Belki sen de çelik gibisindir dostum. Aslında ne seviyorsan biraz da O'na benziyorsun çünkü. Rüzgarı yararak ilerliyorsun, bazen gaz açıyorsun bazen yavaşlıyorsun. Gözlerin yaşarır rüzgar yüzünden, cebinden çakmağın düşer, sigaran düşer, fuların uçar gider savrulur rüzgârla. Ama durup alamazsın. Yolda olan sadece sen olmazsın, dengeli gitmezsen kendini de bir başkasını da alıkoyabilirsin. Bazen de bir başkası gelir senin dengeni bozar, düşürür yere. Bir yerlerde durup yeni birileriyle tanisabilirsin, yeni şeyler alabilirsin. Kaybettiklerin ve kazandıkların her zaman olur. Ama sen yoldayken kaybettiklerin icin geri dönersen herkes üzerine sürer. Kükreyen egzoz boruları, cehennem gibi yanan motor bloğu, gittikçe artan km sayacı, güç için nefes alan hava filtren, bir süre sonra sönükleşen far aydınlığın.
Aslında motosiklete binmiyorsun çünkü hepsi tanıdık geliyor. Aslında başka bir maddeden olan yansıman, aslında sadece Aynaların;
iki tarafta da bulunan, görmek için baktığın.
Bir yandan geleceği izlerken , bir yandan geçmişe baktığın.
