Ayrılık

49 3 0
                                    

Gece
-Dolunay!Uyan artık.
Ne kadar güçsüz düşmüştü. Ama haklıydı.İlk önce intihar etmişti,sonra krize girdi ve daha demin tanımlayamadığımın bi duyguya kapıldı.
-Dolunaay!
-Ha?Gözlerin çok güzeller.
-Gözlerim?
Bu hali görülmeye değerdi.Çok sevimliydi...
-Yani şey...
-Her neyse, şu anda pek iyi değilsin ama birazda çıka-
-Beyefendi, bir dışarıya gelebilir misiniz?
-Tabii.
Doktor neden beni dışarı çağırmış olabilirdi?
Yoksa Dolunay'a bi şey mi olmuştu? Of bu kızı bulduğumdan beri başıma bir sürü iş açmıştı ama değicekti.Başımın tatlı belası...
Dolunay
Beyefendi kelimesi ona pek yakışmamıştı.Her neyse herhalde halâ o lanet siyahın felan etkisindeydim.Dışarıda ne konuşuyor olabilirlerdi?Onu geçtim, ben nereye gidicektim?Lanet olası hayat bana bi aile verememişti. Ben neden halâ yaşıyodum ki zaten?
-Dolunay.
-Efendim?
Üzgün bi şekilde söylediği ismim ağzına çok yakışmıştı.
-Gidelim,seni evine bırakırım.
Evime?Evim olsa giderdik.İçimden benim evim felan yok Gece beni evine götür birlikte yaşayalım demek istesemde böyle bir şey dersem utancımdan yerin dibine gireceğimi biliyordum bu yüzden demedim.Sadece "gidelim." Dedim.Onunla nedense daha fazla zaman geçirmek istiyordum.Belkide hayatımda ilk defa bir insan bana böylesine iyi davrandığı için onunla daha fazla zaman geçirmek istiyordum.Saçma sapan ve sanki sonsuzluğa kadar ilerleyecekmiş gibi olan sessizliği tiz sesim böldü:
-Gidersen, giyinebilirim.
-Ah, pardon dalmışım.
Gerçekten değişmişti.Tanışmış olduğumuz son 23 saat içerisinde hep neşeliydi ve hiç böyle dalıp gitmiyordu.Benim için üzülmüş olamazdı.Peki ne için üzülmüştü?Her neyse artık giyinmeliydim.
-Gece,gelebilirsin, gidelim.
-Tamam,peki nerede evin?
O da benden ayrılacağı için üzülüyor gibiydi ama benim için üzülebileceğini düşünemiyordum.Ama şu anda bunları düşünmenin zamanı değildi.
-Evim buraya çok yakın.Kendim giderim.Görüşürüz.
Küçük atsaydım iyiydi ama n'apanilirdim?
Gece
Görüşürüz?Umarım.İlk defa bi ayrılık yaşamıyordum ama ilk defa kendimi suçluyordum ve canım acıyordu.
-Görüşü-rüz.
Resmen yıkılmıştım. Böyle bi cevabı beklemiyordum.Onu daha fazla tanımak istiyordum yaklaşık bi günde bu kadar bağlanmış olamazdım. Zaten bağlanmamlıydım.Saçmalıyordum,kendime
gelmeliydim bu ben değildim.

ÖzgürlükHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin