Sevdiklerim kusura bakmayın.
Kendi içimde sizi seviyorum.Bilmiyorsunuz ne derece sevdiğimi,içime hapsettim sizi.
Siz gitseniz bile ben sizi saklıyacağım.Af yok size bu yerde.
Siz sevmesenizde ben seveceğim.
Biliyorum.
Bu çok delice bir şey.Biliyorum ben delirdim.Artık düşünemiyorum.Yalnız kaldığım günden beri başım ağrıyor.Kafamı eğdiğimde ağrı artıyor.
O yüzden dik yürümeye çalışıyorum.Gözlerimle keskin bakışlar atıyorum etrafa insanlar başka bakışlarla karşılık veriyor.
Kimisi gülüyor kimisi sinirli bakışlar ile cevap veriyor.Bazıları ise hiç bakmıyor.Yine yalnızım yine kayboluyorum.Şundan 2 ay önce mutlu bir insandım.Tamam çok mutlu sayılmazdım ama en azından sürekli başım ağrımıyor,her gece kendime küfrederek ağlamıyordum.Çok değiştin kelimeleri dönüyor etrafımda.
Evet çok değiştim.
Artık alkol içmiyorum yani 2 haftadır ağzımı sürmüyorum.
Yalnızlığımı paylaştığım çift buzlu rakıyı bile içmiyorum.
Sigarayıda azaltmayı düşünüyorum.
Artık daha az sinirli ve daha az öfkeliyim.Belkide artık hayatı sikime takmamamdan kaynaklanıyordur.
EVET!
Artık siklemiyorum.
Hemde hiç kimseyi hiç bir şeyi ölümü bile siklemiyorum.Halbuki etrafımda intihara kalkışan insanlar var.Evet onlarıda seviyorum.Hayat onları fazla zorlamış ve artık kemikleri bile ayakta durmakta zorlanıyor.
O yüzden tek çözüm intihar sanıyorlar kurtulmak istiyorlar aslında yaşamak,mücadele vermek asıl önemli olan bu yaşamı sevmeye başlamak bu ise yalnız bir adamın yapabileceği bir şey değil.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Küçük Bir Yalnızlık
PoésieGecem gündüz,gündüzüm gece.. Kaybettiğim noktayı geçeli çok oldu.O yüzden onun anısına ve acısına yazmaya devam. En azından her gün yeniden ölmeyi bırakana kadar artık yeniden ayağa kalkamayana kadar..
