CHAPTER FIVE – HIS CONFESSION
THREE weeks.
THREE weeks, na hindi kami nag-uusap.
THREE weeks, na hindi kami nag-kikita.
THREE weeks, na iniiwasan ko sya.
THREE weeks, na nasasaktan ako.
THREE weeks, since nalaman ko’ng……….mahal ko na sya.
“Daniel!” Sh-t, naman oh.
Binilisan ko ang paglalakad ko, pero may lahi sya ni Flash, ‘e.
“Daniel, teka nga!” Hinawakan nya ‘ko sa kamay.
Napaharap ako sakanya.
“THREE WEEKS, DJ. THREE WEEKS! HINDI MO’KO KINAKAUSAP! HINDI MO’KO PINAPANSIN! THREE WEEKS NA INIIWASAN MO’KO! DANIEL, MAY PROBLEMA KA BA SAKIN?! SABIHIN MO LANG!” sigaw nya sakin.
“ANG MANHID MO KASI, KATH!”
Napa kunot-noo sya, “Ano’ng pinagsasabi mo, Daniel?” mahinahong sabi nya.
“HINDI KITA KINAKAUSAP, PINAPANSIN. AT INIIWASAN KITA. ALAM MO BA KUNG BAKIT?!”
“Daniel, mag-tatanong ba ‘ko kung alam ko?” Sabi nya, in a pilosopo tone.
“T-NGINA KATH, NAGSESELOS AKO!” Oh ayun, napa-amin tuloy ako.
“Nagseselos? DJ, ano’ng pinagsasabi mo?” Kita mo ‘to!
Napa-kamot ulo ako, “ANG MANHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIID MO!”
“Teka, nagseselos ka kay Jon?” Tumingin ako sa mga mata nya.
“Teka. Bakit? Bakit ka nagseselos? Dj, alam mo’ng wala ka’ng karapa---“
“KASI MAHAL KITA!”
“Da-Daniel…”
Lumakad na’ko palayo. Sh-t naman, oh.
Pumunta ako sa roof top. Maganda kasi dito, masarap ang simoy ng hangin.
Para ‘di masyadong masakit sa ulo.
Umupo ako sa bench.
“Daniel,” boses ni Kath. Pero, pano?
Hindi pa din ako lumingon, “Pano mo nalaman na nandito ako?”
“Sinundan kita.” I heard her, giggle.
Umupo sya sa tabi ko, “Bakit hindi mo kaagad sinabi? Why did you go the other way around?”
Tumingin ako sakanya, “Because I don’t want my feelings to change the friendship we had.”
She laughed, “Friendship? What friendship? Hahaha.”
“Baliw ka.” Natawa ako. Tumawa din sya, “Mahal mo naman. Hahahahaha!” Our eyes met. Pero iniwas nya din kaagad.
“Kath, I hope you won’t get pressured. It doesn’t mean I love you, you have to love me back.” I said, in a sad tone. Nakatingin pa din, sakanya.
“Haha. You don’t know what your sayong, Daniel.” She said.
“Kath, pwede ba ‘kong manligaw?”
She looked at me. “Sa’kin, oo. Pero I don’t know if kila kuya pwede.”
“Para sa’yo, lahat gagawin ko, Kath.”
She smiled, and rested her head on my shoulder’s.
Together, we enjoyed the sundown.
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
What do ‘ya think? This is the best and nakakakilig chapter we wrote so far. OH MY G, seriously J
NEXT CHAPTER: CHAPTER SIX – LET THE COURTING BEGIN!
Xoxo, CaSa J
