Bu kitapta kendimi bir İngiliz askerinin yerine koydum...
Savaş başlamıştı donanmada görevlendirildim Osmanlıya doğru gidiyorduk şaşkınım neden bu kadar uzak coğrafyalara gidiyoruz...gelmiştik Çanakkale; sanki dünyanın bütün savaş gemileri burdaydı.bu adilmiydi hepimiz tek bir ülkeye saldırıyoruz.top atışları başladı.taarruza geçtik siperler o kadar dar ki hareket etmek çok güç nasıl ateş ettiğimi anlamadım yanıma baktım ölü arkamda ölü savaş çok korkunçtu burası cehennem den daha kötü...ilerleyemiyoruz türkler kazanmak için değil ölmek için savaşıyor.iki gün siperlerde kaldım daha sonra gemiye geri döndüm bir sıyrık vardı ne gördüm dersiniz Türkleri haksız göstermek için yaralanmış gibi gösterilen askerlerin resmi çekiliyordu bu nasıl bir rezilliktir yapacak birşey yoktu yinede Türkler ile savaşmalıyım.
ertesi gün top atışları tekrar başladı türklerin siperlerini ele geçirdik ne bulduk dersiniz bayat ekmek bozuk bir çorba silahlarda mermi yok biz böyle bir orduylamı savaşıyoruz ve günlerdir bu siperi alamıyoruz.daha sonraki gün gemiye haber geldi siperi kaybetmişiz.donanma komutanı Churchill buna çok sinirlendi oysa Churchill e göre boğazı sadece denizden geçebilirdi artık hamilton un söylediği gibi kara operasyonları yapılacaktı ve plan kuruldu Churchill denizden hamilton karadan ilerleyerek Türkleri yenip ruslara yardım edecektik ama yapamadık donanmanın yarısı batırıldı ama boğazdan geçmeye karar verdik önde giden iki zırhlı mayın ile patlatıldı.gidemedik nası olurda bu kadar gemiye görünmeden koca boğaza mayın dizdiler Türklere hem hayranlığım hem korkum hemde nefretim o kadar arttıki onları vicdansızca öldürebilirim.
Diğer yazılarımı okumanızı öneririm
