Soğuk ve karanlık bir geceydi,her zamankinden daha karanlık.
Bir rüzgar yuspov ailesinin çatlak duvarlarından içeri sızdı,içerinin havası iyice soğudu. Dışarda bir adam evin çatlak duvarına yaslanmış tedirgin bir şekilde karın yağışını izliyordu,bu artiyomun babası Albert idi,gözünden bir damla yaş taze karın üzerine düşerken Artiyomun ölü doğacağını düşünüyordu."Bir ölü çocuk daha"diye söylendi içinden,hava iyice soğudu ve o an içeriden bir ses duyuldu,bir çığlık bütün sokakta çınladı.Bu Albert in karısı Rozalina idi,Albert telaşla içeri girmek istedi ama soğuktan buz tutmuş eli kapının koluna yapıştı,endişe ile kapıyı açmaya çalışırken içeriden gelen acı çığlıkları duydukça kendinden geçiyordu,o çığlıklar arasında artiyomun da sesini duymaya çalıştı ama o ses hiç duyulmadı."tanrım neden bütün çocuklarım ölü doğuyor"dedi içinden ve ağlamaya başladı ama Albert yanılmıştı Artiyom,ölü doğmadı...
