Sırrımı Saklar Mısın ?

Karakter tanıtımı

BELIZ ZERDA
Hayatımda hiç bir zaman dertlerin esiri olmadım. Karamsar insanlardan hep uzak durdum .Benim için hayat her zaman toz pembe oldu. İzmir de yaşayan gözü hep yükseklerde olan {büyük hayalleri olan } bi kızdım . Ailem çok varlıklı olduğu için el üstünde büyüdüm. Tek çocuk olmakta etkili tabi .. 1 ay önce 18 yaşına girdim . Haaa bu arada sesim de güzeldir. Kendimi çok severim. Hande 'yle beraber en büyük hayalimiz olan istanbul Üniversitesini kazandık. Ben konservatuvar bölümünü hande sosyal hizmetler bölümünü kazandı. Hayallerimize bi adim daha yaklaştıkk. İzmir de ki son bir haftamiz , bol bol ailemle vakit geçirmeye çalışıyorum . Annem şimdiden ağlamaya başladı . Ama benim mutluluktan içim içime sığmıyor .... Simsiyah upuzun saçlarım var , gözlerimde mavi ..

HANDE SOYDAN
Ahh dayanamıyorum ... Üniversiteyi kazandığımdan beri annemin nasihatleri bitmedi. Sakın beni aklı bi karış havada sanmayın. Aksine aklı başında sınırları herzaman bilen ayakları yere basan bi kızım . Ailemin maddi durumu hep bize yetecek kadardı . O yüzden Hayallerimi hep yere sağlam basmakla ilgili kurdum. En büyük hayalimizdi üniversiteyi kazanmak. İnsanlarla ilgilenmeyi hep çok sevdim bu yüzden sosyal hizmetler bölümünü seçtim. Beliz ise sesi çok güzel olduğu için konservatuvar bölümünü kazandı. Aslında onunla ortak yönümüz çok az. O hayatı hep toz pembe yaşayan her istediğine ulaşan uçari bi kızdı. Bense sakin ayakları yere basan hayatın zorluklarınin farkındayım. O hayatının aşkını bulmak ister .Ben herzaman tamamen özgür olmayı mutluluk olarak hayal ettim. Babama çok düşkünüm , aramızda çok derin bi bağ var. Annemi de çok seviyorum ama babam bambaşka... Şimdi mutfağa gidiyorum annemin 2 aydır beni beslemek için yaptığı kekleri ve börekleri yemeğe gidiyorum. .
EVREN SAKUÇ
Bu hayatta annemden daha çok nefret ettiğim hiç kimse olmadı. Onun yaptıkları , gidişi , babama yaşattığı yıkım yıllardır aklımdan hiç çıkmadı .Babamla annemin herzaman çok mutlu olduğunu düşünmüştüm. 7 yaşındaydım hayatım değiştiğinde ... Babam annemi her zaman çok sevdi bunu hep bakışlarindan anladım . Okula yeni başlamıştım o zamanlar . Okuldan çıkıp eve geldiğimde babamın bağırışlarını duydum. Onu ilk defa öyle görmüştüm. Annem babamın gözlerine alay eder gibi gülerek bakıyordu. Annem çantasını alıp evi terketti. Gidiş o gidiş. Koşarak babama sarılmıştım , bana herseyi anlattı. Annemin hayatımda başka bir adam varmış , yıllardır babamı aldatmış. Hamile olduğu için de bizi bırakıp gitmiş. O günden sonra babam bütün sevgisini bana verdi. Beni iyi yetiştirebilmek için uğraşti yıllarca... Ama ben o günden sonra kadınları hiç sevmedim. Bana yaklaşmalarina asla izin vermedim. Bana sürekli bütün kadınların aynı olmadığını iyilerinde olduğunu anlatmaya çalıştı. Benim için hayat babamın bana hediye ettiği atölyeden ibaret . Arkadaşlarim var ama asla kadın olmadı. Onların bile benim hakkımda bilmediği o kadar çok şey var ki...
YUSUF TARAN
Benim için mutluluk başarılı olursan vardı. Okul hayatım boyunca hiç başarısız olmadim . Aileme yük olmamak için hep kendi ayaklarımin üstünde durdum. Benim tek varlığım ailem. Annemin bu hayattaki en değerli insan benim için. .. Kadınlara karşı hiç bitmeyen saygım ve sevgim oldu. Onlar herzaman önceliğim ve baştacımdi. Üniversite sınavında da istediğimi başardım. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi ne gidiyorum. Eskişehir benim çocukluğumun şehri, şimdi gençliğimi yaşamaya gidiyorum.

Ilk defa kitap yazıyorum. Hatalarim varsa kusura bakmayın. Ilk bölümde karakterleri tanitmak istedim.