Echt

Hoofdstuk 10

Ik zit op de wc en laat de tranen hun gang gaan. Hoe durft hij! Er van door gaan met die trut van een Lola! Ik voel me boos en machteloos. Ik hoor voetstappen naderen. Ik probeer te hevige snikken te stoppen. Het is nu zacht en kwetsbaarder.

'Liv?' Ik slik. Deze stem voelde zo vertrouwt. Het liefst rende ik nu het wc-hokje uit en omarmde de stem, de stem die lieve woordjes tegen me zou gaan fluisteren en mij vasthouden zo lang als ik dat nodig had. Ik zou me veilig voelen. Maar dat krijgt iemand anders nu. En die "iemand" is Lola.

Ik negeer Jason.

'Liv, ik weet dat je hier zit. Ik herken je Clarks.'

'Ga weg Jason!' zeg ik. We zwijgen allebei. 'Alsjeblieft,' vervolg ik zachter. Ik hoor hoe de voetstappen zich aarzelend van mij verwijderen, en dan plots zelfverzekerd terugkomen.

'Nee, ik ga niet weg tot je uit die wc komt.'

'Kan je lang wachten,' mompel ik. Tot mijn grote schrik zie ik dat ik de deur niet op slot heb gedaan in mijn haast en verdriet. Jason lijkt het ook te merken. Ik probeer hem nog snel op slot te doen maar Jason is sneller. Hij rukt het wc-deurtje open en knielt voor me neer. Ik probeer mijn tranen in te houden maar het lukt me niet. 

'Liv...' zegt hij. Ik kijk weg. Ik ga hem niet aankijken. 'Kijk naar me.'

'Nee,' zeg ik mat. 

'Oké, je reageert ten minste wel. Dat is iets,' zegt Jason irritant optimistisch. 'Je moet toch niet zo hard te huilen om mij?' 

'Nee natuurlijk niet!' zeg ik boos. 

'Waarom dan wel?' Hoe boos ik ook ga worden, Jason zal niet weggaan. 

'Gaat je geen bal aan!' Ik breek. Ik kan de tranen niet binnenhouden. Ik verberg mijn gezicht in mijn handen. 

'Liv,' mompelt Jason. Hij pakt mijn polsen beet en trekt me overeind. Hij duwt me stevig tegen zich aan. Hij streelt mijn haren alsof we nooit uit elkaar zijn gegaan. Ik voel me veilig. 

'Oh my god!' hoor ik een irritante overdreven stem gillen. 'OMG! Wat doe jij hier met míjn vriendje?' Ze legt de nadruk op het woord "mijn". 'En jouw éx!' Dit maal met de nadruk op "ex". Jason maakt zich als eerste los uit onze omhelzing. Weg bescherming. Ik veeg mijn tranen zo goed en kwaad als het gaat weg. 

'Bedrieg je me?' gilt Lola overdreven en zogenaamd gekwetst. Ze legt haar vingertoppen op haar borst. 

'Nee! Absoluut niet!' Jason pakt Lola's armen beet. 'Liv is gewoon een goede vriendin van me, en dat zal ze blijven, altijd.' Jason kijkt me aan met grote droevige ogen. Ik kijk weg. 

'Gelukkig!' Lola begint Jason te tongen. Ze heeft haar ogen niet gesloten maar open, kijkend naar mij. Ik zie de twinkeling in Lola's ogen zodra ik mijn tas pak en de wc verlaat. De twinkeling van overwinning. 

'Liv!' roept Jason me na. 

'Laat d'r toch,' hoor ik Lola mompelen. Ik weet zeker dat ze hem zo ver heeft gekregen om verder te zoenen en mij te laten zitten. Ik ren het plein op waar Monique, Robert, Lisa en Florine staan. 

'Gaat het wel?' zegt Florine. Ik kijk haar boos aan. 

'Jij wist het en zei niks!' roep ik boos. 

'Zonder mij was deze relatie nog veel langer door gegaan zonder dat jij het wist!' zegt Florine fel. Zo ken ik haar niet. Ze kijkt weer naar haar schoenen. 'Ik vond dat hij het moest zeggen,' voegt ze er zachter aan toe. De rest kom er ook bij staan. 

'Het is een trut! Een vieze vuile slet!' roep ik. 

'Laat Lola,' zegt Monique. Mijn ogen worden groot. 

'Jij wist het ook!' Ik kijk om me heen. Florine staart nog steeds naar haar schoenen en Robert naar iets in de verte. Lisa kijkt me uitdagend aan. 'Jullie wisten het allemaal!' gil ik. 'Allemaal!' Ik stampvoet als een kleuter, ik weet geen andere manier om te voorkomen dat ik iemand ga slaan. 

'Jason heeft het me verteld, maar ik moest zweren niks te zeggen,' zegt Robert. 'Het spijt me.'

'Ik heb Lola aangemoedigd, jij en Jason worden zo langzamerhand wel een beetje saai. Lola en Jason zijn ook een leuk stel, in ieder geval leuker dan Jason en jij,' zegt Lisa bitchie. Ik weet niet wat ik moet zeggen. De tranen wellen weer op. Ik wil schreeuwen, schoppen, slaan, aan haren trekken. 

'Hoe kan je,' zeg ik zacht. 'Hoe kan je mij dit aan doen?'

'Nou stel je niet zo aan, man! Het is maar een jongen, hoor,' zegt Lisa nonchalant. 

'Zodra jij een vriendje krijgt zal ik je eens laten voelen wat "een jongen" voor je kan gaan betekenen!' dreig ik woedend. 

'Wow, relax man,' zegt Lisa. 

'Lies, dat is inderdaad een rot streek,' zegt Robert. 

'Ze wilde het sowieso gaan doen! Ik heb het alleen versneld, weet je.'

'Ze wilde wat doen?' sis ik. 

'Jason zoenen in de club.' Ik ben verward. 

'We, welke club?' zeg ik. 

'Pijnlijk,' zegt Lisa, ze laat de "lijk" extra lang duren. 'Lola had een paar coole gasten uitgenodigd en toen zijn we met zijn zessen naar zo'n club gegaan.'

'En niemand dacht aan mij?' De tranen rollen over mijn wangen. Ik kijk naar Monique. 'Mo, alsjeblieft, zeg alsjeblieft dat jij...'

'Niemand dacht aan jou. Jij kan niet feesten weet je.'

'Rot op met je weet je!' roep ik woedend. 'Je bent een klote wijf!' Ik ren weg. 

'Waar ga je heen?' roept Monique me na. 

'Naar hui...' Plots besef ik dat ik nergens heen kan. Ik blijf rennen. 'Gaat je geen fuck aan!'