Fairy tailes are fake ~ Irwin (dutch)

03

Alice
*piep piep piep* Ugh, ik sla de wekker uit en zucht. School, eigenlijk bekend voor mij als hel. Ik pak mijn mobiel om te kijken of er berichten zijn. Ja, berichtje van Ashton. Het zou ook niet zo zijn he.

Ashton5sos: Goodmorning Beautiful.
Alice_wonderland_is_fake: Beautiful? Je kent me niet eens, ik had toch gezegd dat je met rust moest laten!
Ashton5sos: maar ik had geen ja gezegd ;) en ja, je bent prachtig.
Alice_wonderland_is_fake: Ha. Ha. Ha, grappig man.
Ashton5sos: normaal zouden mensen zeggen: 'goedemorgen Ashton, lekker geslapen? Bedankt dat je mijn dag perfect maakt.'
Alice_wonderland_is_fake: maar ik ben geen mens. Ik ben eigenlijk een robot.
Ashton5sos: okay, jouw humor is beter dan die van mij moet ik toegeven. :)
Alice_wonderland_is_fake: jij bent anders aangenaam goed in liegen, jammer dat ik slimmer ben dan jij.
Ashton5sos: hoe vaak moet ik het nog zeggen? Ik hoor echt niet bij die theemutsen.
Alice_wonderland_is_fake: Ok. Nou, ik spreek je vanmiddag wel vanuit het ziekenhuis.
Ashton5sos: hoezo ziekenhuis?!
Alice_wonderland_is_fake: goh, net of jij dat niet weet man. Die plannetjes die jullie bestoken.
Ashton5sos: wat is je nummer?
Alice_wondeland_is_fake: wat moet je met mijn nummer?!
Ashton5sos: geef nou, ik kom er anders toch wel achter.
Alice_wonderland_is_fake: hoe dan?

Wat een rare gozer, ik werp een blik op de klok en zie dat het acht uur is. Shit ik kom te laat! Ik spring uit bed en ren naar mijn kast. Ik pak zwarte skinny jeans en een sweater, met lange mouwen natuurlijk... Ik doe alles vlug aan en loop naar de badkamer, een keertje niet ontbijten kan geen kwaad. Een paar kilootjes minder ook niet. Ik was mijn gezicht en doe een klein laagje mascara op, mijn haar bind ik in een staart en ik ren naar beneden. Ik doe mijn schoenen aan en pak mijn jas. Onee, mijn mobiel en tas liggen nog boven! Ik ren zo snel als de wind weer naar boven en doe mijn tas op mijn rug. Ik pak mijn mobiel en check mijn berichtjes. Nope. Ergens vind ik dat jammer. Stop Alice, hij hoort bij die misvormde olifanten!

Ik spring op mijn fiets en rijd naar het station, waar ik op dit moment nu heel erg tegenop zie... Ik weet wat er gaat gebeuren, het gebeurt altijd. Oke lama, als je nu naar mij kijkt en me hoort, bescherm me! Gut, ik praat in mezelf. "Hey dikkie dik, toch gekomen?" Hoor ik een schelle stem zeggen. "Aangekomen ja..." Een andere stem vult mijn gehoorgangen. Eigenlijk was het best een goede grap, maar dat ga ik hun niet vertellen en daarbij het feit dat het over mij gaat. Ik ben inderdaad dik. Ik word van mijn fiets afgetrokken en kom met een harde klap op de grond, lama heeft me dus niet gehoord. Ugh, ik moet echt stoppen met deze kut grapjes. Maar het komt gewoon omdat ik eraan gewend ben geraakt...

"Ach, sorry meis. Ik zag je niet." Zegt Natascha en ik zie haar gezicht boven me hangen. Voor ik het weet zit er een dikke klodder tuf op mijn gezicht, dat is echt ranzig. Ik wordt getrapt in mijn maag en hou de tranen tegen, ik voel al mijn ingewanden schreeuwen dat het moet stoppen. Een paar blauwe plekken op mijn schenen kunnen er ook nog bij volgens Natascha en haar hulp koeien. Als ik nog een trap in mijn maag krijg kan ik mijn tranen niet meer tegenhouden, er glijd een traan over mijn wang. Ik hoop dat ze het niet zien, te laat... "Moet ons babytje zo maar huilen?" Hoor ik Natascha zeggen, gelach van Brittany en Celine. Als de trein er is lopen ze weg, ik wil gaan zitten maar ik word heel erg duizelig dus blijf toch even liggen. Nu mis ik de trein.