Hayat garip varlıkıtı ölmek isterken delicesine seni hayata bağlayan tek bir kişi çıkar o an nutkun tutulur benim hayatım o yokken pek parlak deildi. 7yaşında hayat neydi acısıyla gerçeğiyle öğrendim çok canım yandı babam hep 4duvar aralarında görüyodum bir gün elbet babam kurtulacakti ordan ama hep yarım eksikti onu öyle özlüyorum ki odama kapandim an gözümden tomurcuklar düşüyo sonra diorumki üzme kendi baban elbet gelecek ama ister istemez üzülüyor insan kardeşlerim için dik durmaya çalışıyom annem babam olmadığı için hem annelik hem babalık yapıyo annem hiç eksikliğini belli etmemeye çalışıyor ama yinede anlıyoruz
