Fight the pain. ~ Liam 1D FanFic.

Hoofdstuk 13.

Hoofdstuk 13.

Ik werd wakker van het zonlicht dat op mijn gezicht scheen en de vogels die een beetje begonnen te fluiten, het werd eindelijk echt lente… ik stond moeizaam op en wreef even over mijn onderrug, ik had flink spierpijn en liep een beetje ongemakkelijk terug naar Liam’s huis, ik deed zachtjes de deur los en hield mijn adem in toen ik iemand snikkend hoorde praten, ik keek om het hoekje van de kamer en zag Liam met een foto van Jona in zijn handen zitten “ik was dronken Jona… ik heb je beloofd nooit te gaan drinken of roken… ik heb het je beloofd ! het spijt me zo ! en het ergste was nog dat ik me dingen ging verbeelden… ze was hier” zei hij op fluistertoon “ze was hier Jona en ik was boos op haar… ik heb het me verbeeld maar het leek allemaal zo echt… ik mis je Jona, ik wil met je praten over hoe erg ik haar mis, ik mis haar knuffels, haar aanraking, ik mis dat jij me oude foto’s van haar liet zien en dat je maar bleef herhalen dat ze wel terug kwam… ik mis het…” ik voelde tranen opkomen en ik probeerde de brok in mijn keel weg te slikken, zachtjes deed ik een stapje naar voren zonder dat Liam me hoorde “je… je hebt het je niet verbeeld…” zei ik zachtjes, abrupt draaide Liam zijn hoofd om en hij kwam op me afstormen, hij tilde me op en knuffelde me, de tranen liepen over zijn wangen “ik wist het ! ik kon het zelf echt niet zo netjes gemaakt hebben hier, dat kwam door jou! Ik heb je zo gemist ! alsjeblieft laat me alsjeblieft nooit meer alleen !” ik begon te snikken en knuffelde hem zo lang ik kon, ik hoorde Liam zuchten en hij streelde over mijn rug “de knuffels heb ik het meeste gemist…” ik glimlachte klein en liet me toen door Liam meetrekken op de bank “waar was je vannacht ?” ik keek hem aan en kreeg tranen in mijn ogen “Jona…” fluisterde ik zachtjes, Liam knikte begrijpend en trok me tegen hem aan “ik mis hem ook…” zei hij zachtjes, ik knikte alleen maar en deed toen mijn jas open, ik haalde een stapeltje enveloppen onder mijn shirt vandaan en gaf ze aan Liam “zijn brieven… ik moest het één ding beloven…” Liam keek me vragend aan en ik maakte de laatste envelop open, ik duwde de brief in Liam’s handen en hij kreeg tranen in zijn ogen “ik heb het hem beloofd…” zei ik zachtjes, ik boog voorover en pakte de flyer van tafel “ga je hieraan meedoen?” vroeg ik zachtjes, Liam schraapte zijn keel even en zuchtte toen “nee.. ik heb er de kracht niet meer voor” ik sprong op van de bank “ga je nu opgeven ?! Jona wilde dat je dit zou doen ! doe het voor hem !” ik keek Liam wanhopig aan en hij ging ook staan, hij sloeg zijn sterke armen om me heen om me te kalmeren, “ik ben mijn trainingspartner en coach kwijt… ik kan het niet zonder Jona…” ik zuchtte even “ik help je trainen” zei ik toen, Liam liet me los en keek me verbaasd aan “wat weet jij nou van boksen ?” ik keek naar de grond en toen weer naar hem “meer dan jij denkt en weet… dus… wat zeg je ervan ? voor Jona ?” Liam aarzelde even en knikte toen “Voor Jona” herhaalde hij me, ik zuchtte en pakte toen een pen en papier “we hebben nog maar 2 weken en 3 dagen dus we moeten hard aan de slag, ik stel een schema op en we volgen het samen oké ?” Liam keek me verbaasd aan en toverde toen een flauw glimlachje tevoorschijn “oké” zei hij zachtjes, ik klikte de pen uit en begon met schrijven, toen ik klaar was liet ik Liam het schema doorlezen, hij keek me aan en knikte toen, ik stond op en liep naar mijn koffer, ik was bijna de kamer uit toen ik Liam nog hoorde zeggen “je blijft wel hier wonen hé ?” hij bloosde een beetje en keek naar zijn handen, ik liep terug en kroop tegen hem aan op de bank “natuurlijk blijf ik hier wonen” fluisterde ik zachtjes, ik stond op en bracht mijn koffer naar boven, Liam volgde me “zet je koffer maar op mijn kamer neer… deze kamer wil ik zo laten alles herinnert me aan hem…” langzaam opende Liam een deur en ik wist meteen; dit is de kamer van Jona… ik knikte begrijpend en deed de deur weer dicht, ik liep naar Liam’s kamer en opende de deur, ik zette mijn koffer neer en haalde er een trainingsbroek en een T-shirt met een vest uit, Liam liep naar zijn kast en deed hetzelfde, ik pakte de spulletjes op en liep naar de badkamer… even later kwam ik terug in mijn trainingspak en had mijn haren in een paardenstaart gedaan “tijd om te trainen” zei ik kort en samen met Liam liep ik naar buiten, we keken elkaar aan en knikten even “voor Jona” betekende dat, we begonnen allebei te rennen, om te beginnen met 10 kilometer…