Eρωτας Σαν Τη Θαλασσα

Θα γινει δικη μου

Χρήστος pov
Πάλι τα ίδια... Τώρα είμαστε μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά και παρηγορουμε το Κώστα. Η μητέρα του όντως έπασχε πολύ καιρό αλλά αυτός... Αντε να μην πω... Η Αννα είναι κοντά του και τον παρηγορεί. Του χαϊδεύει το μπράτσο ή και τα μαλλιά και του λεει λόγια στο αυτί για να τον ησυχάσει, να τον κάνει να νιώσει καλύτερα. Εγω μέσα μου βραζω... Βράζει το αίμα μου καυτό στις φλέβες μου, κοχλάζει δεν βράζει απλώς. Είμαι έτοιμος πραγματικά να τη πάρω και να τη κάνω δική μου εδώ και τώρα. Να δουν όλοι σε ποιόν ανήκει. Ναι είμαι αναίσθητος γι'αυτόν απο τη στιγμή που δεν της φέρεται αναλόγως. Την έχει βάλει στα πόδια του και της χαϊδεύει τα μαλλιά. Θα το σπάσω τα χέρια... Τα δικά μου χέρια δε, έχουν γίνει γροθιές και τα σφίγγω τόσο πολύ που πονάω. Ο Άρης καταλαβαίνει πως δεν είμαι καλά και λέει:
-Εμείς λέω να πηγαίνουμε, λέει στα παιδιά και με σηκώνει απο το χέρι για να φύγουμε.
-Ναι, θα τα πούμε σε λίγο. Κώστα είσαι καλά έτσι??, ρωτάω με ψεύτικο ενδιαφέρον, χωρίς βέβαια να το καταλάβει κανείς. Εκείνη σηκώνει το κεφάλι της και με κοιτά οχι όμως στα μάτια. Βγαίνω έξω με τον Αρη και απομακρυνόμαστε απο κει.
-Ρε ηρέμησε λίγο!! Δική σου είναι!! Κι εσύ παίξε λίγο θέατρο, κάνε και λίγο πως δεν σε νοιάζει! Ε δεν θα σε έχει και δεδομένο ρε γαμωτο!
-Ναι?? Δίκιο έχεις αλλά δεν θέλω κάνεις να την ακουμπά!! Ειναι δικιά μου, μόνο δικιά μου!!
-Ή τουλάχιστον ηταν δικιά σου...
-Ρε τι λες τώρα, μην με κάνεις τούρμπο και πάω εκεί μέσα και τα σπάσω όλα εε?? Δικιά μου είναι και αν δεν είναι, θα γίνει δικιά μου! Με κάθε κόστος, ακόμα και αν πρέπει να σκοτώσω! Μ' ακούς??
-Ρε με τρομάζεις έτσι όπως κάνεις. Μην πας και κάνεις τίποτα και τρέχουμε μετά και δεν φτάνουμε εε?? Ξέρεις εγώ μαζί σου είμαι και όλη η παρέα δηλαδή...
-Τι ,το έχουν καταλάβει όλοι??
-Όχι αλλα υποψιάζονται. Όλοι μαζί σου είναι, ούτως ή άλλως, οπότε δεν μας νοιάζει. Το έχω τσεκάρει έμμεσα εγώ. Μπορείς να στηριζεσαι πάνω μου.
-Ευχαριστώ ρε, είσαι φίλος.
-Τίποτα, να σου θυμίσω πόσες φορές με έχεις ξελασπώσει απο κάτι τέτοιες περίεργες καταστάσεις? Που ερχόμουν εγω και έλεγα τα δικά μου τα προβλήματα?? Σε εσένα.
-Ναι, είναι αλήθεια αυτό..., του λέω και ξαφνικά η Αννα εμφανίζεται.
-Α ναι?? Κούκλα είναι εε??, του κλείνω το μάτι και απευθείας καταλαβαίνει τι θέλω να πω.
-Ναι και σε θέλει και πολύ μάλιστα, είναι και πολύ σέξι κοπέλα, μου λέει και μου κλείνει το μάτι. Ξαφνικά χτυπά το κινητό του και μου το δίνει.
-Ναι?, ακουω μια "γλυκιά" φωνή να λέει.
-Χρήστο! Πως και μας μιλάς??
- Ε να έλεγα να βγαίναμε το βράδυ κατα της 10. Τι λες??
-Οκ. Τα λέμε στο blog?
-Ναι. Φόρα εκείνο το μαύρο φόρεμα, της λέω ψιθυριστά και το κλείνω.
-Α θα το γλεντήσουμε σήμερα εε?
-Ε ναι, του λέω και η Αννα είναι έτοιμη να βάλει τα κλάματα.
-Τι έγινε Άννα?, ρωτά ο Άρης?
-Καλααα, λέμε να βγούμε το βράδυ, θα έρθετε?
-Μπααα, έχουμε κανονίσει. Κάποια άλλη φορά.
Άνναςpov
Θα βγει με άλλη. Εμ βέβαια και της είπε να βάλει και ενα συγκεκριμένο φόρεμα. Θα σε φτιάξω εγώ. Θα σε κάνω να με παρακαλάς γονατιστός.