Nung pauwi na kami, hindi kami nag-uusap. Bahala sya jan! Sakto naman at lunch time na nung umuwi kami. Sa bahay na sia pinakain ni Mama ng lunch.
“ah, iho, what time ang party nio?” tanogn ni Mama.
“mga 6pm po tita. Ihahatid ko na lang po si Aleeya dito after.”
“okay, para saan nga ulit ung party nio??”
“celebration po ng panalo namin last Wednesday”
“ah, I see. Basta ingatan mo lang itong babay ko ha?”
“Maaaaa!!!!! Baby ka jan..” saway ko. “nakakahiya..” nakayuko ako.
“baby pala eh. Oo naman po tita. Ako pong bahala sa kanya” assurance ni Fort.
“excuse me. Wala na po akong gana” pabalagbag akong tumayo.
Walk out ang drama ko.
Actually, busog pa naman talaga ako. I went to my room. Inayos ko na lang ung damit na binili namin. Pinalabhan ko sya, at pinaplantsa na rin. Amoy bago pa eh at naghanap na rin ako ng magandang pair of shoes na babagay sa damit.
*knock*knock*
“come in.” Sagot ko sa kumatok.
“are you mad?” si Fort pala...
“No. Ba’t naman ako magagalit?”
“eh, kasi baka na-offend kita kanina.”
“hindi naman, busog lang talaga ako.”
“ ah, anong ginagawa mo jan?”
“ naghahanap lang...”
“ ng ano naman???” tanong nia ulit. Siguro ayaw niang mamuo ang Awkward feeling dito.
“sapatos. Para mamaya. Ito ba, okay na??” pinakita ko sa kanya ung isang silver high-heeled shoes ko. Isang beses ko pa lang ata toh nasuot.
Teka?
Baka naman simple lang ung party tapos ako eto nagtataranta kung anong ipapares ko sa damit na yun.
“masyadong elegant” sagot nia ng hindi nakatingin dahil tinitignan nia lang naman ang mga PICTURES ko.
Waaaaaaaaahhhhhhhhhh!
“FORT!!!!!!!!” hinarangan ko ung mga pictures.
Nakakahiya!
“bakit?” pinipilit niang silipin ang mga pictures...
“EEEEEEHHHHH!!! Dun kana.! Tsu!! Duuuuunnn, upo ka dun dali!!” tinulak ko sya papunta sa couch.
Tatawa-tawa syang pumunta sa couch habang ginagaya ang mga pose ko!!
“HAHAHAHAHAHA!!!” at tumawa pa na parang wala ng bukas!
“pasukan ka sana ng langaw” padabog akong bumalik sa walk in closet ko.
Nakakaasar !
kanina pa sya ha!
Kanina pa!
Pagtapos kong mamili ng shoes tumambay ako sa balcony baka sakaling bumilis ang oras. Di na katulad kahapon ang panahon ngayon. Maaliwalas na at may araw na rin.
Nakaupo ako sa may chair sa labas at si Fort naman nakahiga sa kama ko. Nag-open na lang ako ng Twitter sa phone ko.
@ANSantillan is with @jericfortuna. Feel at home lang po sya dito sa house. Hehhehehe.
Proud ako noh! Jeric Fortuna na toh.
Nakatulog ata sia. Pumasok ako at umupo sa gilid ng bed. Tinitigan ko ang face nia.
Mas cute ata sya pag tulog?
Nagulat ako ng bigla nia akong hilain pahiga. Ang akala ko tulog na sya.
“Fort ano ba??” saway ko... hinampas ko pa sya sa braso.
“ang sadista mo! Nakakailan ka na ha? Kung di mo ko tinatawanan, tinititigan ko naman ako”
“di ko sinasadya” yumuko ako.
“hmmmmm....”
Kung nababasa mo lang sana ang nasa isip ko siguro masasabayan mo akong tumawa. Sinandal nia ang ulo nia sa balikat ko. Habang nakahiga kami. Sarap sa feeling.
Hinawakan nia ang ang kamay ko and then kissed it.
*Tsuuuup*
“What was that for?”
“nothing”
Aba! Ginagawang “try me?” ung kamay ko? Loko toh ha! Binawi ko nga. Hindi naman tala un ang expected kong sagot eh. Assuming na kung assuming. Tama na sya . –sigh-
Nakatulog ako. Nung magising ako, wala na sia sa tabi ko. Pagtingin ko sa clock.
5:00pm ???
what the!!
Ba’t di ako ginsing!
Baka maiwan ako ni Fort. Bumaba muna ako, wala dun si Fort. Baka nasa guest room. Then bumalik na ko sa kwarto. Tinignan ko ang phone ko, may text.
FR: Captain Jeric :D
Princess, wake up! Di na kita ginising kanina, baka kasi pagod ka. But now, u have to wake up! Baka malate tayo...
TO: Captain Jeric :D
Gising na po! Iniwan mo na ata ako eh. Hindi ko alam kung pano pumunta dun! Wala ka dito eh.
FR: Captain Jeric :D
Papunta pa lang ako. Nagbihis pa kasi ako.
Aaayyy! Akala ko naman nasa guest room lang talaga sia. Nagbihis na ko tapos hinintay ko na lang sia sa living room.
*BEEP*BEEP*
Anjan na si Fort!
“ma! Alis na po ako!” paalam ko kay mama... excited na ko.....
“sige ingat ha!”
Patakbo akong lumabas ng bahay. Paglabas ko ng gate, nakatitig lang sakin si Fort na parang may mali sakin....
“may problema ba?” tanong ko.
“wala, puso ko ata ang may problema.. Ang lakas ng kabog eh. Ang ganda mo”
“asuuuss!! Bolero! Tara na nga!” pinagbuksan nia ako ng pinto, sumakay naman na ako.
“matagal ba ko?” tanong nia..
“hindi naman...” katahimikan na naman ang namayani sa loob ng kotse. I hate awkward feeling!
A/n: Abangan po ang Chapter 12 by this week. promise ko po yan !!
VOTE / Comment pag may time !!
... I love my READERS !! ENJOY !!
BINABASA MO ANG
"Reach The Impossible"
Fiksi RemajaA story of REACHING someone. May mga bagay sa mundo na mahirap abutin. Mga bagay na alam nating hindi pwede. but in LOVE everything is possible!! Go on and REACH THE IMPOSSIBLE !!!
