Beyenmeniz ümidiyle...
Etraf sisliydi.Bir gölün kenarındaydım,ayla birlikte aydınlanan gece,soğuğuyla birlikte yüzüme vuruyordu.Hissetmiştim.Buradaydı.Geri gelmişti.İkinci bir şans vermişti bana.Adını haykırdım,duymasını istedim. Aylardır ağzıma almadığım adını bir kez daha haykırdım. Onu ne kadar özlediğimi bilmesini istiyorum,yanıma gelmesini,artık bu oyunun bittiğini,korkmamam gerektiğini,yanımda olduğunu,yanımızda olduğunu,bir daha gitmeyeceğini bilmek istiyorum. Artık sadece umut bağlamak değil,gerçekleri istiyorum.
Büyük bir çığlıkla yerimde sıçradım. Gölden mi geliyordu ses? Gölün içinden mi yükseliyordu bu acı? Kulak kabarttım biraz daha ,evet çığlık oradan geliyordu. Yardım etmem gerekiyor. Kim acı çekiyorsa yardım etmeliyim. Yüzme bilmiyorum.
"Yapma! Yapma! Canım yanacak,çok yanacak,bu sefer olmaz... Bu sefer yapamazsın... Bu sefer yakamazsın canımı,kanatamazsın yaralarımı,açamazsın kabuklarımı,yıkamazsın duvarlarımı!"
"Ağır gelecek biliyorum! Çok yanacak canın,çok kanayacak kalbin,biliyorum!"
"O zaman neden,neden bilerek acıtıyosun kalbimi?"
"Böyle olması gerekiyor,meleğim"
Kan ter içinde uyandım. Elim boğazıma gitti. Bendim. Boğazım yırtılana kadar çığlık atan bendim. Hemen yatağımdan kalkıp,hızlıca Öniz 'in odasına gittim.Kapıyı tıklattım.İkinciyi bekleyemeden kapıyı açtım ve yatağın giğer ucuna kıvrıldım.Öniz'i dürttüm yavaşça,kalkmalıydı. Ben uyuyana kadar beraber ayakta kalmalıydık. Uzun uğraşlarım sonucu mırıldanarak döndü bana. Sonra sarıldı ve tekrar uyumaya başladı. Sabah kalktığımızda hiç bir hatırlamayacağını biliyordum. Ben de sokuldum ona ,uyumaya çalıştım.
"Günaydın"babam merdivenlerden inerken seslenmişti ev ahalisine.
"Günaydın"dedim ben de sessizce.
Babam Ekrem,40 lı yaşların ortalarına gelmiş saçlarına beyazlar düşmeye başlamıştı bile. Ayrıca hafifçe oluşmuş göbeği de vardı bizim pederin.
Annem Senem,o da 40 lı yaşların başındaydı abim ve Öniz ona benziyordu. Üçünün de kumral şaçları yeşil gözleri vardı.Ben ise halama benziyorum.Tipik düz esmerdim. Kahverengi saçlarım,kahverengi gözlerim,kimseyle uyuşmayan kişiliğim.Ailede halam ve ben uyumsuz kabul edilirdik. Birbirimizle bile geçinemeyiz o kadar yani.Benim karakterim tam oturmamış zaten bunu ben de kabul ediyorum olmamışım ben. İdare ediyoruz artık.Yani dostlarım her sorana öyle diyorlar." İdare ediyoruz artık"işi şakasına vursalar da aslında gerçek. Ama benim bile umrum değil.Sonuçta beni değiştirmeye çalışmayacaklarına göre kabullenmek zorundalar.
EBRAYDN
Bu bölümü geçiş bölümü olarak düşünebilirsiniz.Olaylar gelecek bölümlerde yayınlanacaktır.Herkese iyi günler.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DİNMEYEN ACI
Teen Fiction'Ağlamayı kes artık!'diyerek sesizce uyardım kendimi.O kadar sessiz değilmiş ki yakınımdan bir ses fısıldadı. "Çünkü güçlü hissetmiyorsun" Söylediklerini içimden tekrarladım. ÇÜNKÜ GÜÇLÜ HİSSETMİYORUM... &&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&& Her hayatın bir dönü...
