Gönül Tahtıma Hosgeldin Küçük Adam

Hayat Kırgınlıkları

İnsan yaşanmışlıklariyla doğar mı sizce?
Geçmişiyle,açısıyla,hatiralariyla doğar mı?
Sizin gibi en az bende merak içindeyim aslında. Güzel hatıradan çok kötü anılarım var  benim. Oysaki istediğim sadece, bende diğer arkadaşlarım gibi neşeli, eğlenceli, hiç biseyden habersiz küçük bi pamuk şekerle  bile mutlu olmayı istemistim.
Çocukluğum mu? Sadece kaldırımdan izlediğim arkadaşlarımi hatırlıyorum.
Diceksiniz simdi, peki neden bu söylediklerini neden yapamiyasin ki zor degil... Yazdıklarım saçma gelicek belki ama öyle işte... Belkide siz değerli okuyanlarıma içimi dökmek istediğimden...Bu isyan!
Hayat bu ya!Korkun kadar kacar, cesaretin kadar savaşırsın.
Bende korkum kadar kactim herseyden, kaçmaya çalıştım,denedim ama yapamadım.
Geride bıraktıklarim vardı benim ailem vardi, ANNEM vardı.
Benim annem... Dünya Cennetim derim diğer adıyla, dünyadaki tek cennetimdi annem bana, bütün yalanlarda bi o doğruydu işte. Ağır şeyler kaldırıp, yüksek bedeller ödettirdi hayat bana.( küçüktüm) bende çocuktum benimde geceleri sarılıp uyuyacak bi oyuncagim  olmalıydı, bende isim koymaliydim ona,giysiler giydirip oyuncagimı konusturmaliydim hayallerimde... Bunu bile yapamadım. Aslında yaşamayan daha hayal perenst olur bence yaşamayı istediği şeylerin hep hayalini kurar. Yanı sizin anlayacağınız çocuk olmadan büyüdüm ben...  Olgunlaştım bi anda aslinda hic biseyden haberim yokken! Büyüdüğümden de haberim olmadi.
Şimdi ise herkesin gözünde  olgun,oturaklı, akıllı bi kızım Büyüdüm mü ben ANNE? Gerçekten olgunlaştım mı?
Annem anlardi beni,âdeta annemle içimizden konusurduk biz, ben anlattıkça o dinler,ben yaşadıkça o hissederdi... (Canım ANNEM)
İnsan bazen alışınca olumsuzluklara ayrıntıları hatırlamaz hale geliyormuş ANNE !  Hayatım film şeridi gibi geçiyor gözümden,eskiden başrolü olduğum o filmlerin şimdi sadece fragmanları var aklimda...