Teach Me How

Το φως

Όσο πέρναγε ο καιρός τόσο περισσότερο γνώριζα την Αλίσια.Ήταν το μοναδικό κορίτσι που ήθελα ή σχέση μας να προχωρήσει...Αισθανομουν αισθήματα ξεχωριστά,όμορφα.Το μόνο που ήθελα ήταν να τη βλέπω έστω και μια φορά τη μέρα.Αυτό δεν ήταν δύσκολο επειδή έκανα πολύ παρέα μαζί της,ενοιωθα ανετα. Συζητούσαμε και γελουσαμε ατέλειωτες ωρες.Ένα σαββατοκύριακο την είχα πάρει μαζί μου στο μπαμπά.Ο μπαμπάς τη συμπαθουσε πολυ και εκείνη ένοιωθε άνετα.Ήμουν σε πελάγη ευτυχίας τα δύο απο τα αγαπημενα μου πρόσωπα ήταν χαρούμενα και συμπαθούσε ο ένας τον άλλον.
Ένα βράδυ εγώ και ή Αλίσια είχαμε βγει για να πάρουμε ξύλα για το τζάκι,ήταν Μάρτιος αλλά εκανε τρομερό κρύο
"Απίθανος ο μπαμπάς σου,δεν ήξερα πως γνώριζε τον David Garrett"
"Από βιολί κανείς δε τον ξεπερνά,είναι το στοιχείο του"
Γελασαμε και οι δύο.
"Τζεεις μπορώ να σου κάνω μια ερώτηση αν δεν νοιώσεις άνετα απλά μην απαντήσεις,θα καταλαβω"
"Φυσικά,ρωτά με"
"Ε..να..δεν είδα τη μαμά σου και δε μένει μαζί σας,συγχωρα με"
Όταν άκουσα την ερώτηση ταράχτηκα λίγο αλλά αποφασισα να της απαντησω.
"Χώρισαν,δεν την έχω δει από τότε και δε ξερω τι κάνει"
"Τζεεις,συγγνώμη δεν ήθελα να σε τάραξω"
Ενοιωθα πως έπρεπε να της πω τι Αισθανομουν,θα με καταλάβαινε
"Δεν ήταν και ή καλύτερη μαμά ,πάντα μου φερόταν σκληρά μας έλεγε ψέματα και απατούσε το μπαμπά,δε ξερω αν μπορώ να τη συχγωρησω εύκολα"
Εκείνη με έκανε ψυχρό ,παρόλο που μου έδωσε τα όμορφα χαρακτηριστικά της,ήμουν πολύ ψυχρός σαν το χιόνι.
"Λυπάμαι πολύ Τζεεις,ελπίζω να είναι όλα καλα τώρα" και μου χαμογέλασε
Εκείνη τη στιγμή πέφτουν τα ξύλα από τα χέρια της,σκυβω να τα πιάσω
"Ουπς χαχα δώσε μου κάποια να βοηθήσω"
Όπως σηκωθηκα και πήγα να τις δώσω κάποια της επιασα το χέρι.Το χέρι της ήταν τόσο κρύο,μου θύμισε το κρύο και σκληρό παρελθόν μου αλλά πλέον δεν ανήκε μαζί μου,γιατί όταν κοίταξα την Αλίσια είδα το φως,την αλήθεια,αυτή ή κοπέλα με άλλαξε με έκανε να νοιωσω αισθήματα που δεν τα ήξερα με έκανε να νοιωθω ανετα ,ο πραγματικός εαυτός μου,γέμιζε τη ψυχή μου με χαρά,αυτήν τη κοπέλα την είχα ερωτευτεί...
Κοιταζαμε ο ένας τον άλλον και πλησιασαμε όλο και περισσοτερο ,τα χείλη μας βρίσκονταν σε απόσταση αναπνοής
"Παιδιά είστε καλά;αργησατε και ανησύχησα,συγγνώμη αν ενοχλω"
Γυρισαμε και οι δύο γρήγορα και ή Αλίσια είχε κοκκινισει
"Ο Τζεεις με βοηθούσε με τα ξύλα"
"Ωραία ελάτε εφτιαξα κοτόπουλο με πατάτες θα το απολαυσουμε" και ο μπαμπάς χαμογέλασε
Εκείνος ανέβηκε πάνω
Εγώ και ή Αλίσια κοιταχτηκαμε αφού ανταλλαξαμε ένα χαμόγελο Ανεβήκαμε πάνω.Στη διαδρομή σκεφτομουν αν ή Αλίσια είχε το ίδιο συναίσθημα για εμένα,αν και εκείνη με αγαπούσε...
Τελικά ή βράδυα κύλησε όμορφα,μέσα στο καλοψημενο φαγητό του μπαμπά και τη παρεα της Αλισια