Twins {5sos Fanfictie} √

H.88

P.o.v Esmee

Verschrikt kijk ik sabine aan, dat ze dat denkt... Ik ben juist de genen die dood moet gaan, dat is altijd al zo geweest, ik ben gewoon een ongeluk geweest. 'Nee Esmee helemaal niet' zegt Sabine, wow zij ik dat hardop? 'Jupp je zegt het hardop' opeens hoor ik geritsel in de struiken, ik doe het Ssst gebaar en gelijk is ze stil, 'waar zijn ze gebleven' zegt de Woedende stem van mevrouw spinnenpoot. 'Geen idee mevrouw, als we ze niet vinden dan gaan beide broers eraan, maar hoezo hebben we ze nodig?' Vraagt Daryl, 'omdat ik hun haat, dan schiet ik door beide een kogel door hun kop en dan gaat die boyband uit elkaar' zegt Ze Sacherijnig ik slik, 'oke mevrouw, er is hier toch een strand, ze gaan altijd naar het strand' ik kijk naar beneden, ik kijk in Daryls ogen, 'ik denk dat dat echt handig is' zegt Daryl erachteraan, hij knipoogt naar mij, Daryl mag haar ook niet, hij help ons maar niet zoveel dat het erg word, dus... Ik mag hem een beetje, ' samensweerder ' playbackt Sabine, woedend kijkt ze me aan, als ze weg zijn begin ik tegen Sabine te praten. 'Daryl help ons soms.' Ze knikt, 'nou... Hij had ons kunnen verraden... Maar hij deed het niet' ze knijpt haar ogen samen, ze geloofd me niet... Waarom is het zo moeilijk om haar daar in te laten geloven. 'Mhf moet jij zeggen, laat maar je bent mijn vriendin niet meer, en je laat het om tegen Nog tegen de jongens te praten' woedend springt ze uit de boom en rent weg, daar kan ik dus ook niet heen. Ook ik spring uit de boom en loop naar het meertje, wat als ik hieraf spring? Snel schut ik het idee uit mijn hoofd, dat kan ik Mikey niet aan doen, ik bent wel boos op haar. Ik mag niet eens tegen de jongens praten. Ik ben niks, helemaal niks! Ik loop naar de grot achter de waterval, snel steek ik het vuurtje aan en ga er dicht bij liggen. Ik woel wat en uiteindelijk val ik in slaap...

Als ik wakker word door gefluit van vogeltjes bekijk ik als eerst mijn telefoon, geen meldingen. Ze zou het wel gezegd hebben, en iedereen haat me dan. Ik sta op en klop het stof en het as van mijn broek. Snel loop ik naar het dorp, ik sla een random straatje in en zie Luke kussen met die ene slet. Snel draai ik me om. 'Pak het mes weer, en nu harder doordrukken... Dan ben je dood' ik haal mijn schouders op en stap door naar het huis, voor het huis staat bewaking. 'Naam!' Zegt iemand. 'Esmee' ik kijk door mijn wimpers naar ze, een schut zijn hoofd en de ander duwt mij naar achter. 'Zou je dit pand hier willen verlaten?!' Zegt hij. Ik duw ze weg en loop naar binnen daar grijp ik het sleuteltje en sneek naar mijn kamer, snel draai ik hem op slot en laat me op mijn bed vallen, stom kut leven... 'Esmee ben jij daar?' Vraagt Brian, ik houd me stil. 'Ik weet dat je daar bent... doe open ik wil met je praten!' Ik hoor voetstappen de trap opkomen, 'hoe kan Esmee er dan zijn, ze word hier echt niet binnen gelaten door de bewakers, de jongens zijn boos op haar en ik geef ze groot gelijk, die bitch dat ze is' zegt ze, 'maar ik hoorde haar' zegt Brian tegen werend, 'dat kan niet' zegt ze besluitend... Ik sluip naar het venster en ga daar zitten, ik hoef niemand nu te spreken...