Bring Me Back, My Love

My Love 7

My Love 7: Edward Simon Montecarlo

Edward's POV

It's been a couple of weeks since I saw her. Pagkatapos ng tagpong iyon ay agad tinawagan ko si Nathan, pinsan ko, na private investigator para alamin kung sino talaga siya. 2 days after ng pagtawag ko sa kanya ay binigay niya sa akin ang isang sobre na naglalaman lahat ng tungkol sa kanya. Pero hindi parin talaga ako kumbensido. I don't care kung magmukha man akong stalker sa pinaggagawa ko pero hindi mo maiaalis sa akin yun dahil nararandaman ko sa puso ko hanggang ngayon na buhay pa ang asawa ko. At hindi pwedeng magkamali ang puso  yun ang papatunayan ko.

Hindi ko alam kung ano ang nagtulak sa akin na puntahan siya sa condo niya. I know na dumating na siya few hours ago. Dahil inalam ko lahat ng schedule niya-- these past 2 weeks -- of course I'm the CEO of Montecarlo Corporation, at ang Montecarlo Airline ang isa sa mga sangay nito where she work at pag-aari ko din kung saan siya nakatira ngayon.

3 years narin ang nakalipas ng ipasa sa akin ng aking Ama na si Jose Montecarlo ang pamahala ng Montecarlo Corporation. Tinuon ko lahat ng oras ko sa pagpapatakbo ng company namin at sa tatlong taon na yun mas lalo pa itong lumago. Yes! I am now one of the sought out billionaire in the country ang akala pa din ng karamihan at single ako kasi halos wala silang makitang piture namin noon ni Hera na magkasama ganoon kami kaprivate noon. Well typically yes I am single now but my soul and heart belongs only to Hera at hindi na 'yon mapapalitan pa yun at hindi ko padin tinatanggal ung wedding ring ko at wala akong intention na tanggalin.

Sa bawat araw na dumaan I focus myself in the business pero hindi parin nawawala ung pangungulila ko sa asawa ko. Kinulong ko ang sa sarili ko sa pagkakaalam kong babalik parin siya sa akin kahit alam kong posible na yun. Minsan nagpupunta din ako sa bar na pag-mamayari ng kaibigan kong si Loui De Venecia at sinasamahan niya akong magpakalasing hanggang sa gumapang na akong umuwi sa condo namin. Lahat na siguro ng sakit ng hinanakit ko nawitness na ni Louis at nagpapasalamat ako sa kanya kasi hindi niya ako iniwan sa mga panahon na yun.
Isang taon din akong nagpakasasa sa alak ngunit narealize kong hindi magugustuhan ni Hera yun kung nandito man siya. Hindi ko din tinuon ang sarili ko sa ibang babae dahil alam kong wala ng makakapantay pa kay Hera. She's my life and she's the most beautiful for me. Natapos ang panahon na yon at ako'y naging matatag at nangako akong unti-unti din akong makaka move on sa buhay ngunit mananatili parin siya sa puso ko forever. Tulad ng pinangako sa ko sakanya nung kasal namin.

Pero muling bumalik lahat ng sakit, pangungulila, at pagmamahal noong nakita ko siya sa Eroplano. Galing ako noon sa isang Conference meeting sa Madrid. Akala ko namamalikmata nga ako pero totoong nasa harap ko na talaga siya. Halata din sa mukha niya ung gulat noon pero bigla siyang nahimatay. Super akong nag-alala noon halos hindi ko na din alam ang gagawin ko. Buti nalang tinulungan din ako nung mga kasamahan niya sa trabaho.

Nandito na ako sa sa harap ng pinto ng unit niya. I knock 3 times pero parang walang nakakarinig. Napansin ko ung doorbell sa gilid ng pintuan niya at pinindot ko yun. Isang ring lng ay bumukas ang pintuan.

"Hi." I smile sweetly hoping that I could swoon her.
Halata sa kanya ang pagkagulat pero nakabawi siya at ngumiti nalang din.

