Don't Give Up Just Yet

08. It's not called being gay, it's called being FABULOUS

Lara pov.

 Waar ben ik? Help. Ik vind het eng. Het is helemaal zwart. Mijn ogen beginnen een beetje te wennen aan het donker en langzamerhand zie ik wat. Het is nacht. Ik ben aan het rennen. Waar naartoe? Ik heb geen idee. Ik ren, ren en blijf maar rennen. Ik krijg steken in mijn zij maar mijn voeten stoppen niet. Ik stop niet met rennen. Ik voel me misselijk en bang. Waar moet ik bang voor zijn? Ik ren over een slecht zandpad. Dan komt er een t-splitsing. Ik blijf doorrennen. Rechtdoor. Door het bos met de donkere bomen en mijn benen schaven steeds langs struiken af. Ik heb het gevoel alsof ik bloed. Ik probeer te stoppen om te kijken of dat zo is maar mijn voeten staan dat niet toe. Mijn hart raast op en neer terwijl mijn voeten door blijven rennen en ik steeds meer en pijnlijkere steken in mijn zij krijg. Ik voel me steeds misselijker worden. Ik hoor een paar uilen. En geritsel van mij terwijl ik door het donkere bos ren. Alsof er iets achter me aan zit. Ik hoor iets achter me. Het is iets van 1 km van me verwijderd maar het geluid wordt steeds scherper en luider. Ik weet dat het dichterbij komt. Ik probeer nog harder te rennen. Maar dat gaat niet. Misschien moet ik eerst weten wat er achter me aan rent. Ik probeer achter me te kijken. Ik zie alleen een zwarte waas. Het is best groot. Dus het is zeker geen kind of zo. Ik kijk weer voor me, maar net te laat. Ik val een afgrond af. Het is gelukkig niet zo hoog. Ik lig uitgespreid op de grond maar sta snel weer op. Ik voel me nu nog slechter. "Don't give up." Hoor ik zacht zeggen. "Don't give up on me!" De stem komt me bekend voor. Het echood een beetje maar sterft dan weg. Ik vraag me af wat en wie dat was maar lang nadenken kan ik niet want de waas klimt naar onder. Ik pak me bij elkaar en ren verder. Niet dat dat goed gaat. Ik wil vallen. Vallen op de grond. Ik wil niet verder. Het doet te veel pijn. Net toen ik me wilde laten vallen hoor ik de stem weer. "Lara, please don't give up just yet. Don't give up on us, on me!" Het lijkt alsof iemand het van een paar kilometer afstand zit te schreeuwen maar ik zie niemand. Alleen de waas. Het maakt weer een raar geluid en rent hongerig naar me toe. Hoe het rent is gewoon eng. Langzaam krijgt het de vorm van een mens. Het lijkt op een man. "Don't Lara, don't give up just yet!" De waas, Het mens, De man, hoe je het ook wil noemen rent naar me toe en komt steeds dichtebij. Ik probeer nog iets harder te rennen. Het lukt beetje bij beetje maar de man heeft me al bijna ingehaald. Hij is nog maar een paar meter verwijdert van mij. Ik hoor hem hijgen. Ik durf niet om te kijken maar doe het toch. De man heeft rode ogen? Wat? Dat kan toch niet? Hij heeft bruin haar en lijkt sprekend op Luke. Het kwijl druipt uit zijn mond en hij heeft sneeën die zijn gezicht bedekken. Het bloed druipt eruit en mengt zich met het zweet en speeksel dat over zijn gezicht zit. Ik probeer nog iets harder te rennen. Mijn voeten staan dat niet toe. Kom op werk mee. Zeg ik in mezelf. Ren, ren als de wind! Please! Ik krijg tranen in mijn ogen. Het lukt niet. Ik kan niet meer verder rennen. De Luke-Lookalike pakt me vast. Ik probeer me eruit te wurmen maar het lukt niet. We staan in een klap stil. Net voor een kuil. Ik kijk voorzichtig in de kuil. Er lijkt geen einde aan te komen. Het is een zwart gat. Een heel diep zwart gat. Wat nou als ik zorg dat we er in vallen en dan zorg dat hij mijn val breekt? Dan is hij uitgeschakeld en ik leef nog. Hoop ik tenminste. Het wagen waard toch? Wat heb ik nu nog te verliezen? Helemaal niets! Ik heb niets meer. Ik leun met mijn gewicht naar de kuil. Ik duw maar hij is te sterk. Hij gooit me op de grond. En komt dichterbij. Too close for comfort! Dan voel ik een steek in mijn borst. Deze is vele malen groter dan die ik kreeg tijdens het rennen. Vele malen pijnlijker. Het lijkt alsof hij me met een mes steekt. Heel diep. Dan trekt hij dat naar onder. Naar mijn buik. Het doet zo'n pijn. Volgens mij gebeurd er nu precies wat ik al dacht. Ik voel het bloed vloeien. Er komen zwarte plekken voor mijn ogen.

