Bir sokak adı karanfil.
Oturmuş karşımda bir adam kaval çalar.
Gönlün arka bahçesinde koşturur çocuklar.
Öyle öyle kalabalık öyle sessiz.
Bak ki ne tezat var burada.
Ezenle ezilen yanyana.
Ve şimdi kasımın son günleri.
Ağaçların gözyaşına yapraklarda dahildir.
Oturdum bağdaş kurup bu kara iklimde.
Bu sokakta yükseldi sesim.
Sigaramdı benim nefesim.
Oturdum ortasına bu kara iklimin.
Aydınlık günler gelecek diye.
Bekledim bekledim bekledim....
