De Buurtpolitie ~ een nieuw gezin

~Sprookjesbos(1)~

Ik ben helemaal terug! Sorry dat jullie meer dan een maand moesten wachten *zakt door de grond*... Ennnnnnn
Ik heb 1k reads dat had ik echt nooit verwacht... Ik opende vanmorgen wattpad en ging naar dit verhaal en daar zag ik dan die 1k staan echt superbedankt allemaal!!! daarom heb ik een lang hoofdstuk gemaakt, veel leesplezier!
Muchas lovas -ik kan geen spaans, dusss-
--------------------------
Pov Elise
Nu ik Rens teruggezien heb, is het alleen nog maar erger geworden. Ik moet nog maar zijn stem horen of mijn hart gaat al 10 versnellingen hoger slaan...
En nu hebben ze op school beslist dat we ook nog eens - alsof ik mijn gevoelens deftig onder controle kan houden- op 'stage' gaan. We gaan dus met onze klas naar de bossen.

De andere richtingen gaan ook, maar naar een andere locatie, afhankelijk van hun richting.

Voor twee weken. Twee. Weken. En morgen vertrekken we. Morgen, als in -waar is mijn horloge ook weer- exact 16 uur en 38 minuten. En ik heb mijn valies nog niet eens gemaakt... "Tinekeeeeeee"

"Ik ben al op weg, ik zal je wel komen helpen met je valies", antwoordt ze. Oeehhh Same thoughts
"Wat moet er allemaal in?", vraagt ze. Ik neem de lijst die we gekregen hebben erbij. "Toiletgerief, warme truien, T-shirts, ondergoed, broeken, kousen, en van die dingen", antwoord ik. "En speelkleren!", herinner ik me. Ja, ook wij, in het derde middelbaar, spelen nog. Niet dat ik daar problemen mee heb hoor, ik vind het juist leuk. "Moeten je rijkleren ook mee?", hoor ik vanuit de badkamer. "Ja, we hebben 3 dagen keuze-activiteiten en er is een mogelijkheid paardrijden", grijns ik.

Drie uur later is mijn koffer helemaal klaar. "Bedankt, Tineke", zeg ik nogmaals. "'s Niks, meid."
Nadat we met z'n drieën nog een film gekeken hebben, ga ik slapen. Want vanaf morgen gaan we naar de bossen!

Om 7 uur sta ik op. Koen en Tineke zitten beneden al te ontbijten. "Goeiemorgen!", roep ik opgewekt. "Amai, zo goed gezind, ge hebt er zin in precies!", zegt Koen. Ik knik hevig. En ik heb er zin in. Een half uurtje later zitten we in de auto op weg naar school. Van Barry heb ik thuis al afscheid genomen. Jingle bells, jingle bells, jingle all the way. Dat was mijn gsm, berichtje. "Ik heb er zo'n zin iiiiinnnn xxx", stuurt Louise. Ik stuur snel een antwoord. "Ik oookkkk, waar zit jij al?xxx ", antwoord ik. Even later komt dat kerstliedje weer. "We rijden achter jullie xxx" Onmiddellijk kijk ik achter me. Inderdaad, daar zijn Louise en Brigitte. Mijn hand gaat omhoog en maakt een zwaaibeweging. Louise zwaait terug. Na nog vijf minuutjes gereden te hebben, draaien we de schoolparking op. Er staan al heel wat derdejaars te trappelen van ongeduld. Waaronder Rens. *Zwijmel zwijmel*

We stappen uit de auto en lopen de speelplaats op. Daar begint de directeur net met zijn toespraak. "Beste leerlingen en ouders, vandaag vertrekken de leerlingen uit het derde jaar voor twee weken op uitstap", en zo gaat hij nog even verder. Rens staat schuin voor me en ik staar hem een beetje aan. Opeens draait hij zich naar mij en toont zijn mooie glimlach. Vlug kijk ik weg, ik voel me een beetje betrapt... "Dan wens ik jullie allemaal heel veel plezier, neem even afscheid en dan verzamelen jullie binnen vijf minuten aan de bussen. Tot over twee weken!", eindigt de toespraak. Iedereen snelt terug naar zijn/haar ouders. Tineke en Koen staan bij Brigitte, dus ik en Louise lopen samen naar hen toe. "Dag, mama, tot binnenkort. Dag Tineke, doei Koen!", zegt Louise, terwijl ze hen allemaal een knuffel en kus geeft. "Tot over twee weken, Brigitte", begin ik. Dan ga ik naar Koen en Tineke.
"See you later, alligator!", lach ik, terwijl ik hen knuffel. "In a while, crocodile", antwoordt Koen. "We verzoeken de leerlingen van 3Wetenschappen om zich naar de bussen te begeven. Ik kijk op, vraag me af of het nu het goede moment is, beslis dat het antwoord daarop ja is, en zeg: "Daaahaag, mama en papa!" Louise kijkt me met wijd opengesperde ogen aan, Koen en Brigitte kijken elkaar aan en Tineke heeft tranen in haar ogen. Ik geef haar nog een knuffel en dan vertrekken Louise en ik naar de bussen.