Ingehaald door het Verleden - Flikken Maastricht

Hoofdstuk 3

"Hè, wat is dit nou?" mompelde Eva verbaasd in zichzelf. Nu bestudeerde ze de papieren van boven tot onder grondig. De foto was overduidelijk van een jonge Wolfs, maar het strafblad stond op naam van Adam Kats. Verder gaf het strafblad niet veel nieuws meer weg. Het viel Eva op dat de strafbare feiten opliepen in ernst, maar plots ophielden. Adam Kats was vijftien geweest toen zijn criminele carrière begon, en zeventien toen deze weer ophield. Snel maar zorgvuldig bekeek Eva de overige papieren. Kats was geboren in Den Haag en de strafbare feiten waren daar ook gepleegd. Het raadsel werd alleen maar groter voor Eva. Wie was deze jongen en waarom leek hij zo ontzettend veel op haar partner? Had Wolfs soms een tweelingbroer waar zij niets van wist? Ze wist zeker dat Wolfs uit Amsterdam kwam, dat had hij haar eens verteld toen Fleur naar haar grootouders had gevraagd.

Tussen de overige papieren vond ze een adres van een hotel in Den Haag en informatie over de cover die zij zou dragen. Het plan van het CIE was dat Eva gewoon als zichzelf naar Den Haag zou gaan en contact zou zoeken met Wolfs. Als bezorgde partner wilde ze weten wat er aan de hand was en waarom hij zo opeens naar Den Haag was gegaan. Eva kon een kleine grijns op haar gezicht niet onderdrukken. Het CIE zat immers akelig dicht bij de waarheid.

Voordat Eva naar Den Haag vertrok reed ze langs de Ponti. Daar pakte ze een weekendtas in met wat kleding en toiletartikelen. Ze wist niet hoe lang ze weg zou blijven, maar ze was liever voorbereid dan dat ze straks onnodig tijd moest verspillen aan het kopen van allerlei benodigdheden. Toen ze dacht dat ze alles had liep ze terug naar de auto en begon aan de autorit naar Den Haag. Een paar uur later stond ze voor een hotel. Ze liep naar binnen en meldde zich bij de receptie. De receptioniste wees haar naar haar kamer en even later zat Eva op het grote tweepersoonsbed dat de ruimte voor een groot deel vulde. In het dossier zat ook het adres van de verblijfplaats van Wolfs. Ze was van plan om daar vanmiddag nog even langs te rijden zodat ze wist wat ze kon verwachten als ze eenmaal daadwerkelijk contact zocht met Wolfs. Maar eerst wilde ze even bijkomen van de lange autorit.

Het was al donker toen Eva uiteindelijk voor het adres van Wolfs stond. Het was een oud en slecht onderhouden rijtjeshuis in een niet al te beste buurt. Eva had de auto schuin tegenover het huis geparkeerd. Ze wilde het huis even in de gaten houden en als snel bleek dat dat geen slecht idee was geweest. Om de paar minuten liep er wel iemand het huis in of uit. Het leek er op dat de voordeur niet eens op slot zat; iedereen kon direct door naar binnen lopen. Even kwam het plan in Eva op om zelf ook gewoon naar binnen te lopen, maar dat idee verwierp ze al snel. Ze zat ongeveer een uur in de donkere auto toen er opeens op het raam van de passagierskant werd geklopt. Eva had niet verwacht dat ze gestoord zou worden en maakte in haar stoel een klein sprongetje van schrik.

Snel keek ze wie op het raam had getikt. Een man in een lange donkere jas stond naast haar auto. Eva deed het raam omlaag. "Kan ik u helpen?" vroeg ze beleefd.

"Kunt u zich legitimeren mevrouw?" De man boog zich nu voorover en Eva kon zien dat hij van middelbare leeftijd was. Verder was er weinig aan hem dat haar opviel.

"Hoezo?" Eva had al een vermoeden wat er aan de hand was, maar ze wilde toch niet zomaar haar legitimatie aan een wildvreemde laten zien. Zeker niet nu ze een huis in de gaten hield en ze niet precies wist wie naast haar auto stond.

"Politie Den Haag. Ik zou graag een legitimatiebewijs van u willen zien."

"Dat kan, ik pak het even." Eva dook haar tas in en haalde haar politie identificatie tevoorschijn. "Voldoet deze?"

De man bestudeerde de kaart en gaf hem toen met een glimlach terug. "Officieel niet, maar dat hoef ik u natuurlijk niet te vertellen. We hadden u al verwacht mevrouw Van Dongen. Wilt u even plaatsnemen in onze auto, dan kunnen we wat informatie uitwisselen."

Eva wist dat de politie van Den Haag ook betrokken was bij wat er dan ook precies gaande was, en ze hoopte dat dit haar kans was om wat meer duidelijkheid te krijgen. Daarom stemde ze dan ook direct in. In de onopvallende surveillancewagen waar ze naar toe liepen zat een andere man in de bestuurderstoel. De man die op haar raam had getikt nam plaats op de achterbank zodat Eva op de passagiersstoel kon zitten. Eenmaal in de auto stelden de twee mannen zich voor. De bestuurder was een oudere man die, zo vermoedde Eva, tegen zijn pensioen aanzat en zich voorstelde als Wim Harteveld. De man achterin was zijn partner Jeroen de Bruin.

"U bent hier voor Adam Kats?"

Eva reageerde niet direct op de naam. Ze was hier voor haar partner Wolfs, maar wat zijn relatie was met Adam Kats was inderdaad ook iets wat ze uit wilde zoeken. Ze besloot om haar gedachtegang hardop uit te spreken.

"Mijn leidinggevende vroeg namens het CIE of ik contact kon maken met mijn partner Floris Wolfs."

De oudere man kreeg een grijns op zijn gezicht. "Dat is waar ook, dat is zijn nieuwe naam hè."

"Nieuwe naam?" vroeg Eva.

"Wij kennen hem als Adam Kats, voluit Adam Florentius Kats, maar op zijn achttiende heeft hij zijn naam veranderd naar Floris Wolfs," vertelde Wim.

Eva was met stomheid geslagen. "Dus Floris Wolfs is Adam Kats?"

"De enige echte," knikte Jeroen instemmend.

Een moment lang wist Eva niet wat ze moest zeggen. Tot nu toe was ze er van uit gegaan dat Kats en Wolfs twee verschillende personen waren. Ze herkende Wolfs ook totaal niet in het strafblad dat ze voor ogen had gekregen en was onbewust uitgegaan van een persoonsverwisseling of iets dergelijks.

"Maar... hoe kan dat dan?" stamelde Eva. Ze bedacht zich nu dat ze, ondanks hun jarenlange samenwerking, nog steeds bar weinig wist van haar partner en zijn verleden. Pas toen Wim reageerde op haar vraag realiseerde ze zich dat ze hardop had gesproken.

"Kats was geen lieverdje als tiener. Hij was hard op weg om, als hij mazzel had, voor lange tijd de gevangenis in te draaien. Maar het leek er meer op dat hij in een kistje onder de grond zou eindigen voordat hij zijn rijbewijs mocht halen. Hij had geluk dat we uiteindelijk genoeg bewijs tegen hem hadden om hem op te sluiten. Toen koos hij eieren voor zijn geld en heeft hij een deal gemaakt met justitie. Ik weet niet meer wat die deal precies inhield, maar volgens mij heeft hij het voor elkaar gekregen hij met een nieuwe identiteit, en zonder strafblad, verder mocht," vertelde Wim.

***

Dank jullie wel voor al jullie lieve reacties! Feedback is <3 !