"Hi"
Nagtitigan lng kami. Walang umimik.
Ngunit napansin ko ung stain sa gilid ng lips niya at hindi ako nagdalawang isip, dahan dahan akong lumapit sa kanya at pinunasan yun gamit ang thumb ko.
Napansin kong ngblush siya at bumaling ang ulo niya sa kanan. I smirk. At pinunasan din niya ung gilid ng lips niya gamit ang kamay niya then she bit her lower lip at napatingin tuloy ako dun. Damn!

"Th-thanks. Ahm ano po palang ginagawa niyo dto."

Hindi ko tuloy matanggal ang tingin ko dun. And I want to be the one biting that lips. Hmmm bumaba ang tingin ko sa leeg niya pababa sa damit niya. She's wearing a big white V-neck shirt with cotton short. Baba pa sana ang tingin ko ng bigla siyang nagsalita. Pero medyo naconcious sya sa itsura niya kaya namumula na naman siya And I stop imagining what's underneath. Arhg! Stop it Ed!

"Mr. Montecarlo what are you doing here?" Napangiwi ako. Nakatitig parin siya sakin.

"Call me Ed. I'm here to say sorry for last time."

"What are you saying sorry for? The kiss?"

"No I'm not sorry for the kiss... It's just that it's not appropriate."

"Then why did you kissed me? Is it because I look like the the girl you mentioned... is it Hera?"

"Yes, No.. Arrrrg Damnit!" Tinignan ko siya ng maigi. And I think I saw pain in her eyes.

"Then why? You can't just kiss anybody anytime you like."

"You know what... Can we just go inside and we will talk ok?" Hindi siya umimik at tinitigan lang ako. Ngunit hindi din nagtagal ay pinapasok niya rin ako.

"Ok let's talk inside." She motioned me to sit in the sofa. "What do you like to drink--oh yeah! I almost forgot--I'm in the middle of dinner when you came in, so... Do you want to have dinner before we talk because I'm still famish I've got a long haul flight, so...."--Tumingin sa sa baba.-- "you want to join me?" Tinitigan ko siya at nag-angat sya ng mukha tapos ngumiti siya hindi ko alam kung pilit or isang matamis na ngiti yun pero sabi ng utak ko grab the opportunity to eat with her and maybe got to know her more.

"Y-yeah, I want to." Hindi na ako ngdalawang isip pa.
She lead me into her kitchen. Dun nakita ko nga ung kinakain niya. Oo nga kumakain nga siya siguro kanina.  I sit in front of her chair while she's getting the plate, fork and spoon. She placed it in front of me.

"You're ok with Pork Steak right?"

"It's my favorite." I smile and it's Hera's favorite also. Thinking of Hera again sent a sharp pinch in my heart. I miss her so much. Arrrg! Being here is a torture. She really look like her. Looking at her face this close makes my heart feel the pain and longing sa loob ng tatlong taon.

Ilang minuto din at natapos kaming kumain ng walang imikan. Minsan nagtititigan kami pero isa sa amin ang bumabawi din. Nang natapos kaming kumain ay sinabihan niya akong maupo muna sa sala and watch tv habang siya ay naghuhugas ng pinangkainan namin.

Natapos siyang naghugas ay bigla siyang sumulpot sa gilid ko at umupo sa upuang katabi ng couch na inuupuan ko.
Tinitigan niya ako ng mariin at nakikita ko sa mata niya mga tanong na hindi ko alam kung masasagot ko kung sakali man.

"Now talk."

"Ok. If I'll tell you everything, are you going to believe me?"

"Let's see." Seryoso niyang sabi.

Itutuloy...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Hey readers!

Ooops cut muna. Bitin ba? Hehe sorry naman... Hahaha no hate please. #Peace
Oh magkasunod na update to ah.
I will really appreciate if you vote/talk to me here ahaha. I would love to hear from you guys.

[Music Video: Pangako Sa'yo]

KazaMaya™©2015