Fight the pain. ~ Liam 1D FanFic.

Hoofdstuk 11.

Hoofdstuk 11.

2 weken gingen voorbij, ik zat in mijn vensterbank en had het raam los gegooid, de lente was inmiddels begonnen en de eerste zonnestralen schenen lekker op mijn gezicht, niet dat ik er echt met mijn gedachten bij was, ik staarde maar wat voor me uit, ik had al 2 weken lang geen bericht van Jona gehad en begon me zorgen te maken, ik zuchtte, ik klom uit mijn vensterbank en liep naar beneden, mijn vader mocht nu dan wel een baan in Canada hebben maar dat betekend niet dat hij vaak thuis was… ik liep naar de keuken en keek bovenin het kastje met snoep, veel lag er niet… ik zuchtte en stopte een droge ontbijtkoek in mijn mond, al etend liep ik naar de schuur, daar ergens in een hoekje stond een boksbal of eigenlijk… het was zo’n zak waar je tegenaan moest slaan, ik zocht naar een geschikte plek en hing hem op, nadat we hier zijn wonen heb ik er niet meer na om gekeken, eigenlijk sinds het scheiden van mijn ouders niet meer maar ik heb hem altijd bewaard, hij kwam nu goed van pas, ik kon al mijn verdriet en woede eruit slaan, ik slikte snel het laatste stukje koek door en begon tegen de zak aan te slaan, als snel stroomden de tranen over mijn wangen en ik begon nog harder te slaan, er kwam een scheurtje in de zak en nog een en als snel stroomde al het zand eruit, dat ding was zeker slap geworden of… ik werd sterker, ik keek naar de zak en zag toen wat enveloppen erin liggen, ik fronste en pakte ze eruit, mijn ogen werden groot toen ik de afzender zag, ze waren allemaal van Jona ! vol woede gaf ik nog een trap tegen de zak en liet me toen snikkend tegen een paal aanzakken, ik opende de enveloppen en las de brieven door, de meeste gingen over wat hij die dag meegemaakt had, bij de laatste brief begon ik te snikken ‘lieverd… het gaat niet goed met me, de dokters zeggen dat ik nog maar een week te leven heb, maar maak je geen zorgen, zodra ik er niet meer ben zal ik over je waken en als er een leven na de dood is zal ik een manier vinden om je te vertellen hoe mooi het is maar lieverd… beloof me één ding, Liam wordt met de dag harder en is helemaal verbitterd, hij verliest alles waar hij nog voor leeft sinds jij weg bent en sinds Loki dood is was ik nog het enige wat hem overeind hield, het gaat niet goed met hem lieverd… alsjeblieft, wil je ervoor zorgen dat hij weer die vrolijke vriend van vroeger word waar we altijd op konden bouwen ? dit is het laatste wat ik van je vraag en onthoud, ook al ben ik er straks niet meer, ik zal altijd over je waken, jij en Liam zijn de enigen voor mij, dit is mijn laatste brief, ik heb de kracht niet meer om verder te schrijven, ik hou van jullie… Lots of love, Jona.

Ik heb in mijn leven nog nooit zo hard gehuild als hier nu op de grond, ik probeerde me altijd sterk te houden maar dit was het toppunt, boos gooide ik al de brieven aan de kant en toen zag ik nog een envelop, ik fronste en met trillende handen pakte ik hem van de grond ‘Met Oprechte Deelneming’ stond er bovenaan, tranen vulden mijn ogen opnieuw toen ik met trillende handen met kaartje eruit pakte, het was het kaartje met de datum van de begrafenis van Jona, de begrafenis was gisteren…. Ik sloeg mijn hand voor mijn mond en begon nog harder te snikken, ik rende naar boven en gooide al mijn spullen in mijn koffer, het maakte niet uit schoon of smerig maar alle kleren gingen mee… ik stapte het huis uit en op dat moment kwam mijn vader thuis van zijn werk “ik wil je nooit meer zien” snauwde ik en ik duwde het kaartje in de witte envelop met zwarte rand in mijn vaders handen, de andere brieven had ik netjes terug gestopt en onder mijn kleren verborgen, met tranen in mijn ogen nam ik een taxi naar het vliegveld en dezelfde avond klopte ik nog bij Liam’s huis aan…