Σ'αγαπω!

Κεφάλαιο 28

Καταρχήν πριν αρχίσετε να διαβάζετε θέλω να σας ζητήσω ένα μεγάλο συγγνώμη που άργησα να ανεβάσω καινούργιο κεφ. Όλο αυτό το διάστημα που δεν ανέβαζα μην νομίζετε ότι σας ξέχασα. Το αντίθετο. Σκέφτομαι ότι θέλετε να με σκοτώσετε για την αργοπορία χδ. Και αλήθεια σας σκέφτομαι αλλά θα μου πείτε γιατί δεν ανεβάζεις. Σωστό. Πείτε με τεμπέλα αλλά ήμουν απασχολημένη με άλλα πράγματα. Έχω σκεφτεί κι άλλες ιστορίες που σίγουρα θα σας αρέσουν και θα της ανεβάσω φυσικά. Πάντως σας ευχαριστώ για όλη την συμπαράσταση και το γεγονός ότι σας αρέσει αυτό που γράφω. Το να νομίζω ότι είμαι λίγο καλή δεν σημαίνει τίποτα αν δεν αρέσει σε εσάς και τα άτομα που διαβάζουν αυτά που γράφω. Και πάλι ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους εσάς που αφιερώνετε τον χρόνο σας διαβάζοντας τις ιστορίες μου. Το εκτιμώ <3 Επίσης μέσα στην μέρα θα ανεβάσω ένα κεφ από μια καινούργια ιστορία που άρχισα σήμερα και μου είπαν οι φίλοι μου ότι είναι πολύ καλή. Θέλω να μου πείτε και εσείς βέβαια την γνώμη σας :)

Νιώθω δίπλα μου κάτι η καλύτερα κάποιον να κινείτε. Ανοίγω λίγο τα μάτια μου και βλέπω τον Νίκο να κάθεται στο κρεβάτι και να με έχει πάρει στην αγκαλιά του. Μου χαϊδεύει απαλά τα μαλλιά και με κοιτάζει με ένα τόσο γλυκό βλέμμα που θέλω να σηκωθώ και να τον αρχίσω στα φιλιά!

"Καλημέρα" μου ψιθυρίζει γλυκά. Δεν γίνεται. Όλα αυτά πρέπει μα είναι ένα όνειρο. ο Νίκος σχεδόν ποτέ δεν ξυπνάει πριν από εμένα. Ανοίγω τα μάτια μου και τον κοιτάζω από πάνω μέχρι κάτω λες και είναι κανένας ταραχοποιός που δεν παραδέχεται τι έκανε.

"Καλημέρα" του απαντάω, φεύγω από την αγκαλιά του και κάθομαι οκλαδόν δίπλα του με τα μάτια μου καρφωμένα στα δικά του.

"Γιατί με κοιτάς έτσι?" λέει και γελάει δυνατά. Απλώνω το χέρι μου ,έχοντας ακόμα τα μάτια μου καρφωμένα επάνω του, και τον τσιμπάω στο χέρι.

"Άουτς!" λέει και μου αρπάζει το χέρι.

"Σοβαρά τώρα τι έχεις πάθει?" με ρωτάει.

"Ποιος είσαι και τι έκανες στον Νίκο που ξυπνάει τα μεσημέρια?" του λέω αγνοώντας την ερώτηση του. Εκείνος απλά γελάει και με παίρνει στην αγκαλιά του.

"Χαζούλα. Δεν επιτρέπεται που και που να ξυπνάω και να βλέπω το κορίτσι μου να κοιμάται? Γιατί αυτό είναι το αγαπημένο μου πράγμα στον κόσμο και το κάνω πιο συχνά απ'ότι νομίζεις." μου ψιθυρίζει και γυρίζει από την άλλη πλευρά. Νιώθω τον χτύπο της καρδιάς μου να χτυπάει δυνατά. Νιώθω την ζέστη του σώματός του στο δικό μου. Φέρνω ξανά τα λόγια του στο μυαλό μου. Ένα χαζό χαμόγελο εμφανίζεται στο πρόσωπό μου. Εκείνος γυρνάει το βλέμμα του σε εμένα και με βλέπει να του χαμογελάω με αποτέλεσμα να κοκκινίσει περισσότερο. Κοκκινίζω και εγώ και μένουμε εκεί και οι δυο αγκαλιά. Ακούω βήματα και βλέπω την μαμά μου να μπαίνει μέσα και να μας κοιτάει. Στο πρόσωπο της εμφανίζεται ένα χαζό λοξό χαμόγελο. Βάζει το ένα χέρι της στην μέση και το άλλο το βάζει μπροστά από το στόμα της κάνοντας πως ξεροβήχει κάνοντας αισθητή την παρουσία της. Εγώ και ο Νίκος την κοιτάμε με απορία ακόμα ο ένας στην αγκαλιά του άλλου.