KOMŞUNUN ÇOCUĞU

17. Bölüm

Bugün çok heyecanlıydım. Çünkü bugün,planımızı uygulayacağımız gündü! Öykü denen kızla konuşacak ve artık Harun'a doğruları anlatmasını isteyecektik.
Tabii bu iş,Buket'le Ebru'nun dediği gibi,hiç kolay değildi. Dediklerine göre bu Öykü denen kız,çok inatçıymış. Şu an için hepimizin duası,Öykü'nün başka bir kişiye aşık olmuş olması. Başka birine aşık olursa,Bahadır'ın masum olduğunu itiraf eder dimi? Hadi bakalım neler olacak.
Aslında ben de Ebru ve Buket'le gidecek miyim,bilmiyorum. Ama ben de onlarla gidip Öykü'yü görmek,hatta mümkünse saçını başını yolmak istiyorum. Az bile ona. Attığı iftira yüzünden Bahadır ne zorluklar çekiyor,haberi var mı? Bence onunki aşk değil,takıntı.
Öte yandan kendimi Bahadır'ın bir platoniği olarak düşündüğümde kızı gebertmek istiyorum. Ama mümkün mertebe bu açıdan düşünmemeye çalışıyorum. Hem Bahadır'ın anlayacağından korkuyorum,hem de o salak kızı öldürüp hapislerde çürümek istemem.
Düşüncelerimden sıyrıldım ve odama hazırlanmaya gittim. Siyah darpaça bir pantolon ve bol gri bir kazak giydim. Dudaklarıma da nemlendirici sürdüm. Kısa botlarımı giydim ve telefonumu alıp çıktım.
Bahadır'ın beni beklediğini söyleyemiyeceğim. Çünkü ben aşağıya indiğimde arabanın şoför koltuğunu oturmuş,ve arabayı çalıştırmıştı bile. Mahalle'de herkesin duyacağı bir sesle "Bahadır!" diye haykırdım. Herkes beni duymuş ve bakışlarını bana çevirmişti,bir kişi hariç... O da tabii ki Bahadır. Birkaç kez daha bağırdım ve en sonunda duydu. Arabayı durdurdu ve bende bindim. Onunla gitmemi isteyip istemediğini anlayamadım,çünkü ne beni beklemişti,ne de arabaya bindiğimde sesini çıkarmıştı. Aman! O istese de istemese de ben oraya gidecektim!

Kısa süren ve sessiz bir araba yolculuğunun ardından,bir eve geldik. Arabadan indik. Bahadır önümde yürümeye başladı,ben de onu takip ettim. Evin içine girdiğimizde bizi Ebru ve Buket karşıladı. Bahadır'a bakarak;"hazırız!" dediler. Bahadır onları bu kadar istekli görünce morali bir nebze olsun düzeldi gibi oldu. Yüz ifadesinden anlayabiliyordum bunu. Kızlarla beraber yeniden arabanın yanına gittik. Biraz sonra bir benzin istasyonun önünde durduk ve Bahadır arabadan indi. Muhtemelen arabaya benzin alacaktı. Fırsattan istifade ben de kızlarla konuşmaya başladım:
-"Bir şey soracağım,ben de sizinle gelecek miyim?"
-"Bahadır'ın buna izin vereceğini sanmıyorum" dedi Ebru.
-"Neden ki?" diye soruverdim hemen. Ben de onlarla gitmek istiyordum. Evet,bunu gerçekten çok istiyordum.
-"Sen gelme Seda,Harun seni tanıyor,görürse plan elimizde patlar" dedi Buket. İyice sinir olmaya başlamıştım,ikiside benim onlarla gitmeme karşıydı,oysa ben de Öykü denen kıza yaptıklarının hesabını sorup saçından tutup yerden yere vurmak istiyordum. Ne yani,bu masum isteğimi(!) gerçekleştiremeyecek miydim ben?
Ebru'yla Buket onlarla gelmemem için birkaç şey daha söyleyip durdular. Tabii onları takmadım,ben oraya gidecektim!

Biraz sonra Bahadır geldi ve arabaya bindi. Yolculuğumuz devam ediyordu. Bahadır çok stresli ve ciddiydi. Harun'la ilgili olaylar olmaya başladığında sanki başka biri olmuştu. Hareketleri daha olgundu. Çok gerekemedikçe sohbet etmiyordu. He,böyle davranması onu daha karizmatik yapıyordu,o ayrı mesele. Ama ben eski eğlenceli Bahadır'ı istiyordum. Bir şirketin patronuymuş gibi davranan fazla ciddi Bahadır'ı değil!

En son cesaretimi topladım ve Bahadır'a sordum:
-"Ben de kızlarla gidecek miyim?"
-"Hayır!" dedi net bir sesle. Bunu öyle bir ses tonuyla söylemişti ki tek kelimesiyle aslında nelere dediğini anlamıştım. Bu ses tonu,bu konunun tartışmaya açık olmadığını, benim bir işe burnumu sokmamam gerektiğini ifade ediyordu. Ayrıca çok soğuktu. Ve Irmak Bahadır'ın benden hoşlandığını söylüyordu. Bahadır,benden,hoşlanmak.... Saçmalık!

Aslında son söylediği şeye itiraz edip onunla inatlaşmam gerekiyordu. Sonra da o pes edecekti ve ben de onlarla gidecektim. Yani normalde Seda öyle yapardı. Ama şu an hiçbirini yapasım yoktu. Noluyordu bana böyle? Yalnızca susuyordum. Susmak ve ben... Susmak ve Seda... Normalde yapmayacağım seyler yapıyorum.