Karşısında siyah başörtülü ve gözlüğü olan biri gördü.
Ecem'e yaklaşmaya çalıştı,Ecem geri yürüdü.
Kadın da Ecem'e yaklaşarak:
-Durr!!"gitme" dedi.
Kadının elinde bir mektup daha vardı.
Kadın bağırarak:
-Anneni İstiyor musun?
O mektupları ben gönderdim dedi.
Ecem biraz kadına doğru ilerledi sonra durdu ve:
-Eğer annem yaşasaydı sen annemi bulup,getirirdin!!
Fakat yok !!
naptığınızı da bilmek istiyorum!!! dedi.
Kadın saçını okşadı ve gülümsedi ve:
-Bak canım annenin kaybolmasında veya şuan yaşayıp,yaşamadığını bilmiyorum.
Ben onun en iyi arkadaşı İlmihan'ım.Bir gün Hamit Bey ile tartıştılar,bir daha da eve gelmedi.
Şimdi al bu mektubu oku fakat ismimi kimseye verme!
dedi.
Ecem büyük adımlarla uzaklaştı.
Annesini bulması için doğru yılları göstermesi için Allah'a ellerini açtı.
En sonunda eve vardı,koşarak odasına girdi.
Ecem sabırsızlanıyordu;
o kadının verdiği kağıdı açtı okumaya başladı.
Şunlar yazıyordu;
Ecemciğimm;
"Anneni bulmak için o kadar uğraşıyorum ki iyi günümde kötü günümde hep beraberdik.Fakat bu kötü günde beraber olamadık.
O kadının kaybolmasında biri var "
Ecem mektubu yırttı ve:
-Kim lan kim yapıyor! hele öğrenirsem dedi.
Kesinlikle Seda olabilir.
Oda garip davranıyor ben onlara gitmem lazım ağzından laf almalıyım dedi.
Hemen hazırlandı,gereken eşyalarını
Bir çantasına koydu.(gereken derken silah,bomba falan değil:) :D normal hırka,para,telefon vs.)
Hızlı bir şekilde aşağı indi,hemen taksi çağırttı.
Taksiye bindi ve 10 dakika sonra istediği yere vardı.
Hemen apartmandan yukarı çıktı.
Seda'nın ziline bastı annesi yoktu tek Seda vardı.
Hemen içeri geçtiler,birbirine sarıldılar.
Seda ona gülümsedi ve:
-Hangi rüzgar attı seni?
Ecem güldü:
-Yok,ya! merak ettim seni geldim dedi.
Muhabbetlere başka konudan girmişti Ecem..
En sonunda muhabbeti Ecem başka yere çekti.
Sedacığım İlmihan diye birisini tanıyor musun?
Seda bağırarak:
-O kişiyi ağzına alma!
Tanımıyorum dedi.
Yine sesini yükseltti ve:
-Git evimden!
dedi.
Ecem konuşamadan ağzını bile açmadan evin çıkış kapısına yöneldi.
Kapıdan çıktı Seda yüzüne kapattı.
Ecem kapıya vurarak;
-Aç kapıyı aç!! dedi.
Seda'da kapının arkasında ağlıyordu.
Küçükken Ecem'in ona "aç kapıyı Seda lütfen annem kızıcak" dedikleri aklına geliyordu.
Ecem ordan uzaklaştı,taksiye binip,evine gitti.
Merdivenlerden yukarı çıkarken evden sesler geliyordu.
Ecem kendi kendine:
-"Hamit babama geldiler galiba,yine kendi kendine konuşuyor,ses topluluğu yapıyor " dedi.
Biraz durdu ve:
-Şimdide kadın sesi geliyor içerden dedi .
İçeri girdiğinde hemen saklandı ve biriyle tartıştıklarını gördü,
Ecem kendi kendine:
-Bu bu bu kadın bu kadın İlmihan abla
Peki niye gelmiş ?dedi.
Sesler yükseliyordu.
Hamit Bey bağırarak:
-Yalan atma lan uzaa dedi.
İlmihan'da:
-O kızların annesinin ölümünde senin payın çok yüksek dedi.
