Mga magkaibigan na gustong magsabay kahit sa paglakad na kahit pang-isahang tao lang yung kasya sa daanan nila eh pinagkakasya padin nila yung mga sarili nila. At marami pang iba.
*Kring* ( Tunog yan ng wind chimes wag kayong ano )
Kapag tumunog yung wind chimes, ibig sabihin may pumasok na customer. O tao na gustong makalanghap ng aircon ng libre.
At dahil wala namang masyadong entertaining sa labas eh tinignan ko na kung sino yung pumasok.
* Blink Blink * ( sfx yan nung pagpikit ng bida naten wag ulit kayong ano )
Ok. Ang gwapo nya. What's new? Marami akong ka-school mate na gwapo ding katulad nya, maliliit naman ang utak.
Pero iba sya eh. Parang may magnet sya na kahit na anong gawin kong iwas eh napapatingin talaga ako sa kanya. Tsk, bawal to. 'Di ako pwedeng mahumaling sa isang lalaki. Nakakamatay yun.
A/N : Ang kumontra ..................... sige kumontra lang kayo.
Dumiretso sya sa counter. Pansin kong parang kinikiliti ang tumbong ng mga crew'ng babae habang nakatingin sa guy na yun.
It's just a handsome face girls. Walang essence yan. Puro mukha lang.
Bakit kaya parang sarili ko pa yung kinukumbinsi ko at hindi sila?
Para makaiwas sa nagbabadyang temptasyon, ay tumingin na lang ulit ako sa mga nagdadaang tae- tao pala. Ayun sakto may isang badjao na dalaga na naglalakad akay-akay ang isang sanggol. Anak nya ba yun? Eh ang bata bata pa nya eh. Bat kaya ganun, sarili nga nila hindi nila mapakain nagdagdag pa sila ng palamunin. Nakakastress sila.
Tumingin ako sa ibang view, para naman gumanda ang perspective ko sa buhay. Ayun may naspotan ako, isang asong- pffftt nagsasarili sa isang poste. -_-
Buset to ah? Pati ba naman aso, na-e-L din? Hanep.
Lumipat uli ang paningin ko, and i found myself looking at a pair of warm honey-colored eye that was looking at me too. His eyes are smiling, as well as his lips. Oh those li- .
Napataas ang kilay ko. This is so not me. Hindi pa ko nakapagpantasya sa isang lalaki. Si Christian Grey pa lang pala. But given naman na kapanta-pantasya ang isang Christian Grey right?
Back to that guy. Bumalik ang tingin ko sa mata nya, matik na tumaas ang kilay ko in a mataray na manner.
" Uhm, excuse me. Pwede maki-share ng table?" He asked politely.
