Hoofdstuk 4

296 18 4
                                    

Even was het stil in de auto. Toen kon Wim een kleine grinnik niet onderdrukken. "Nooit gedacht dat die jongen ooit vrijwillig voet zou zetten in een politiebureau. En nu zit 'ie bij de recherche!"

Eva wist nog steeds niet hoe ze moest reageren. Alles wat ze over haar partner wist bleek gebaseerd op een leugen. Zelfs zijn naam was niet eens zijn echte naam. Jeroen zag haar vertwijfeling. "Het is een hoop om zo ineens te horen hè?" vroeg hij meelevend.

Eva knikte. Dat kon je wel zeggen ja.

"Had je vanavond al contact willen maken met je partner?" vroeg Jeroen.

Nu schudde Eva haar hoofd. "Nee, nog niet. Ik wilde alleen weten wat voor omgeving hoorde bij het adres dat ik gekregen heb."

"Zullen we dan even ergens wat gaan drinken?" stelde Jeroen voor. "Dan kunnen we elkaar wat meer vertellen over wat we weten."

Niet veel later zaten ze inderdaad aan een tafeltje in een druk café. In eerste instantie begon hun gesprek wat hakkelend, maar gaandeweg kwamen ze op gang en verliep het gesprek steeds gemakkelijker.

"Hoe kan het dat jullie zoveel weten van Wolfs? Of Kats..." vroeg Eva na een tijdje. Ze had er nog steeds moeite mee om de naam Kats te gebruiken voor haar partner. Wolfs zou altijd Wolfs blijven voor haar.

Wim grinnikte. "Toen hij zijn carrière als crimineel in de dop begon was ik net bezig met mijn laatste jaren als geüniformeerde agent. Hij was een van mijn vaste arrestantjes. Later toen Kats zich bezig begon te houden met grotere zaken begon ik net bij de recherche. We zijn een beetje met elkaar meegegroeid kun je wel zeggen."

"Ik ken Kats alleen van de verhalen van Wim, maar ik weet wel dat Kats indruk heeft gemaakt," knipoogde Jeroen.

"Dat kun je wel zeggen ja. Ik kwam die jongen echt elke week wel een paar keer tegen. Dan was hij weer betrokken bij een vechtpartij, of hoorde hij bij een groepje overlastgevers. Een andere keer had hij wat wiet op zak. En soms haalden we hem doordeweeks midden in de nacht van straat. Dan was hij weer het huis uitgeschopt door zijn ouwelui en zat hij onder een brug. Eigenlijk was het allemaal wel triest," verzuchtte Wim.

"Maar ik dacht dat zijn ouders wel goede mensen waren?" vroeg Eva zich hardop af. "Zijn vader was wiskundeleraar. Ik weet niet meer precies wat zijn moeder deed, maar ik had altijd de indruk dat het fatsoenlijke mensen waren."

Jeroen en Wim keken elkaar even aan. "Misschien waren dat de pleegouders waar hij later naar toe is gegaan, maar zijn ouders hier hadden nooit vader en moeder mogen worden." Even was Wim stil. "Ik snap wel dat die jongen op straat is gekomen en daar verkeerde vrienden heeft gemaakt. Zijn ouders waren nooit thuis en als ze dat wel waren vochten ze elkaar de tent uit. Zijn vader kleineerde hem en bracht vrouwen mee naar huis terwijl zijn eigen vrouw en zoon gewoon thuis waren. Hij was ontzettend conservatief en Kats kon het nooit goed doen bij hem. Zijn moeder was wel aardig, maar liet iedereen over zich heen lopen. Van haar kreeg Kats zijn eerste jointje toen hij twaalf was. Eigenlijk heeft het me altijd verbaasd dat het nog tot zijn vijftiende heeft geduurd voordat hij echt ontspoorde."

Later die avond lag Eva op het bed in haar hotelkamer en overdacht ze het gesprek dat ze met Wim en Jeroen had gehad. Alles wat ze ooit over Wolfs' verleden had gehoord bleek onjuist te zijn. Hij had gelogen over alles. Hoe kon ze hem ooit nog vertrouwen nu ze wist dat alles wat hij over zijn eigen achtergrond had verteld een grote leugen was geweest? Urenlang lang kon ze niet slapen omdat alles wat er die dag gebeurd en gezegd was in haar hoofd bleef rondmalen. Pas toen ze voor zichzelf had besloten om simpelweg de opdracht van het CIE te volbrengen en verder voorlopig niet te veel na te denken over alles en wat dat betekende voor haar werkrelatie met Wolfs lukte het haar om in een onrustige slaap te vallen.


***

Sorry voor het kortere hoofdstuk dan jullie van mij gewend zijn, ik begin mezelf in te halen met wat ik vooruit geschreven heb... Hebben jullie liever (bijna) dagelijks een kortere update, of ongeveer om de dag een wat langere?


Ingehaald door het Verleden - Flikken MaastrichtWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu