Fight the pain. ~ Liam 1D FanFic.

Hoofdstuk 17.

Hoofdstuk 17.

“ik ben even weg vandaag… train dan een keertje alleen…?” ik keek Liam vragend aan en hij keek me vragend terug “wat ben je van plan dan ?” en hij trok zijn wenkbrauw op, ik slikte even, ik wou niet liegen maar… “ik ga even een oude vriendin bezoeken” loog ik, ik stond op van tafel en ging me aankleden, ik hoorde Liam nog iets mompelen wat op een ‘oké’ leek. Even later kwam ik weer naar beneden en trok mijn jas en schoenen aan “red je het alleen vandaag ?” Liam keek me aan en begon te glimlachen “natuurlijk, ga jij er maar lekker een dagje tussenuit” ik liep op hem af en gaf hem een knuffel, toen ik losliet drukte Liam snel een kusje op mijn neus, ik grinnikte en sloeg mijn armen om zijn nek, ik drukte een kusje terug en hield zijn lippen iets langer vast, ik voelde zijn handen naar beneden glijden en ze bleven rusten op mijn heupen, toen ik losliet keek ik hem aan in zijn mooie bruine ogen “veel plezier vandaag honey” zei Liam zacht, ik glimlachte en drukte nog snel een kusje op zijn mond, ik liep de deur uit en nam een taxi naar het adres wat ik ergens op een papiertje gekrabbeld had… na een kwartiertje kwam ik aan bij het adres, ik haalde diep adem en drukte toen zachtjes op de bel, even bleef het stil maar toen deed een woeste man de deur open “wie ben jij?” de man keek me onderzoekend aan, ik schraapte m’n keel even en vroeg toen met trillende stem “be…bent u Meneer Payne?” de man keek me achterdochtig aan en knikte kort, hij deed een stapje achteruit en deed de deur iets verder los, hij maakte een gebaar dat ik binnen kon komen “ga maar zitten” zei hij kort, ik knikte en ging zitten op de grote sofa, “wil je iets drinken ?” vroeg hij nu wat aardiger, ik schudde mijn hoofd en keek de man aan “ik.. ik ben hier om u iets te vragen…” zei ik een beetje hakkelend, de man stond op en keek me aan “ik koop niks hoor !” riep hij iets harder dan verwacht, ik grinnikte om zijn actie en verschoof iets op de sofa “ehm… ik ben hier niet om u iets te verkopen… ik ben hier om u te vragen naar uw zoon…” het was even stil en het gezicht van de man vertrok hij ging zitten en sloeg zijn benen over elkaar “vertel” zei hij kort, ik zuchtte “Li… Liam heeft een grote wedstrijd over 2 dagen en… en het zou hem zo blij maken als u ook kwam…” ik keek naar de grond en toen naar de man die met tranen in zijn ogen ging staan “het is beter als je gaat…” zei hij zachtjes, ik knikte en liep naar de deur, achter me hoorde ik het hartverscheurende gesnik van Liam’s vader, ‘waarom zou hij zo verdrietig zijn ?’ mompelde ik zacht, ik ging maar lopend terug en onderweg kwam ik langs het kerkhof, ik aarzelde even want er liepen best wel wat mensen maar iets zei me dat ik moest gaan, een beetje zenuwachtig liep ik het grote lege, koude pad op, toen ik bij de steen van Jona aankwam zag ik dat die helemaal vies was, er zat vogelpoep op en een groene aanslag, ik haalde een zakdoek uit mijn jaszak en maakte hem een beetje vochtig in het vogelbadje, ik liep terug naar de steen en begon zachtjes een liedje te neuriën, het was Jona’s lieveling ’s liedje “never say never” ik zong zachtjes en maakte ondertussen de steen schoon, ik had niet door dat er iemand achter me kwam staan pas toen iemand een hand op mijn schouder legde en begon te praten schrok ik op “was hij dierbaar voor je ?” hoorde ik opeens, ik keek om en keek in een paar mooie bruine ogen, dezelfde ogen als Liam… ik keek de man aan en knikte, de man knielde naast me neer en keek naar de steen, “je mag me Geoff noemen…” zei hij zachtjes, ik keek hem aan en knikte “dus… ben jij een vriendin van mijn zoon ?” ik knikte alweer en wist niet goed of ik ook moest zeggen dat we meer waren dan vrienden, misschien kon ik daar nog even mee wachten “dus… komt u overmorgen naar de wedstrijd ?” zei ik toen zachtjes, de man ging staan en legde een hand op mijn schouder “het is heel lief van je maar… ik durf mijn zoon niet onder ogen te komen, ik kan je niet uitleggen waarom… dat is nogal ingewikkeld” hij liet mijn schouder los en wou weglopen, ik ging staan en rende hem achterna “wacht Geoff !” ik pakte een pen en papier uit mijn zak en krabbelde er het adres van de arena en mijn nummer onder “mocht je je nog bedenken… dit is het adres van de arena, ik heb de tijden erbij geschreven en mijn nummer staat onderin het hoekje” ik stopte het papiertje in zijn handen en Geoff knikte vriendelijk naar me, hij liep met zijn handen in zijn zakken terug en ik ging verder met schoonmaken, een poosje later liep ik sloffend en teleurgesteld naar huis, toch hoopte ik ergens dat Geoff zou komen morgen maar… eigenlijk gaf ik de moed al op, de manier waarop hij me aankeek was zo… zo… overtuigend… ik zuchtte en deed toen langzaam de deur los, ik liet me op de bank vallen en keek om me heen, Liam had al gestofzuigd en alles opgeruimd, ik zuchtte en stond toen weer op, ik deed mijn jas weer aan en liep naar de sportschool…