Hate my Twin

Chapter 1.

Ik ben Julie Anderson, Meestal wordt ik beschreven als het meisje met het buitegewoon saaie leven, al was dat natuurlijk half in half waar. Mijn ouders lieten mij achter bij een stelletje apen, mijn 'nieuwe ouders'. En ik had geen idee wat ik er tegen kon doen als 17 jarige werkeloze puber, Tot dat die ene stomme brief, die ene gekke brief mijn hele leven veranderde, waarom? Ik heb werkelijk geen idee, nee ze moeten natuurlijk altijd weer mij hebben, de zielige lieve hulpeloze Julie ja ja ja, we zullen wel zien wie er het laatste lacht.

Hate my Twin- 1.

Julie, wakker worden! Er wordt ruw aan mijn pyama geshort, 'Laat me met rust, ik moet eerst de ijsberen voeren', mompel ik. 'Ijsberen'? 'Relax, als je een ijs beer wilt gaan we vanmiddag naar Alaska'. zei ik en ik voel dat er zachtjes aan mijn haar getrokken wordt, ik open mijn ogen maar sluit ze vrijwel direct daarna weer tegen de velle zon, 'Nog 10 minuten'. Roep ik en trek de deken nog wat hoger op. 'Julie, je kunt niet voor altijd blijven slapen hoor, je moet echt opstaan van mama'. Ik zucht en sta op, 'Lieve, Anna Ik beschouw jou voor de volle 100 procent als mijn zusje maar noem die apen van een mensen niet mijn ouders, gesnopen'? 'Ja Commedant'! roept Anna en ze loopt weg, ze draait zich nog één laatste keer om en kijkt me met een apengezicht aan, 'Anna ga weg ik vermoord je'. Roep ik met lichte snelle passen rent ze weg. Ik kijk op mijn oude verroeste horloge, wat was het toch lang geleden dat ik bij mijn vorige nieuwe 'familie' was. De dochter van het echtpaar, Lynn genaamd was gek genoeg mijn vriendin geworden en elke dag speelde we langs het slootje van de tuin, ik weet nog dat Lynn en ik met mijn horloge vissen probeerde te vangen, we waren pas een jaar of 6 en hadden werkelijk geen idee wat zwemmen inhield, na een poosje begon een grote vis naar het horloge te happen en kreeg hem te pakken. We hadden nog dagen lang gezocht maar nergens was een spoor van het beest te bekennen, op een zekere dag tijdens het avond eten begon mijn nieuwe 'moeder' als een gek te gillen, Lynn en ik erheen rennen natuurlijk en wat vonden we daar dol gelukkig? Mijn horloge in de vis van 'mam'! Jammer genoeg kon zij er niet echt om lachen. Dit was waarschijnlijk de reden dat hij erg verroest was maar toch hield ik van dat ding, het was mijn enige klamp vast aan mijn werkelijke familie.

Ik trok me op uit mijn bed en keek vluchtig om me heen, wauw mijn kamer moet echt een keer opgeruimd worden, 'Helaas'. zuchte ik en pakte een hoopje kleding. 'Julie, kom je dan breng ik je naar je nieuwe school'? hoorde ik een gedempte stem schreeuwen, met tegen zin liep ik de trap af, deze mensen konden de pot op, hadden ze me maar niet moeten adopteren. Ik stapte de auto in en ging zitten, mijn adoptie moeder volledig negerend, 'Zo, en heb je er zin in'? vroeg ze om de pijnlijke stilte te verbreken, 'Nee'. Antwoorde ik bot. De rest van de reis negeerde ze me, niet dat ik er problemen mee had, ik vond het wel fijn. Toen we het schoolplein opreden viel mijn mond een beetje open, een prachtig groot perfect gebouw met een geweldig grote tuin waar veel scholieren hun huiswerk aan het maken waren, ik stapte uit zonder ook maar één bedankje en liep de school binnen, 'Wauw' zei ik hard op. Ik liep de grote schooldeuren in en wist me even geen raad, hoe kon ik hier nou de weg vinden? Met vlugge passen liep in naar de roostermaker, thanks god er bestaan gelukkig nog naambordjes. Eigenlijk had ik hier niet heel veel aan, dit rooster moest kort maak krachtig voorstellen, waarom zouden ze hier willen besparen als ze een gebouw hebben van hier tot Tokyo, het was erg druk dus tussen deze mensen zou er toch wel iemand zijn die mij enkel een rooster uitzou kunnen leggen, ik liep naar een meisje toe, ze had lang bruin haar en mooie grijze ogen. 'Ehm pardon, mag ik je iets vragen'? vroeg ik zo beleefd mogelijk, niet wetend of ze hier beleefd of juist totaal niet zouden praten, 'Oh ja tuurlijk vraag maar raak'. Zei ze lachend, 'Ja, hoe werkt dit rooster, het is nogal vaag'. zei ik, 'Omg, jij bent het nieuwe meisje, zei ze'. 'Oh god krijgen we dat weer, maar oké doe je ding'. zei ik, 'Je zit bij mij in de klas, zei ze terwijl ze mij het rooster uitlegde, 'Ik ben Rosie, maar zeg maar Rose hoor'. Lachte ze, 'Ik ben Julie gewoon Julie glimlachte ik'. Ze keek me aan, ik keek terug en ineens barste we tegelijk in lachen uit, wauw ik mocht deze Rose nu al. Onze eerste les is Engels, dan Geschiedenis, daarna een blok uur Wiskunde 'Fuck my life' dacht ik, dan Nederlands, Musical, Zang en tot slot nog een uurtje Engels, 'Wauw zwaar leven hebben wij'. Zei ik terwijl Rose en ik naar de 1e les liepen.

En daar begon de hel .

_______________________________________________________________

Mijn 2e verhaal, yeaaaaah. Ik hoop dat het 1e stukje een beetje goed is en ik ben van plan om om de 2 dagen een stukje te schrijven dat ongeveer even lang is als het stuk hier boven, ik ga waarschijnlijk niet van die 'vote en dan ga ik verder' regels instellen, maar het zou wel fijn zijn als je je stem achter laat want dat inspireert mij, dus ja alvast bedankt!