Önsöz
Aslında en büyük suç şüphelileri kuşkusuz sanatçılardır.Romanlarında, resimlerinde,heykellerinde öyle cinayetler kurgularlar ki bunları en korkulan katiller bile düşünemez. Peki sanatçılar bu düşünceleri gerçekleştirmek isterlerse ne olur? İşte o zaman yenilmezlerle tanışırız. Herkesten daha acımasız, daha yaratıcı ve daha zekilerle. Yani katil sanatçılarla...
Bölüm I
- Beyler, erzakları kıç güvertesine götürdünüz mü?
Ses gelmedi. Bunun üstüne Kaptan Goldberg kısık inlemeler gelen 210 numaralı kamaraya doğru yöneldi. Kaptan yine seslendi:
- Heey, burada mısınız?
Çıt yoktu. Kaptan, kamaranın kapısını tıklattı. Tıklatmasıyla beraber kapı açıldı. Kaptanın gözleri gördüğü manzara karşısında faltaşı gibi açıldı.Önünde ağzı bantlanmış bir kadın ceseti vardı. Asıl garip olan cesetin bir de tablosunun kanlı duvarda asılı durmasıydı. Tablonun daha yeni boyandığı belliydi, boyası tam olarak kurumamıştı bile. Kırmızı boyanın bir damlası yavaşça çizimin dudaklarını kırmızıya boyadı. Kaptan hızla cesetin yanına gitti. Kadının kalbi atmıyordu fakat bağlanmış elleri hala sıcacıktı. Ürken Goldberg elleri titreyerek cebindeki telefonuna doğru yöneldi. Hızla polisin numarasını tuşlamaya çalıştı ama korkudan yanlış yazdı. ''LANET OLSUN! '' Arkasında soğuk bir nefes hissetti. Yavaşça kafasını arkaya doğru çevirdi. '' Ki-ki-kim var o-orada? '' ve tüm gemi bir çığlıkla sessizliğe büründü.
