Tam açarken solan güller elimde kalıyor.
Elim kolum bağlı kokluyorum kırık dallarını okşarken, solan gülleri.
Gözyaşlarım can suyu oluyor.
Sonra daha da soluyor ve ben yine ağlıyorum.
Elimde değil acıyı hissetmemek.
Elimde değil gözyaşlarını tutmak.
Onca umudun üzerine gülleri yolmakta zor.
Sevinçleri yutmak ağrıma gidiyor.
Yaşamak varken sadece nefes almak zor.
Helede ilkbaharda açan güllerin dökülmesi bir bir.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İçimdeki Çığlık
ŞiirSussam da kanayan bir yara var. Anlatsam diyorum korkmadan ve her şeyi. Anlatsam bende ki bana yaşatılanları. Döksem içimi ya da kussam öfk...
