[Chapter 10] Week Two: Manila Hotel II (One Night Only)

130 12 2
                                    

[Chapter 10] Week Two: Manila Hotel II (One Night Only)

[Sabrina’s P.O.V.]

“Ahhm, Kristoff? I’m ELLIE!

“What? Your kidding right?” ahh ganun? Kidding pala?

“No I’m not.” Sabi ko.

“Oh my God! If your Ellie? Your my first kiss?” oo! Gusto ko nga yun eh.

“YES? And you are my first kiss too Hans Kristoff Garcia.” Lettuce naman oh. Bakit ngayon ko lang naisip na HANS pala si Kristoff?

Ang tanga ko! May sakit ba ako? Hindi ko man lang napansin.

“Oh! What da! I’m sorry about that Ellie. Alam kong hindi ko na mababalik yung nakuha ko sa iyo. Which is a very important thing para sa inyo...” kung makapag-salita naman tung si Kristoff eh, parang ang virginity ko ang nakuha niya. Hahahaha! Pero, dapat yun nga ang kinuha niya. Hahahah! JOKE lang po. “...tsaka, I’m very sorry talaga sa pangugulit ko sa iyo noon. You know, mga childish activities natin noon. Nung hinilamusan kita ng putik dahil hindi mo talaga ako pinapansin. I’m ver-” oo nga pala. Hinilamusan ako ni HANS ng putik dahil ang hindi ko talaga siya pinapansin.

“Huwag kang mag sorry uy. Dapat ako nga ang mag-sorry sa iyo eh, kasi hindi kita pinapansin tsaka yung suntok. Alam kong masakit talaga yun kaya sorry talaga ha.” Mukhang kulang pa ata tong sorry ko sa pag-JOMBAG ko sa kanya noon? KOYA! Sana mapatawad mo na ang beauty ni aketch!

“Hahahaha! Okay lang yun oyy! Kalimutan na natin yun. Alam mo kung bakit tinanong kita nun?”

“Bakit naman?”

“Kasi, nagdududa rin ako eh. But it’s good na ikaw rin yun, kesa sa ibang babae.” So? Para sa kanya? SWERTE YUN? Sheeshh! FLATTERED!

“Hahaha! Ako nga eh, nakalimutan ko na nga yun, kaso, pina-remember mo ulit. Kaya nag-refresh ang memory ko. You know, ang dali kong makalimot. Para bang me-alzheimers disease lang ako.”

“Hahahaha! Huwag naman sana. *tingin sa labas* Uyy! Nag-start na ang mob! This is gonna be exciting!”

“Hahahaha! Nagsisimula na akong manlamig! Brrrrr!” pag nine-nerbyos kasi ako, nanlalamig ako kaagad.

“Kakanta ka? Owww! Ang galing! Manonood talaga ako niyan.” Sure! Alay ko sa’yo yung kanta ko.

“Hahaha! Ninenerbyos ako ng SOBRA dahil sa iyo eh.” OA na kung OA. Natatameme lang talaga ako kapag nakakausap ko siya. Kita niyo, pagnag-uusap kami, parang ang tagal na naming magkakilala.

“Shhh, ako lang naman to eh. Ayy! Shh—ay! Sorry...”mag-mumura na sana siya kaso, nakita niya na lumaki yung eyes ko kaya, natigil ang MOKONG, este, GWAPO pala. “...magse-set up pa pala ako sa mga slideshows para mamaya. Okay lang ba na iwan muna kita?”

“S-sige! Ingat! Bye-bye!” at yun na nga, naiwan ako doon na NAKANGISI. DREAM COME TRUEEEE! Maraming salamat, Lord! Dininig mo yung dasal ko.

[6:37 p.m.]

 “...been 6 years and counting since they blah blah blah blah blah.” Hindi na ako nakinig sa host, dahil kabang-kaba na ako dito sa likuran(backstage). Feeling ko, natatae na ako. Ang lamig-lamig ko na, tapos nag shi-shiver pa ako. Yayy! Ilang minuto nalang.

The Fraud Girlfriend of the SatyrTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon