Fight the pain. ~ Liam 1D FanFic.

Hoofdstuk 18.

Hoofdstuk 18.

“hey Sweetheart ! wat doe jij nu hier ?” Liam keek me vragend aan en ik haalde mijn schouders op “ik was er vroeg weer…” Liam merkte dat er wat was maar hij merkte ook dat ik er niet over wilde praten, hij sloeg een arm om me heen en liep samen met me naar de kleedkamers, hij ging tegenover me zitten en keek me aan “wil je erover praten ?” vroeg hij zacht, ik schudde mijn hoofd en er liep een traan over mijn wangen “ik… ik wou een verassing voor je plannen maar… het is niet gelukt..” meer zei ik niet, Liam keek me vreemd aan en zuchtte, hij kwam naast me zitten en trok me bij hem opschoot “het is al goed” fluisterde hij in mijn oor, ik sloeg mijn armen om hem heen en bleef tegen hem aanzitten “kom, jij kan wel wat afleiding gebruiken” zei Liam zacht, hij trok me mee naar mijn kluisje en drukte mijn boks pakje in mijn armen “ik ga vast naar de boksring, daar wacht ik op je oké?” ik knikte en gaf hem een klein kusje op zijn mond, toen Liam weg was kleedde ik me snel om, ik pakte mijn bokshandschoenen en stapte de ring in….

Volgende dag:

“wedden dat ik sneller ben ?” Liam rende het huis uit in zijn trainingspak en ik volgde hem met een grote glimlach op mijn gezicht, morgen was het toernooi en we zouden koste was kost winnen, vandaag gingen we nog extra hard trainen en dan op tijd naar bed, ik rende Liam achterna en probeerde hem in te halen, bij het park stopte hij, ik had het niet door en toen hij zich opeens omdraaide vloog ik recht in zijn armen, we vielen in het nattige gras en begonnen allebei te lachen “dat is nog eens een omhelzing” zei Liam lachend, ik grinnikte “sorry..” zei ik zachtjes, Liam trok me bovenop hem en glimlachte “is niet erg” zei hij zacht en drukte een kusje op mijn mond, ik bloosde nog iedere keer als hij dat deed, Liam zag het en streelde met zijn hand langs mijn wang, ik liet me van hem afrollen en ging met mijn handen onder mijn hoofd liggen, ik keek naar de mooie blauwe lucht en de wolken die langzaam voorbij dreven, Liam deed hetzelfde en even zeiden we niks, we bleven stil liggen en keken, Liam zuchtte eens “wat nou als ik die wedstrijd niet win…” ik keek hem aan, “zo mag je niet denken ! jij gaat winnen, ik weet het zeker !” Liam keek me schuin aan en glimlachte “ik… ik ben bang dat ik niet win en… en dat ik dan geen geld meer heb om voor je te zorgen” ik ging rechtop zitten en keek hem verbaasd aan “dat is wel het laatste waar ik aan denk, lieverd… ik red me wel, als we geen geld meer hebben dan zoek ik een baan, ik maak me zorgen dat je daar misschien wat ergs staat te wachten, dat ze je pijn doen..” ik slikte even en keek Liam diep in zijn ogen aan, hij bleef me aanstaren en zuchtte “zie je wel… ik wil je geen pijn doen… misschien moet ik maar niet meedoen, jij maakt nog meer kans als mij..” ik schudde hevig mijn hoofd toen hij dat zei “komt niks van in… jij gaat winnen en daarmee klaar!” met trillende handen pakte ik de zijne vast “voor Jona, weet je nog ?” Liam knikte zachtjes en kneep even zachtjes in mijn hand “voor Jona” herhaalde hij me, ik ging rechtop zitten en hielp Liam ook overeind, samen renden we nog wat rondjes en gingen toen naar de sportschool, we deden hetzelfde als altijd en gingen toen op tijd naar huis, morgen was het zover….