Ahiret Şahidim

1

Evlendiğimizden beri bir çok sorun yaşamıştık. Herşeye rağmen onu terk edememiştim. Her ne kadar kendime itiraf edemesem de seviyordum. Belli bir zaman sonra aramızdaki sevgi bitse de birbirimize saygı duymuştuk taki ben gidiyorum diyene kadar o an zaman durmuştu ona vereceğim güzel haberi duymadan çekip gitmişti. Onun gidişiyle bahçeye çıkmıştım. Her zaman gidiyorum deyip akşam geri dönüyordu. Bu sefer ki gidişi öyle olmamıştı ağzından sözcükler veda eder gibi çıkmıştı. Saatlerce beklemiştim belki geri döner diye onu beklerken zamanın nasıl geçtiğini anlamamıştım ki uyandığımda güneş ışınları gözüme çarpıyordu. Kendimi toparlayıp eve girdim. Kokusu burnuma dolduğunda gözlerim kapanmış hafifçe gülümsemiştim sahi en son ne zaman gülümsemiştim  onu bile hatırlamıyordum. Birbirimize çok zarar vermiştik ama hiçbir zaman onu yarı yolda bırakmamıştım. Elim karnıma gittiğinde orada bir canın olması beni sevindirmişti. Madem gitmişti hiçbir zaman onun yokluğunu hissettirmeyecektim çocuğuma derin bir nefes alıp odama ilerlediğimde dolabın içindeki valizi alıp içine eşyalarımı doldurmuştum.

İşim bittiğinde dolabın üstüne yerleştirilmiş fotoğraflarımıza baktım.  Bu fotoğraflar sözlendiğimiz gün çekilmişti. Onun başı yerde benim ise gülümseyen bakışlarım kameraya takılmıştı.

O zamandan beri belliydi böyle olacağı benim sadece gözlerim kapalıydı ya da o zamanlar çok bencildim kendime bağlamıştım onu şuan o bencilliğin bedelini ödüyordum.

Fotoğrafları yatağın köşesine fırlattım. Hakketmiştim bütün bu olanları bundan sonra onu yanlız bırakacaktım.

Bavulumu yavaş adımlarla aşağıya indirdiğimde son bir kez onun kokusunu içime çektim. Bir daha buraya gelmeyecektim. Evin kapısına geldiğimde onunda benim evde olacağımı düşünüp eve gelmeyeceğini biliyordum bu yüzden kapıyı kilitleyip anahtarları yan komşumuz Rahmet dedeye verdim.

Arabaya bavulları yerleştirip sürücü koltuğuna oturdum. Ailemin yanına gidecektim.

Radyoyu açıp rastgele bir kanala bastığımda çalan şarkı şuan ki durumumuzu anlatıyordu. (Buray ~ Bir gülü sevdim)

Yarım saat sonra eve geldim. Arabayı park edip etrafıma baktığımda bir kaç meraklı gözün odağı olmuştum.

Bahçede oynayan Umut geldiğimi görünce koşarak

"Halaaa" deyip sarılmıştı. Ellerimin arasında ki Umut'un iki yanağını ısırarak öpmüştüm.

Babam ile annemi de öpünce Umut oyununa devam etmişti. Annemle babamı oturtup sessizce

" Egemen gitti" dedim

Babam " Nereye gitti " dediğinde annem de " Ne zaman dönecek " demişti.

"Nereye gittiğini bilmiyorum ama ne zaman dönecek biliyor musun? " dedim hafifçe gülümseyip

"Hiçbir zaman" dedim

Babam bu şoku kaldıramamış gibi eli kalbine gitti. Koşarak evden ilaçlarını getirmiştim. İlaclarını içirip dinlenmesi için salonda kanepe uzandırmıştık.

Annem elimden tutarak mutfağa sürüklemişti. Başını anlat dercesine salladı. Herşeyi anlattığımda

" Yaşananları bir kenara bırakıp çocuğunu düşünmelisin Asel" deyip gitmişti.

Elim karnımdayken annemin sözleri kulağımda fısıldıyordu. Haklıydı yaşananları bir kenara bırakıp bu saatten sonra çocuğumu düşünmeliydim. Telefonu elime alıp Egemen'i aradım. Bir kaç kez arasam da açmamıştı. Telefonu mutfakta bırakıp bahçeye çıktım. Umut'un yanına gittim. Arkasından yaklaşıp usulca yanağına bir buse kondurdum. Korkmuş olacak ki hemen arkasını döndü.