I decided to go to a convenient store,malapit lang naman yun dito samin.
"Mommy,aalis lang ako saglit" I shouted from my room
Pero nobody answered
I checked her baka nasa salas sya or kitchen o baka nasa bathroom, baka di nya ko narinig.
I go downstair to checked her and para na rin magpaalam. Pero wala sya,pinuntahan ko sya sa room nya and I saw her, she's lying on her bed.
I cover her body a blanket and I kissed her,nag-iwan na rin ako ng note sa table nya so she will able to know na umalis ako.
Thank you Mommy siguro kong wala sila ni Daddy walang magco-comfort sakin.Alam kong nalulungkot rin si Mommy sa nangyayari,sana may kaya akong gawin para di sila madamay.
Out of the house
Papunta na ako nun sa may convenient store when I saw him!
Yes its Xavier.Anong ginagawa nya dito?
"Sabrina" I heard his calling my name pero di ako lumingon mas binilisan ko pa ng paglalakad
"Sabrina,wait" he shouted again
Pero wala pa rin akong pake lalo kung binilisan na parang tumatakbo nako
Then suddenly someone holds my right hand and I know its him.
Tumigil ako at tinanggal ang pagkakahawak nya
"Sabrina" hingal na hingal nyang pagkakasabi
Tumalikod uli ako at naglakad palayo sa kanya but this time hinabol nya uli ako and then he hugged me on my back.
"Sabrina,I miss you" he said na hingal na hingal pa rin
Nakayakap pa talaga sya,PDA pa more!
Tinanggal ko ang pagkakayakap nya sakin and lumayo sa kanya pero hinawakan nya ulit ang kamay ko and then he hugged me again pero hindi na back hug its a normal hug and a tight hug.
"Alam kong aalis ka.At di ko hahayaang mangyari yun" he whispered habang nakayakap sakin
Umalis ulit ako sa pagkakayakap pero not to escape on him but to seriously talk to him
"Aalis? Sino bang aalis at mangiiwan?" I ask to him with angered
"Sabri...."
"Ano pa bang ginagawa mo dito?Iiwan mo rin naman ako,diba?Bakit ka pa nagpakita?Para saktan ako?Ha?Ha?!!!"
"No! Miss na kita" then he wiped his tears
Umiiyak sya!
"Pumunta ako dito para ayusin yung sating dal...."
"Sating dalwa?Wala! Wala na! Break na tayo! Magbreak na tayo!"
"Break?" he said with low voice then he laughed but I've saw tears falling on his cheeks
"Oo! Ano pa bang gusto mo?Dun din naman yun mapupunta diba?Magbre-break din naman tayo!"
"Hindi! Hindi tayo magbre-break" then he hugged me again
"Hindi tayo magbre-break" *cry* "Hanggat kaya ko ipaglalaban kita" *cry* "Lumaban ka din,please" *cry* "Ang hirap pag ako lang ang lumalaban,mahirap pag magisa lang" he said habang umiiyak
Napaiyak na rin ako sa mga sinabi nya.
Grabe naman kasi yung mga words nya tsaka yung voice nya habang umiiyak,nagui-guilty ako!
I put my arms on his back,yumakap na rin ako sa kanya.Di ko sya kayang tiisin!
"Pano naman ako lalaban?" *cry* "Kung wala naman yung ipaglalaban ko?" *cry*
Nag-iyakan na tuloy kami!
Umalis sya sa pagkakayakap nya sakin
"Hindi naman ako mawawala,as what I've said lagi lang tayong magkasama.Distance lang but our hearts will never be far away!"
Then he wiped my tears again,he hugged me again
"Sa Friday na ang alis ko" he whispered while crying
Napaalis ako sa pagkakayakap
"Sa Friday?Ha?"tanong kong nagtataka
Tumango sya
"Oo ee,napa-adjust"
"Bakit?"and then I cried again like a baby
"Tita texted me! Wag ka ng umiyak" he said while wiping my tears but I saw a smile on his face.
"3 years ka na ngang mawawala,tapos aalis ka na agad"
"May four days pa naman tayo.Sayong sayo ang four days kong natitira"
I just cried at him!
"Hindi tayo magbre-break! Lalaban tayo!"
Tumango ako sa kanya.
"Mas gusto ko pang mag-hold on kesasa mawala ka" I've said while smiling at him
"Alam kong hindi yun madali pero kakayanin ko,kakayanin natin.I will always call you, text you or mag-skype tayo lagi"
"Masaya naman ako para sayo,hindi ako galit natatakot nga lang talaga akong mawala ka"
"Salamat naiintindihan moko"
"Ganun talaga pagmahal mo,magsa-sacrifice ka"
