Beatrice asla arkadaşları kadar normal olamadı. Normal çocuklar bir şeye sinirlenince bağırıp çağırırken Beatrice sinirlendiğinde nesneler ortadan yok olurdu. Onun bu tuhaflıklarını bilmeyen yoktu. Komşular, arkadaşları, öğretmenleri. Tuhaflıkları yüzünden ailesi hep okul tarafından çağrıldı. Bazı okullardan atıldığı bile olmuştu.
Beatrice özellikle doğum günlerinden nefret ederdi. Anormallikleri yüzünden hiç arkadaşı olmadığından kimse onun doğum günü partisine gelmiyordu. Beatrice yine böyle bir doğum günü sabahına uyandı. Canı sıkkın bir şekilde Mutfağa indi. Annesi krep yapmıştı. Sıkkın bir şekilde koltuğuna oturdu. Annesinin tabağına yerleştirdiği krepi tam yiyecekti ki annesi ona gidip mektupları getirmesini söyledi. Masadan istemeye istemeye kalkıp kapıya gitti ve yerdeki mektupları aldı. Mutfağa geldiğinde bütün Zarfları incelemişti. En alttaki hariç. Diğerlerini masaya bırakıp en alttaki zarfa baktı. Bu diğerleri gibi yeni değildi. Eski sarı bir parşömene yazılmıştı. Ortasına kırmızı bir mühür basılmış, mührü içinde ise bir armanın içinde aslan, yılan, porsuk ve kartal şekilleri vardı. Bunların ortasında ise bir "H" harfi. Zarfın arkasını çevirip baktı. Arkasında:
"Miss B.E.Walker
En Sondaki Oda
Privet Drive 6
Little Whinging
Surrey"
Yazıyordu. Beatrice merakla mührü açtı.
"HOGWARTS CADILIK VE BUYUCULUK OKULU
Müdür:Albus Dumbledore
(Merlin Nişanı, Büyük Usta, Yüksek Cadı, Baş Sihirbaz, Yüce Başbuğ, Uluslar arası Büyücüler Konfed.)Sayın Miss. B.E.Walker
Hogwarts Cadılık ve Büyücülük Okulu'nda yerinizin ayrılmış olduğunu bildirmekten mutluluk duymaktayız. Gerekli kitap ve gereçlerin listesi ilişikte sunulmuştur.Ders yılı 1 Eylül'de başlamaktadır. Baykuşunuzu 31 Temmuz'dan önce göndermenizi dileriz.
Sevgilerimle
Minera McGongall
Müdür Yardımcısı" Beatrice bunun arkadaşları tarafından yapılan bir şaka olduğunu düşünüp çok takmadı. Bu mektpuda diğerlerinin yanına koyup kahvaltısını etmeye başladı.Kahvaltıdan sonra ailesi onu hayvanat bahçesine götürdü. Ailesi orada bir kaç blok ötede oturan Dursleylerle konuşurken Beatrice de onların çocukları Dudley ve onun kuzeni Harry ile birlikte bir yılana bakıyorlardı. Dudley çok şişko olduğundan Beatrice ve Harry yılan kafesinin diğer yanlarına taşmışlardı. Dudley kafesin camına " Hadi hareket etsene. " Dıye bağırıp yumruklayınca Harry " Uyuyor. " Diye tersledi onu. Dudley Harry'ye göz devirip karşı kafesteki hayvana bakmaya gidince Beatrice'te yan kafese geçti.Biraz sonra Dudley kafasını karşı kafese çevirince yılanın uyanmış olduğunu görüp hemen yılanın kafesine koşmuştu. Harry'yi itip " Uyanmış! Uyanmış!" Diye bağırarak elleriyle cama vurmaya başladı. Bu durum Beatrice'in komiğine kaçmıştı. Beatrice kıkırdamasını durdurmaya çalışırken birden kafesin camı yok olup Dudley içine düşünce Beatrice'in içini korku sardı. Camı kendisinin yok ettiğini sandığından hemen oradan uzaklaştı. Yılan kafesinden uzaklaşırken yılanın Harry'ye doğru ilerlediğini ve teşekkürler dediğini duyduğunu sandı ama böyle bir şeyin olmayacağını düşünüp ilerlemeye devam etti.
O akşam yemeği, her zamankinden daha sessiz geçti. Beatrice yemeğini bitirip kalkacaktı ki annesi ona "Dursleylerin oğlu o yılan kafesine nasıl düştü?" Diye sordu. Beatrice ne diyeceğini bilemedi. Boşalan tabağına bakıp konuşacakken annesi yalan söylediğini anlamasın diye annesinin gözlerinin içine bakarak sanki ona kolyesinin yerini sormuş gibi "Hayır." Dedi.
Annesi birinin ona yalan söylediğini anladığında yaptığı gibi tek kaşını kaldırıp baktı ve gerçeği söylemesi için ona üç saniye verdi. Ama Beatrice hiç tepki vermeyince annesi elinde tuttuğu çatalı hırsla masaya koydu ve "Yaptıkların yetmiyormuş gibi bir de gözüme baka baka yalan söylürsun." Diye bağırdı. Beatrice tekrar boşalan tabağına baktı annesine ne derse desin ona inanmayacaktı. O da bir şey söylemeden ukalaca annesinin gözlerine bakmaya devam etti. Annesi kızgınken birinin ona dik dik bakması onu daha da sinirlendirirdi. Beatrice o an nedense annesine inat etmeye başlamıştı ve komik bir şekilde bu baş kaldırma onun hoşuna gitmişti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Slytherin Varisi
FanfictionBeatrice özellikle doğum günlerinden nefret ederdi. Ona doğum gününde gelen sıradışı bir mektubu ilk baş arkadaşlarının şakası zannetsede bu sıradışı mektup onun hayatını değiştirmişti.