"Rain can be your stress reliever"
Yan ung paulit ulit na nagpaplay sa utak ko. Sinabi yan saken ni mama 2yrs ago.
Bago sya kunin samin .
*Flashback* (2yrsago)
"Goodmorning Hannah" :) Bati saken ni mama habang nasa gilid ng kama ko .
"Goodmorning ma :)"
"Bumangon kana jan, Kumaen kana rin at may pupunthan tayo" sabi nya sa kin habang nakangiti .
Tumayo naman ako agad at Nagbihis saka bumaba para kumaen .
Pagkatapos kumaen ay umalis na kami ni mama. hanggang ngaun hndi ko pa ren alam kung saan kami pupunta.
"Anak naaalala mo ba ung pinuntahan naten dati? Yung panahong natatakot ka pa sa paro-paro kahit hndi naman sila nakakatakot?" tanong saken ni mama
Oonga naaalala ko pa un, ayun ung 5th birthday ko.
"Opo ma, yung tumatakbo pa ko dahil akala ko kakagatin ako ng paro-paro haha." sagot ko habang tumatawa.
Nakarating na kami sapupuntahan namin . Ito pla un, Naaalala ko na.
Eto ung Butterfly Garden sa Vigan. Sobrang ganda grabe .
Dto nya ako dinala dati.
"Anak Happy birthday :)" Bati saken ni mama
Hndi ko alam kung mapapaluha ako o ewan basta masaya ako ngaun, masayang masaya.
"Salamat ma" Sabay yakap ko sa kanya.
Ngaun ko lng naalala na bday ko pala .
14th birthday ko ngaun .
Oonga pala, Ako Si Hannah Joyce Cheng. 3rd year highschool. Medyo maputi, matangkad, nerd at hndi palaayos tulad ng iba. Wla akong pake alam sa itsura ko.
Minsan nga nag aaway pa kami ni mama sa damit na susuotin ko. Gusto nya kase magsuot ako ng dress, eh un ang pinaka ayaw ko sa lahat .
So ayun, pumasok na kami sa loob ng Butterfly Garden . Kumaen, Nagharutan, Nagbonding . Bsta masaya kami pareho . Sobrang masya.
Nung mapagod na kami ay pabalik na kmi sa sasakyan para umuwi.
Habang naglalakad sa kalsada biglang nahulog yung Singsing na binigay nya saken kanina . At pumunta un sa gitna ng kalsada.
Kukunin ko na sana ng....
Beeeeeeeppp.Beeeeeeeepppp!!!
"Haaaaanaaah!!!!" sigaw ni mama.
Napakabilis ng nangyare kasabay ng pagbuhos ng malakas na ulan.
Tumilapon si mama sa kabilang side ng kalsada.
Tumakbo ako papunta sa kanya at niyakap sya .
"Mama wag moko iwan please :'(" Hagulgol ko.
"Anak, Wag ka ng umiyak. Mahal na mahal ka ni mama at kahit kelan hndi kta pababayaan . Kahit mwala na ako, babantayan pa ren kita" Putol putol ang pagsasalita nya.
"Tuuuuulllloooonggg!! Tulungan nyo kami" Sigaw ko.
"Anak, Rain Can be your stress reliever. Mapapagaan nito ang loob mo---" At naputol na dun ang kanyang pagsasalita .
Mas lalo akong humagulgol ng iyak.
"Maaaaa!! Maaa please wag mokong iwan :'( maa please :'(" Wala akong magawa kundi umiyak . Dumating ang mga tao at tinulungan ako. Pero hndi ako makatayo.
hanggang sa magdilim na ang buong paligid.
*End Of flashback*
Hanggang ngaun hndi ko paren matanggap ung nangyare.
Mahal na mahal ko si mama at hndi ko alam kung bket kinuha sya agad saken .
16th birthday ko ngaun, at wla akong balak magcelebrate . Naaalala at naaalala ko ung nangyare kay mama .
