Nang matapos na ang klase ko before lunch, tumambay muna ko sa hallway. Malakas pa rin kasi ung ulan. Makayakap ako sa braso ko nang may nagsalita.
“feeling cold princess??” si fort yun. Lumingon ako na may excitement.
“Fort?? A-anong ginagawa mo dito???”
“alam ko kasing dito ka tumatambay. Teka nanginginig ka” hinawakan nia ung kamay ko. “ You’re so cold. Tara dun sa kotse. May jacket ako dun and sabay na rin tayong maglunch” nakaakbay sia sakin hanggang makarating kame sa kotse nia.
Sa totoo lang, parang hindi ko na kaya tong nararamdaman ko. Nang bubuksan ko na sana ung pinto medyo na out of balance pa ko. Buti na lang nakakapit ako.
“hey are you okay? Are you feeling something?? Ano??”sunod sunod na tanong sakin ni Fort. And he gave me a worried look.
“ okay lang ako. Kaya ko.” Inayos ko ang sarili ko para ipakitang kaya ko. Pumasok na ko sa loob. He hold my hands tightly. Umupo ako. Ang bigat ng mata ko. Gustong gusto ng pumikit. Pumikt lang ako saglit baka sakaling mawala pero hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako.
Nagising na lang ako sa boses ni Fort.
“aleeya wake up. Nilalagnat ka.” Gustuhin ko mang idilat ang mata ko kaso ayaw eh. Parang may pumipigil para ibukas ko ang mga mata ko. Parang nananaginip lang ako.
Nang medyo lumakas na ang boses ni Fort, naimulat ko na rin ang mata ko. Niyakap nia ko.
“akala ko kung ano ng nangyari sayo. Pinakaba mo ko.” With his worried look, kala mo kung ano nga talagang nangyare sa kin.
“ i thought its just a dream...” inayos ko ang upo ko.
“ its okay, ang mahalaga gising ka na. Anong lunch ang gusto mo? Ako na lang ang bibili.”
“i don’t want to eat. Wala akong gana.”
“you have to eat para makainom ka ng gamot kahit konti lang.” Pangungulit nia sa kin.
“burger na lang.” Iaabot ko na sana sa kanya ung pambili pero bigla siang bumaba ng kotse.
“Ako na. Dito ka lang. Magpahinga ka” un lang at umalis na sya.
Lumilingon pa sya sa akin kahit medyo malayo na sya. Habang hinihintay ko sya, nagbasa muna ako ng notes ko nang biglang sumagi sa isip ko.
“Bakit ka ganto sa kin Fort, you’re making things harder for me now.”
Sa totoo lang nahihirapan na talga ako sa set-up namin. He’s so caring at napakasarap sa pakiramdam ng inaalagaan at pinoprotektahan ng isang Jeric Fortuna.
But in some reasons, i’m afraid, natatakot akong mawala siang bigla. Hindi ko ata kaya yun... Tears suddenly rush through my cheeks. I’m crying bcoz of this thought.
Am I inlove with Jeric Fortuna??
Wag naman sana. Ayokong masaktan....... un ang huling nasa isip ko bago ako makatulog ulit. Hindi ko alam kung gano katagal akong nakatulog pero nagising na lang ako sa bagsak ng pinto ng kotse. Si Fort......
“i’m sorry for waking you up. Here kumain kana.” Inabot nia sakin ung burger. I just smile at him.Obviously, i’m not feeling well pa rin but I tried to look okay.
“ Fort, sorry sa abala ha??” bigla kong nasabi sa kanya.
“ano ka ba?? Hindi ka naman abala. I like what I’m doing.” Sabay hawak sa kamay ko.
“bakit mo to ginagawa Fort??” tinitigan ko ang mga mata nia. How beautiful.
“ I think I like you, careless lady. You just slipped off to my heart” he stares at me.
“ha? What do you mean????” my eyes are full of question.
(?_?) <<<<
“gusto kita. I like you.” Eh inenglish nia lang un.
Ano daw???
Gusto kita? I like you.
Ayaw mag-sink in!
Gusto kita? I like you.
Tama ba ung dinig ko?
Gusto kita? I like you.
Ano nga ulit?
Gusto kita? I like you.
Tekaaaaaaaaaaaaaaaaaa !!!
paulit-ulit na ah!
UNLI???
“teka, bakit ako?? I mean, marami namang iba jan?? Mas maganda at babagay sayo.”
“Eh ikaw ang nagustuhan ng puso ko eh. May magagawa ba ko?” he said sarcastically.
Ewan ko sayo Fort. If you only knew. Sana lang totoo talga. Ayoko kasing umasa sa wala. Ilang beses na rin. Ayoko na ulit. Pero napaka impossible naman sigurong magustuhan ako ng isang Jeric Fortuna.
I’m an ordinary girl living in an ordinary world.
Aleeya, imposible.
Pero kakasabi nga lang nia diba?
Bingi kaba??? Aleeya, make up your mind!
“ah, Fort maybe I have to go. May klase pa ko eh. Kaya ko naman na siguro. Salamat sa time ha?” paalam ko.
“ sigurado ka ba? Ihahatid na kita.” Offer nia but I refuses...
“masyado ka ng naaabala. Kaya ko na toh” binuksan ko na ang pinto at tumakbo pabalik sa building.
Nang matapos ang klase ko, umuwi na ko agad. Maghahanap pa kasi ako ng isusuot ko para bukas.
Excited much??
Teka, susunduin nia ba ko? O ako lang mag-isa ang pupunta? Malay ko ba kung saan gaganapin. Alee, relax lang , kalma.
Wag masiadong excited baka maudlot.
Ayun! Nakahanap din! Isang simple baba pink dress. Hindi ko pa ‘toh nasususot. Pinalabhan ko na sa maid namin at pinaplantsa na rin.
Ready na ko. I’m done eating my dinner na. kaya, magbebeauty rest na ko....
A/N :
i think I"m back to the race track ! Sorry kung natagalan.. Ganun talga.. Sana tangkilikin nio pa rin ang RTI.. Cause I will really appreciate it !
comment-comment din pag may time!
I'm open to suggestions... aasahan ko ang marami pang readers ! ENJOY !! :D
BINABASA MO ANG
"Reach The Impossible"
Teen FictionA story of REACHING someone. May mga bagay sa mundo na mahirap abutin. Mga bagay na alam nating hindi pwede. but in LOVE everything is possible!! Go on and REACH THE IMPOSSIBLE !!!
