falling

1.

De fouten die je ooit maakte, behoeden je voor degene degene die in je toekomst liggen. Bereiden je voor. Op wat komen zal. Op verdriet, leed, een leeg gebroken hart dat niet meer lijkt te kloppen. De fouten die je ooit maakte, zal je dankbaar voor zijn.

Ik keek rond me en bestudeerde elk vreemd gezicht. Iedereen zag er immers anders uit. Tante Anna wiens altijd herkenbare gelukkige uitdrukking helemaal verdwenen leek te zijn lachte even mijn kant op, maar de glimlach liet mijn ogen niet droog. Ergens voelde ik een gapend gat in mijn borstkast. Alsof iemand er met zijn blote handen de resten van mijn gebroken hart er ruw had uitgetrokken. Het deed pijn en liet een gevoel van leegte achter. Voor een paar minuten staarde ik mijn jongere broer aan. Wiens blauwe ogen levenloos voor zich uitstaarden. Mijn blik gleed naar beneden en mijn ogen vestigde zich op de witte roos die hij in zijn kleine handen vasthield alsof zijn leven ervan afhield. Daarna schrok ik wakker. Ik lag veilig in bed en de kerk van in mijn dromen was nergens te bespeuren. Het was gedaan. De herinnering die zich elke nacht als een film voor mijn ogen leek projecteren ,stopte abrupt. Ik zuchtte gespannen en zwaaide mijn benen over mijn bed heen. Sloom begon ik aan mijn rustige zondagochtend. Eenmaal ik beneden kwam, was er niemand te bekennen. Een kattebelletje hing stevig aan de koelkast geplakt

We zijn even naar je tante zijn zeker tegen de middag terug x -papa en hunter

ik las traag de woorden die sierlijk op het fluo roze post itje waren geschreven en wende me daarna naar de garage waar ik mijn fiets altijd opborg.

Met een snelheid waar Wielrenners alleen maar van konden dromen reed ik door de straten. Het was een normale zondag ochtend. Zoals altijd was het weer afschuwelijk en had de weervrouw die elke avond haar perfecte uiterlijk op kanaal 5 toonde weer een foute voorspelling gemaakt. Het was dan ook overduidelijk dat ze die vrouw simpelweg hadden aangenomen voor haar uiterlijk. Het feit dat de eigenaars van de grote tv stations allemaal mannen waren. Was dan ook geen echte schokker.

Overduidelijk barbaars en seksistisch , maar wat kon ik er aan doen. De maatschappij was toch al helemaal naar de vaantjes.

Een zucht ontsnapte van tussen mijn gekloofde lippen heen. Op de stoep zag ik Mevrouw Allistar. Ze zat in een badjas waar de motten een eetfestijn hadden gehouden een oude brief te lezen. Dezelfde brief die ze altijd las op de laatste dag van de week. Een paar maanden geleden had ik er de arme vrouw er naar  gevraagd. Haar antwoord brak mijn hart in vier.

In twee was namelijk niet meer mogelijk want dat was het al. De brief was afkomstig  uit de oorlog waar haar man het vaderland verdedigde. Erin stond met sierlijke letters geschreven dat hij elk moment kon thuiskomen en dat ze elke zondag buiten op hem moest wachten. Iets wat ze nog altijd deed. Ook al was Hij tijdens de laatste dagen van die barre periode gesneuveld. Ik schonk de vrouw een glimlach voor ik mijn tempo opnieuw versnelde. Eenmaal ik nog maar een paar meter verwijderd was van het kerkhof en de mist vervaagde zag ik het grote bord hangen. Het grote bord dat een regelrecht gevaar was. Ik was altijd doodsbang dat het stuk hout  neer zou komen en mijn dood zou betekenen . Eenmaal ik de roestige fietsenstalling bereikt had borg ik mijn oxford die zijn beste tijd al had gehad op. Een slot deed ik er niet op. Welke idioot zou het ding nou stelen. Mocht ik een dief zijn zou ik het zou veel mogelijk proberen te vermijden. Ik richte mijn aandacht naar de bagagedrager waar een boeket rozen op gespannen zat. Voorzichtig haalde ik ze er af en klemde ik ze onder mijn arm.

Met grote passen liep ik naar de plek waar mijn moeder lag. Ik wist het plekje immers al vanbuiten. Rij 8 Graf 13. Een vreselijk bekakt plekje. Letterlijk, elke week bedekte meer en meer duivenpoep de grijze grafzerk. Ik zei altijd dat ik het zou opkuisen, maar vergat altijd de juiste spullen met me mee te brengen. Ik had nog maar enkele meters te gaan tot ik plots stopte. Voor mijn moeders grafzerk stond een jongen. Zijn rug stond naar me toe en even leek hij zich om te draaien. Verbaasd kwam ik oog in oog te staan met een adembenemende verschijning. Hij keek me even bestuderend aan voor hij lichtjes zijn hoofd schudde en rustig wegliep. Alsof hij me nooit had opgemerkt......;

Stem en reageer. x-amber