Ve Seda ile ortaklığın var,Ecem'e birşey anlatmamışsınız,ikinizinde canım arkadaşıma birşey yapmışlığınız var dedi.
İlmihan kapıdan çıkarken Hamit bey kolunu tuttu ve:
-Bu yalanları nerden uyduruyorsun? bilmiyorum ama ben senin hakkında gerçekleri yüzüne vurursam görürsün söyletme şimdide bas git! dedi.
İlmihan kapıdan çıktı sonra birden Ecem saklandığı yerden,fırladı ve:
-Acaba hangisi haklı,İlmihan ablanında mı sakladığı birşeyler var?
dedi.
Babası Hamit Bey'in yanına ilerledi.
Babası onu güler yüzle karşıladı ve:
-Bak kızım!sakın o İlmihan aptalına inanma!
Seni kandırıyor,gerçekten yalan söylüyor,zamanı gelince herşeyi öğreniceksin dedi.
Ecem'de:
-Niye şimdi değilde,zamanı gelince peki Sana son sorum dedi.
Hamit Bey'de:
-Hadi sor bakalım dedi.
Ecem hiç düşünmeden hemen:
-Seda ile bir alakası var mı konunun?
Hamit Bey'de:
-Seda ile ilgili bir kaç şey var fakat onlarda annenle alakalı değil ve sende o kadının yanına gitmiyorsun artık İlmihan'ın dedi.
Ecem odasına çekildi,kafası allak,bullak olmuştu.Baba ben gidiyorum dedi.
Seda'ya dönelimm
Seda evinden çıkmış,bir yere doğru ilerliyordu.
Tahmin edin bakalım nereye gidiyordu?
İlmihan ile hesaplaşmaya gidiyordu.
En sonunda karşılaştılar,
Seda sinirli bir şekilde:
-Neler çevirdiğini bilmiyorum ama kardeşim yani Ecem'den uzak dur!
Salladığın öykülerde senin qö***'e girsin.
Ben burda bir konuşurum,herkesi ayağa kaldırırım dedi.
İlmihan'da:
-Hayır,yook öyle birşey,Hamit sizi kandırmış,gerçekten ben size tek uyarıda bulundum.
Nelere kandırmış,nelere inandırmış sizi bilmiyorum dedi.
Seda sinirli bir şekilde:
-Yemişim,senin yalanınıda,Hamit'in anlatmasınada dedi.
O sırada Ecem'de onların olduğu yönden döndü,onları gördü fakat biraz uzaktı.
Onları gördü.
Koşarak ve bağırarak:
-Durunnn!!!
Noluyor noluyor!!! dedi.
İlmihan Ve Seda kafasını çevirmiş,Ecem'i gördüler.
Ecem en sonunda yetişti ve nefes nefese kalmıştı.
Ecem'de onlara seslenerek:
-Noldu,burada neden tartıştınız dedi?
Seda bağırarak:
-Hadi,yürü zamanı gelince öğreneceksin bu kadınla görüşme!
Hamit babam yani Hamit baban bu kadınla görüşmeni istemiyor bende istemiyorum dedi.
Ecem'de:
-Bir dakika,bir dakika sen nerden biliyorsun babamın bu kadınla görüşmek istemediğini?
Ve sen nerden tanıyorsun bu kadını,yoksa sende mi içindesin annemin kaybolmasında dedi?
Seda Ecem'in yüzüne baktı ve:
-En az bende senin kadar çok üzülüyorum zamanı gelince herşeyi baştan sona anlatacağım ama şimdi değil
dedi.
Ecem'de sinirli şekilde:
-Off! hep zamanı gelince,zaten sen hep böylesin,yalancısın ,sahtekarsın siz bana neler çektirdiniz? dedi.
Seda Ecem'i dinlemeden kolunu tuttu ve evine götürdü.
Sonrada kendi evine gitti.
Ecem ise evindeyken mesaj geldi,
Aşağıdayım,gelsene bitanem!konuşalım diye bir mesaj geldi.
Ecem kendi kendine:
-İnsem mi? İnmesem mi?
Acaba dedi.
Fakat Seda ile Hamit
