REVIVAL

Bölüm 2

1 ay geçti.Justin'le kısa süren konuşmamızdan tam olarak 1 ay geçti.Moralimi bozmamaya çalışıyorum.Çünkü bu şeyler beni fazla etkiliyor.Özellikle derslerimi...

Dün tüm sınavlar bitti.Şuan ortalama iyi bir öğrenciyim.Ama dediğim gibi Justin'i düşünmekten odaklanamıyorum.

Demi ideal bir öğrenci.Yeterince çalışıyor ve sonucunu olumlu alıyor.

Justin ise...Gözlemlediğim kadarıyla fazla iyi değil.Sınıfta kalabileceği ihtimali beni korkutuyor.Ders sırasında gizlice onu gözetlemek beni şanslı hissettiriyor.Peki ya o sınıfta kalırsa...

Bugün Cumartesi.Uyanır uyanmaz kahvaltıya indik ve yarım saat oyalanıp odamıza geri çıktık.

Demi'nin beğendiği bir çocuk varmış ama duygularından fazla emin değilmiş.İsmini söylememekte ısrarcı.

"Selena?"

Demi'nin ince sesi kulaklarımı doldurdu.

"Evet?"

"Ne düşünüyorsun?"

Cevap vermedim.Veremedim.

"Hadi ama moralini bozma Sel.Bak ne diyeceğim.Canım çok sıkıldı.Bir şeyler mi yapsak?"

"Sana iyi gezmeler."diyerek yorganın altına girip gözlerimi yumdum.Birden üstümde ağırlık hissettim.

"Niye üstümdesin?"diyerek güldüm.

"Ya sen kalkarsın ya da ben kalkmam!"

Sözünü bitirir bitirmez hızla kalktım ve Demi uçtu.

"Haha iyi misin?"

"Evet"dedi ve kahkaha attı."Uçmayı severim."

"Acaba Justin nerede Demi?"

"Bilmem..."

"Onun yanına gideceğim"

"Onu nerden bulacaksın?Bundan emin misin?"

"Umrumda değil onu bulacağım."

Yataktan kalktım ve üstüme dizimin bir karış üzerinde biten bordo elbiseyi giydim.Altıma da siyah çorap giydim.Üstüme siyah deri ceketimi giydim.Saçlarım dalgalı olduğu için hoş duruyordu,açık bıraktım.

"Görüşürüz Demi."

Demi boş gözlerle bana bakıyordu.Şuan yaptığım ona saçma geliyordu.Ki bence de saçmaydı.Birden aklıma fikir gelip evden çıkmam ne kadar mantıklı olabilir.

Bence o marketteydi.Yani...Niye olmasın?Tüm öğrenciler alışveriş için bu markete gelirlerdi.Genel olarak Cumartesi günleri.Justin'in gelmemesi için bir neden yoktu.Saat öğlen 1 olmuştu.Markete koşarak gittim.Belki de çoktan alışverişini yapıp gitmişti.Zaman kaybetmemeliydim.

Ve booom.Yolda onu gördüm.Kendi kendime aptalca güldüm.Yaptığım saçmalıktı.Ani fikirle dışarı çıkıyorum ve birden Justin'i görüyorum.Garip ve yeterince saçma...

"Hey Justin!"
Bana baktı karşı kaldırımdaydı.Yola geçip yanına gittim.(Yanına giderken acaba bana araba çarpar mı diye düşünmedim değil,filmlerde hep böyle olur.Sonra Justin beni kurtarır...Tamam saçmalamayı kesiyorum.)

Ancak karşı kaldırıma gelebilmiştim.Bana bakıyordu.Ben ise salak gibi kahkaha atıyordum.Bunu niye yaptığım hakkında kesinlikle bir fikrim yoktu ama durmadan gülüyordum.Justin'in bana olan bakışları fazla garipti.Muhtemelen beni psikopat sanıyordu.Veya psikolojim bozulmuş sanıyor olabilirdi.Çünkü ben olsam öyle düşünürdüm.

Dayanamayıp ona sıkıca sarıldım.Bu sefer kahkahalarımın hepsi söndü ve yerini gözyaşlarım aldı.Şimdi ise hıçkırarak ağlıyordum.Bu neydi?Önce kahkahalarla gülüp,ardından hıçkırarak ağlamak...
İhtiyacım olan ona sarılmaktı.Kollarımı boynuna sarmıştım.O ise tepki vermiyordu.Kollarını belime sarması gerekiyordu ama bunu yapmamıştı.Kendimi birden ezik gibi hissettim.Hemen kollarımı çektim.O an ölmek istedim.

İğrenç hissediyordum.Yüzüne baktım.O da bana bakıyordu.

"Beni sevmiyorsun."

Hâlâ bana bakıyordu.Hadi ama iyi değildim.Seni seviyorum demesi lazımdı.

"Canım yanıyor." dememle beraber Justin derin bir nefes aldı ve konuştu;

"Bak Selena,bu hayatta herkes sever.Sen beni seviyorsun.Bende seni seviyordum, ama biz konuşmuyoruz bile.Ve bu sıkıcı bir hâl aldı.Ben artık başkasını seviyorum ve...Imm onunla çıkıyoruz."

Şuan onun karşısında ağlamakta olan zavallı bir kız duruyordu.Ne diyeceğimi bilemedim.

"O zaman...Şey... Ben üzgünüm,bilmiyordum" dedim ama hâlâ ağlıyordum.Susmak istemiyordum ve konuşacaktım.

"Sen beni sevmiyor olabilirsin Justin.Ama ben seni hiç tahmin edemeyeceğin kadar çok seviyorum.Benim tek gerçeğim sensin.Benim ihtiyacım olan sensin.Ve ben asla vazgeçmeyeceğim "dedikten hemen sonra ordan uzaklaştım.

Hissettiklerim berbattı.Ve bende berbat hissediyordum.