MY UNTAMED HEART

CHAPTER SEVENTEEN: TAKING A NEW STEPS

One year later...

ARAZIELS POV

Hay naku ano ba naman ito? Ang dami daming kailagan ayusin dito. Anong oras na ba baka andyan na ang aking sundo.
Akalaing mong while day dito lang naubos ang oras ko sa pag aayus ng office. Tsk! Siguro jailangang ko nag...

"Awtsu! " napabahing na ko dahil sa nasasagap Kong alikabok.
"Ano ba yan sisipunin pa yata ako." Humugot ang ko tisyo sa tisue dispenser ko sa table top. Makukuha din ang mata ko sa pagbahing ng paulit ulit. Kung bakit ba kasi natambak ng ganito ang mga papeles na ito haist ang hirap talaga kapag lalaki ang naiiwan. Inilapag ko siyang box ang mga natitirang folders at itinai ito sa loob ng cabinet.
"Alright I'm done here. Gonna wash my hands and my face I think."
As I turn around someone's hand wrapped around my waist.

"It's okay kahit amoy pawis o puno pa ng alikabok yang katawan mo. Still, it won't stop me from doing this."
Pinugpog nya ako ng halik sa pisngi. And stumble and pushing him away. But he's that strong enough to pull me closer.

"Kyaaah! Aizen stop it! Hey! You! Hahaha. Get off please!"
Ang harot ano ba yan. He did let go of me . Pasaway na lalaki to. I gave him a sharp chinky look.

And suddenly one if my staff came knocking on that open door that Aizen left behind.
Knock! Knock!

"Come in Marry. What do you need ?" I smiled.

"Ah mam ,sir, excuse me lang po. But your table is ready."
Sabi niya na nag aalangang tumingin saamin.

"Oh. Really, Thank-you Marry. We'll be out there in a few. Kindly serve the coffee and cappuccino na din. Thank you Marry."
Ngumiti ulit ako sa aking staff.

"Okay mam. " she said and smiles shyly. And leaved the door going out.

Napairap naman ako Kay Aizen. I mouthed "Pasaway ka Mt. PDA". Kaya tumawa ang loko. Naku talaga naman.

"Don't look at me that way baby or you like me to caught you off guard again." He burst out laughing. Nakisabay na din ako sa tawa nya baliw kasi .
"He! Ewan ko sayo magiging perv ka na naman ah."
Sabay kurot sa tagiliran nya na ikinangiwi naman nya. But still managed to winked at me. Ang harot talaga neto. Akmang uulitin ko ang pagkurot pero mabilis nyang nahawakan ang kamay ko at ikinawit ito sa kanyang braso.

"Lika na nga dun. I'm done here naman na so lets go."
Aya ko sa kanya. "I'll be in powder room. " I pouted as his brows furrows.
"I'm not going too long captain boyfriend. Okay mabilis lang po."
I smiled sheepishly heading towards the hallway. Paglingon nakita ko naman napakunot batok na lang ang minamahal ko.

________

Nakagawian na namin na after our workful day maglalakad lakad kami sa park. Where its like close to nature. Maiba naman dahil puro city views na lang palage ang nakikita namin. The usual kind of date na kakain salabas but this time sa medyo turo turo lang kami. We're doing some things na usually di namjn nagagawa out there. Para lang kaming bumabalik sa pagka teen ager. It never go out of style. Nakikuta kong nag eenjoy sya. Nakakawala daw ng stress e. Naman ako pa ba.

As we're walking around Aizen's phone rings.

"Yes hello.
Yeah.
What?! I'll talk to you later. "
He sighed.
"No!
It's not gonna happen.
I will talk to you later.
Bye."
He handed his phone down and keep it in his pocket.

"Are you okay baby?" I asked him when he sits back right next to me sa bench na kinauupuan ko ngayon. He looked so serious though he's still calm. I caress his back for a sympathy whatever he is thinking. Making him feel na andito na ako palagi for him.

"Bri ,baby I'm sorry. I.. Haist. We better go home now it's getting late. Alam Kong pagod ka din sa tarabaho mo kanina sa cafe."

He seems bothered by something I don't know. I understand, maybe doon sa kausap niya kanina. Napapaisip tuloy ako kung anong nangyari. Business matters Kaya or family problem. Sana naman okay lang sya.
He pinch my nose at muli bumalik sa kasalukuyan ang aking iniisip.
"Ouch! Why did you do that. Kainis ka." Ngumuso ako sa kanya at umirap.

"You know I always love your way of that make face. Hay!"
A deep breath came out him. Parang suddenly ang bigat ng dindala nya.

"Wanna share up something to me baby? I will listen. You know I am always here. "
Sabay haplos sa kanyang pisngi. Hinawakan naman nya ang kamay ko at hinila ako payakap sa kanya. Ramdam ko na Hindi sya okay. Ayaw nya lang ipahalata.
Sana naman kung magkakaproblema. Oh no. I hope it won't happen. Please God give me strength if ever. May tiwala ako sa pagmamahal an namin.

"Hey. Don't think too much. May konting problems lang. About dun sa tumawag kanina. I'm gonna explain it to you. Pero Hindi pa sa ngayon okay. I hope you understand baby. I'm sorry if I was like this."
I nodded and smiles giving him assurance na its okay. Kinalas ako sa yakap pero Hawak parin namijn ang kamay ng bawat Isa. Ramdam ko yung init ng kamay nya na parang ayaw bumitaw. Tiningnan ko sya sa mata but it has a blank expression. He then look at me and smiles. Mga labi nya lang ang nakangiti bakit parang iba sya ngayon. Kasalanan to nung tumawag e. Haist. Kawawa naman tong mahal ko.

"Its okay. Kapag ganda ka ng sabihin saka mo na lang sabihin sakin. And sana kung ano man yan maayos mo din yan. I'm always here okay. "
_Araziel

"I know. Just promise me Hindi ka bibitaw. Hindi ka mawawala sa tabi ko in times that something came up unexpectedly. I love you Bri. "
_Aizen

"Iloveyou too Aizen. No matter what happen I'll stick up in you . May tiwala ako Kaya natin to."
_Araziel

"Thank you baby. " he hugged me tight and kissed me on my forehead.
Kakaiba ang mga Sandaling iyon. Parang Hindi ko matanto kung nalulungkot ba ako. Pero Hindi naman kami nagpapaalam sa isat Isa.
Pero bakit parang ang bigat ng feelings. Ganun ba kasama ang natanggap nyang balita mula sa tawag na iyon Kaya ganun na lamang ang pagpapalala nya na wag akong bibitaw. Hindi ko rin alam kung ano talaga ang nangyayari pero mananatili ako sa tabi nya. Alam Kong makailangan nya ako ngayon.