4 yıllık lise hayatım boyunca sadece tek bir adamı sevdim.Lisemin en güzel yıllarını onun uğrunda feda ettim ama herşey boşunaydı.Çünkü ne yaparsam yapayım yeteri kadar kendimi gösteremedim.O da sonunda çareyi başkalarının kollarında buldu.Hem de gözlerimin önünde.Defalarca,defalarca ve defalarca...
Şimdi söyleyin bakalım hayat gerçekten hepimize karşı bu kadar adil mi?4 yıl boyunca başka hiçbir kimseyi sevmedim.Ne derlerse desinler sadece onu sevdim,ona inandım,ona güvendim.Ama hiçbir zaman bunu ona gösteremedim,hep başkalarının sözlerine inandım.Saflığımdan mı yoksa gerçekten aptal olmamdan mı kaynaklı birşey bilmiyorum ama sonunda onu kaybettim.
En iyi sevenler anlar beni,sevdiğin adamın ellerinden kayıp gitmesine hangi aptal izin verir ki.Ben verdim.Her gün gözlerimin önünde yeni sevgilisiyle sarmaş dolaş hallerini görüyorum.Ve bu beni içten içe bitiren bir virüs sanki.Boğulacakmış gibi hissediyorum,ölene kadar ağlamak istiyorum.İlk aşkım,ilklerimi yaşadığım adam ellerimden kayıp gitti.Ama ne olursa hayatımda onsuz bir sayfa açmaya karar verdim.Eğer beni hayatından çıkarmayı göze alıyorsa,beni mutlu görmeyi de göze alacak.