Ik schrik op. Het was maar een nachtmerrie. Ik probeer mijn ogen te openen maar het lukt niet. Ik hoor een paar mensen huilen? Zo klinkt het wel. Wat is er aan de hand? Wacht ik zit niet meer in die vieze kamer. Ik lig op een bed. Wat? Volgens mij heb ik geheugenverlies hoor. Ik kan me niet herinneren dat ik  op een bed ging liggen. Ik probeer me te bewegen maar dat lukt ook niet. Wat is er toch aan de hand? Waarom werkt mijn lijf niet gewoon normaal? Misschien omdat ik ook niet normaal ben? Dat mijn lichaam dan ook maar niet normaal functioneerd? Ja dat zal het zijn. Ik leef wel nog. Toch? Of ben ik een of andere geest die blind is? Zou wel cool zijn om een geest te zijn! "Lara! Wordt wakker! Dat beveel ik je! Please don't give up on me!" Dat is dezelfde stem die ik in mijn nachtmerrie ook had gehoord. Waarom komt die zo bekend voor? Is dat Stephano? Te veel vragen? En geen antwoorden. Ik probeer wat te zeggen. Maar alleen een zachte kreun verlaat mijn lippen. "Hoorde jullie dat?" Dat is Stephano, zeker weten. Wat doet hij hier? En wie is jullie? Ik begrijp er nu nog minder van.

"Nee wat is er aan de hand? Wat hoorde je?" volgens mij vraagt Luna dat. Dus zij is een van de 'jullie.' waar Steph het over had? Dat zal wel.

"Nee, niets ik heb het me vast verbeeld." Steph weer. Nee Steph! Nee Stephano je hebt het je niet verbeeld! Ik ben er nog. Ik leef nog. Toch? Ik weet het niet meer  hoor. Ik moet iets proberen te laten bewegen. I don't care what. Ik probeer eerst mijn ogen weer open te maken. Lukt niet. Dan probeer ik mijn mond open te maken. Ook niet. Mijn tenen? Nope. Mijn handen? Nah son! Is er dan echt niets wat ik kan doen? Ik probeer wat te zeggen. Aah mijn neus kriebelt en ik kan er niet aan. Ik vecht echt waar. Het lukt allemaal gewoon niet. Dit is echt het moeilijkste wat ik ooit hebben moeten doen. Ontwaken uit mijn 'koma.' Ik moet aan mijn neus krabben. Aah het jeukt! Ik kan niemand vragen om het te doen. Dat zou ook nog eens zo heel raar zijn zovan, hey zou je mijn neus willen krabben? Het jeukt verschrikkelijk maar ik kan me niet bewegen dus kan ik zelf niet krabben. Ja dat zou iedereen vragen. Waarom niet? Daardoor sta je niet voor paal. Nee hoe kom je daar nou weer bij? Dat is het normaalste wat je kan vragen. Ok. Volgens mij ga ik niezen. 1.. 2.. 4.. Nee het is alweer weg. Maar het jeukt nog. Omg ik krijg ineens mijn wijsvinger omhoog. Woop woop, grote vooruitgang als je het mij vraagt. Ik probeer het nog eens. Yay omg ik voel me Fabulous. It's not called being gay, It's called being FABULOUS. Haha. Luna liet me een keer een animatie zien van pewdiepie en toen zei die dat. Maar je weet vast niet wie dat is dus ja.. Ik probeer het nog eens, en  nog eens, en nog eens. Zo leuk hea. Als je niets kunt en dan toch ineens je rechter wijsvinger kunnen bewegen. Raar maar awesome! Ok. Je vindt me nu vast heel raar. It's ok. I don't even care. Dat niemand dat opmerkt. Stephano! Dude! Je zit kei dicht bij. Zie mijn vinger! Dude! komop! Dit meen je niet. Dude! Serieus? Zie mijn vinger!

-_______________________-

Sorry voor de vele onzin in mijn verhalen$$ Haha ik schrijf/zeg altijd onzinnige dingen. Lol.