PAASA.
Ano nga ba yung Paasa? Yun yung parang inimbitahan ka sa isang party tapos nung papunta kana biglang na-cancel. O kaya isa kang tindero tapos may nagtanong ng tinda mo kung magkano. Akala mo bibili, hindi naman pala. Paasa. So in short, tayo yung nag-eexpect pero tayo din yung nasasaktan. Bakit naman kasi tayo mag-eexpect? EXPECTATIONS SUCKS. Mag eexpect lang naman tayo kung may binigay silang sign diba? At kung hindi nila tayo pinigilan sa bagay na gusto nating gawin. Kasi in the first place dapat straight to the point na.
Ako nga pala si Bailey Crawford. Ang lalaking pinaiyak ni MS. PAASA.
Before my blood on my wrist drains, i might as well tell my story first.★★★★★★★★★★
2nd month ng Second Year Highschool nung nag-acquaintance ball kami. Yon yung time na napansin ko talaga si Macey Concepcion. Sumayaw kasi yung grupo niya. Ang galing niya talagang sumayaw. Maliit siya, cute, maikli ang buhok, laging nakangiti at may sense of humor. Pagkatapos nilang sumayaw nakita ko siyang naglalakad papuntang comfort room. Sumunod ako kasi gusto ko siyang makausap. Pero nakapasok na siya sa ladies room kaya naghintay ako sa labas.
Ano nga bang sasabihin ko sakanya? Hindi ko pa pala alam. Sa puntong iyon lumabas na siya ng Ladies room kaya wala na akong nagawa kundi harangan siya sa paglalakad.
"Excuse me?" Biglang sabi niya.
For a moment, i froze. I mean nakatitig ako sakanya. Hindi ko alam kung anong meron sakanya pero it gets me on. It flips my switch.
"Agh. Hi. I-i'm Bailey. Bailey Crawford. Agh- ang galing mong sumayaw." I manage to pull it all together. I freed my hand to offer a handshake.
"Thanks. I'm Macey. Macey Concepcion." And then she shaked my hand. She shaked my hand!
But then i ran out of words. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko. I mean i know, pero di ko masabi.
"Di-do--you--." Great. I stuttered.
"Di-Dinner?" Ayun! Nasabi ko rin!
"Are you asking me out?" Tanong niya sakin. Dweeebs. Nararamdaman ko na yung pawis na tumutulo sa mukha ko. Don't get nervous, bail. Be cool. Be cool. I just nod.
"S-sure. Sure Bailey. Just text me. Here's my number. I have to go." Pagbigay niya saakin ng isang tissue paper. Wow. Did that just happened?
So the dinner happened. We talked about some funny stuffs, serious shits, and everything. It was fun. I think nasayahan din naman siya dahil naulit pa iyon ng maraming beses. Until i finally had the nerve to ask her.
"Macey?" Tanong ko sakanya.
"Yeah? I smell serious talk right now." Sagot niya.
"Okay. Ever since i met you my world changed a lot. Remember when we were just kinder? Hell i'm sure you don't. Matagal na yon. Nung binully ako ng isa sa mga kaklase natin tapos tinulak nila ako and then you ran and picked up a fight for me. Pinagalitan mo sila na parang mga anak mo sila. Tinanong mo ako if i was hurt. I was really shocked that time. Dweeb. That's me. "
"Wait. Ikaw yon? Haha. I remember! Si Tyro yung nangbully sayo nun! That was long time ago." Sabi niya sabay subo ng pagkain sa harap niya.
"Yeah. That was the only memory i had of you. And i hold on to that. And now i finally have the nerve to ask you this."
" Ask me what bail?"
"If i could court you."
Binigyan niya ako ng isang shock face. And then she smiled.
BINABASA MO ANG
ANG LALAKING PINAIYAK NI MS. PAASA [ ONE SHOT ]
Teen FictionPara sa mga babaeng ganito!