Hevig bezweet en hijgend ren ik de trap op. Tijd om te vragen of ik er langs mag heb ik niet, met wat gemompel duw ik sommige mensen opzij. Snap dan niemand dat het een béétje onhandig is om met zijn drieën de hele trap te blokkeren. Nee, nee, nee, dit mag niet gebeuren. Onhandig doe ik het hengsel van mijn schoudertas goed op mijn schouder. Stug ren ik door, het mag niet fout gaan nu. De klokken op het station geven aan dat het al 10 over was. De tijd dat mijn trein vertrekt. Gelukkig zie ik hem nog net staan aan het eind van het perron. Ik zet snel een sprintje in, iets wat me er weer aan herinnert dat mijn conditie prut is. “Hey, wacht.” Roep ik hevig zwaaiend naar de conducteur. Helaas krijg ik niet de aandacht die ik wens. De mensen op het perron kijken mij raar aan, maar de conducteur draait zich om en verdwijnt de trein in. Het geluid van een wegrijdende trein klinkt en tegelijkertijd struikel ik over mijn tas, waarvan het hengsel al weer op mijn elleboog hing. Zuchtend plof ik op een bankje neer, ik ben te laat. Shit, ik raak gefrustreerd, ook al weet ik dat dat geen enkele zin heeft. Waarom moest de bus nou weer vertraging hebben? Konden ze het ov niet wat beter op elkaar aansluiten? Juist nu miste ik die stomme trein. De trein had ik wel vaker gemist, maar vandaag… ik kon wel huilen. Met een harde klap sla ik mijn vuist op het bankje. Tijd om pijn te voelen heb ik niet, het enige wat door mijn hoofd gaat is dat ik zo snel mogelijk naar het ziekenhuis moet. Misschien is er nog een trein die naar het ziekenhuis gaat. Gehaast begin ik mijn mobiel te zoeken, deze trein mag ik niet missen nu. Mijn mobiel zit niet in mijn jaszak. “Ook dat nog”, mompel ik hardop tegen mijzelf. Met een zucht haal ik mijn tas van de grond en zet hem op het bankje naast mij, er vallen wat losse blaadjes uit met aantekeningen. Gravend doorzoek ik mijn tas, er zit genoeg in, maar van mijn mobieltje is geen spoor te bekennen. Mijn frustratie stijgt naar factor 10. Waarom ik? Is een gedachte die al de hele dag door mijn hoofd spookt. Dan voel ik ineens wat trillen in mijn broekzak, het is mijn mobiel. Ik zie dat ik 12 gemiste oproepen heb en 32 berichten. Zonder er enige aandacht aan te geven zoek ik op of ik nog op tijd bij het ziekenhuis kan komen. Er komt een trein om 18 over op spoor 11. Dat ik nog mijn enige kans. Volgens mijn mobiel is het nu 14 over. Spoor 11 is aan de andere kant van het station. Mijn enige optie is dus rennen. Terwijl ik weer het station over ren, krijg ik een dejavu gevoel. Echter hoop ik dat ik nu niet de trein mis. Yes, hij staat er nog. Al mijn energie die ik nog overheb gebruik ik om deze trein te halen. En welja, het geluk is nu aan mijn kant. Er zijn zelfs nog zitplekken.
Tevreden kijk ik het raampje uit, ik ga op tijd komen. Mijn knorrende maag herinnert mij eraan dat ik nog geen ontbijt op heb. Ik grijp naar mijn tas om even een appel te eten. Wacht, waar is mijn tas? Verschrikt kijk ik om mij heen, hij staat ook niet ergens anders in de trein. Op hetzelfde moment wil ik mijzelf wel voor mijn kop slaan. Ik ben mijn tas vergeten. Nu alles zo tegenzit dringt de informatie van het telefoontje dat ik een paar uur geleden kreeg nu pas tot mij door. Mijn vader heeft een beroerte gehad en ligt nu in het ziekenhuis. Zachtjes begin ik te snikken. Normaal ben ik niet zo een openbare jankerd, maar doet het me niets nu. Ik voel me verloren, mijn vader is de enige familie die ik nog heb, naast mijn broer dan. Juist op dat moment belt mijn broer mij.
“Soof, sorry, maar...”
De rest hoor ik al niet meer. Ik ben te laat. Al mijn emoties van zojuist zijn weg. Ik staar voor mij uit. bij de eerste halte ga ik uit de trein, bestel een koffie en ga zitten. Alles op de automatische piloot. Zittend op het bankje kijk ik uit over een plein, ik heb geen idee waar ik ben. Er lopen wat mensen rond, de wereld gaat door. Maar mijn wereld is zojuist ingestort en niemand hier lijkt er enig idee van te hebben. Mijn vader en ik waren dikke maatjes. De zin van mijn broer durf ik nu pas toe te laten en dan stromen de tranen over mijn wangen.
-----------------------------------------------------------------
Laat weten wat je ervan vind! En luister het liedje, hahaha (:
