Çakma Sevgilim

Bölüm1

Merhaba ben Nazlı Öztürk. 17 yaşımdayım. Özel Soner Kolejinde okuyorum. Kahverengi saçlarım ve mavi gözlerim var. Güzel bir kızım ama abartılacak kadar değil.

Hayatımda hiç sevgilim olmadı. Bu yüzden bazı kızlar ( okulun 3 kötü kızı) benimle dalga geçiyor. En yakın arkadaşım Leyla dalga geçer ama ciddi anlamda değil. Kaç kere sevgili bulma girişiminde bulunduk ama sonuç, olumsuz. Cidden tüm erkeklerin sevgilisi mi var yoksa çok mu çirkinim?

''Kızım hadi geç kalacaksın!'' diyen anneme tamam dedim. Makyaj aynamın karşısına geçip ince bir eyeliner çektim. Maskara ve rujla makyajımı tamamladım. Ee tabii biraz da fondoten. Çantamı hazırlayıp aşağı indim.

'Anne ben kahvaltı yapmicam hadi görüşürüz'' deyip yanağına öpücük kondurdum. Kahvaltı etmeye vaktim yoktu zaten Leyla' yı bekletmiştim.

Annemin cevap vermesine izin vermeden dışarı çıktım ve beni bekleyen Leyla'ya sarıldım. O bana sarılmak yerine kafama geçirdi.

''Nerdesin lan sen? Ağzına edicem her gün bekletiyosun. Beni değil sevgililerini bekleteceksin.'' dedi ve kendi kendine konuşmaya devam etti. ''Her seferinde şu konuyu açıcak mısın? Tamam bulucam sevgili falan ama öyle 2 dakika da bulunmuyor.'' dedim ellerimi montumun cebinde koyarken. ''Bulunur canım. Diğer kızlar nasıl buluyorsa sende bulacaksın. Hadi yürü gidelim geç kaldık senin yüzünden'' dedi ve yine kafama geçirdi. Oflayıp okulun yolunu tuttum.

Okul bahçesine girerken yine Şeyma ve arkadaşları bu tarafa geliyordu. Of sabah sabah bunları hiç kaldıramam. Yanlarından geçip gidecektim ki Şeyma kolumdan tuttu. ''Bak sen, ezik kızımız beni umursamamaya başlamış. Ne o sevgilin yok diye mi bunlar?'' dedi. ''Gider misin?'' dedim. Sinirlenmeye başlıyordum. ''Gitmiyorum. Var mı diyeceğin?'' dedi. Hiç sevgilim olmamasından onlara ne? Niye bu kadar büyütüyorlar anlamıyorum. ''Ee yeter be. Sevgilim var tamam mı? Hem bundan sana ne? Şimdi def ol'' dedim ve ona omuz atarak okul binasına girdim. Yeterince sinirlenmiştim. Bıktım!!!

Leyla bana inanmayan gözlerle bakıyordu. ''Sevgilin var ve söylemiyorsun? Kalbimi kırdın Nazlı!'' dedi. Ona dönerek ''Sevgilim falan yok. Onları başımdan savmak için öyle söyledim.'' dedim. Leyla çığırdı. ''Kızım sevgilim var dedin onlara. Kim olduğunu öğrenmeden bırakmazlar.'' dedi. Of, haklıydı. ''Yani, sevgili bulmam lazım.'' dedim omuzlarımı düşürerek.

Topuk sesleriyle Şeyma ve grubunun geldiğini anladım. ''Pişt kız. Demek sevgilin var ha? Söyle bakiyim kim o çocuk.'' dedi. Bağırarak konuştuğu için koridordakiler bize döndü. ''Sana ne?'' dedim. Gözlerini kıstı. ''Demek ki sevgilin yok. Bu yüzden de sana ne diyorsun.'' dedi. ''Var sevgilim. Bu okulda değil ama.'' dedim bağırarak. ''Fotoğrafını göster o halde?'' dedi. Sktr. Ne diyecektim şimdi? Aferin Nazlı. Napıcaksın şimdi?

Merhaba. Bu hikayeyi canım sıkıldığı için yazıyorum. Umarım beğenirsiniz. :)