İçimden susmak geliyor.
Ama yüreğim hep bir gürültüye maruz.
Ne hevesim kalıyor, ne de kaygılarım.
Bırakıyorum tuttuğum balonun ipini.
Bırakıyorum elimdeki pamuk şekerini.
Ne gökyüzü uçsuz geliyor gözüme,
Ne de yeryüzü çok yakın.
Arasında yaşıyorum yaşanan ve yaşanmayan yaşamı.
Geriye atıyorum önümde ne varsa.
Biriktiriyorum elimden gelmeyenleri.
Yaşamış sayıyorum uzak hayalleri.
Mutlu muyum?
Hayır.
Ama beklentisizce yaşıyorum
Bu da iyi geliyor.
Ne bir eksik, ne bir fazla.
Ne çok erken ne de çok geç.
Unutuyorum ağladığım günleri.
Daha doğrusu ağlatanları.
Geçiyorum takılı tuzaklardan.
Ve alışıyorum geçmelere.
Geçtikçe geçiyor.
Kaldıkça yakıyor kaldıkların birdenbire.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İçimdeki Çığlık
PoesíaSussam da kanayan bir yara var. Anlatsam diyorum korkmadan ve her şeyi. Anlatsam bende ki bana yaşatılanları. Döksem içimi ya da kussam öfk...
