Herkesin hayatını tanımlayacak cümleleri kitapları olmalı, benim cümlelerime satırlar yetmedi bi insana adadım hepsini her sözcüğünü.
Bilirsiniz her aşk farklıdır,yada öyle hissederiz biz 'Benim aşkım tek,kimse ben gibi sevemez' deriz ama bence aşk üç gruba ayrılır.
Platonik aşklar vardır öylece birbirlerini uzaktan izleyen iki çift kalp ama cesaretsiz olduğu için saygı duymam ben o aşklara insan haykırmalı aşkını,bi karşılığı olmasada bu riski göze almalı.
Çünkü en çok yapmadığı şeyler için pişman olur insan, söyleyemedikleri için.
Eğer etrafınızda öyle insanlar görüyorsanız bakın gözlerinin içine bi burukluk vardır bi çift göz yaşı, bi cesaretsizliğin beklentisi.
Sevgisi karşılıklı olan,yan yana gülebilen aşklar işte onlar dünyanın en şanslı insanlarıdırlar aslında ama bi türlü bilmezler bunun kıymetini. Oysa o kadar yakındırlardır ki birbirkerinin kalp atışlarını duyarlar.Bi çift göz onu izlerken bile bunun güzelliğini farketmezler,illa sınanmaları gerekir özlemek için bazen ise çok geç olur farketmek için. O yüzden sıkı sıkıya sarılın birbirinize,bunu hiç tatmamış,bi kere sarılsam deyip ağlayan gözler ıslanmış yastıklar var çünkü.
Bide bu iki sınıfa dahil olmayan aşklar vardır en büyük acıyı,özlemi yaşayan insanlar. Sizler mesafeli aşklar dersiniz ben ise kalpleri bir ama bedenleri uzak kişiler.
İşte burda devreye giriyor gerçek aşk herkes inanmasada siz inanırsınız kalbinize.
Bazen görmediği hiç anısının olmadığı birisine tutulabiliyor insan, tanımadığı o kişi tüm kalbini kaplayabiliyor.
Çünkü gerçek aşk onu yakınlarda bulmuyor,aç bırakılıyor sevgiye.
Yakınlardaki o kalp atışlarına kulakları sağır kalıyor,onca mesafeye rağmen bi fısıltıya kapılıyor.
Ben ne aşkıyla yan yana olabilen nede onu uzaktan izleyip susabilen insanlardanım.Ben o tüm acıyı özlemi yaşayan o uzak bedenlerim.
Hiç yaşamayınca bilinmiyor tabi bende öyleydim aşka en uzak kişi, belki de kalbi en donuklaşmış. Tüm bunlara rağmen ısıttı kalbimi,o soğuk şehrine rağmen ısıttı.
Benim hikayem burda başlıyor herşeyin saçma geldiği zamanlarda hiç beklenmedik bi anda gelen o insanla değişiyor.Kasım da aşk başkadır diyen kişiye hak veriyorum öyleymiş cidden o soğukta pencereden çarpan rüzgar gibi aniden çıkıveriyor aşk karşıma.
Aşkı tanımayan kız anlatıyor size bunları,öğrendikçe açılacak dili yazacak birer birer aşkını.
Mesafe en büyük zorluğu belki tüm herşey o telefona bağlıymış gibi gelmesi sanki o telefon çalmasa o gidecekmiş gibi gelir,işte o kaybetme korkusu yaptırır tüm hataları.
Karşındaki kızar sana bunalır ama o an bağıramazsın ' korkuyorum işte,bi sabah uyanırım ve sen olmazsın' diye dökemezsin içindekileri.
Ama gerçekten de öyledir uyuyamıyorum ben ona iyi geceler demeden sabah günaydın yazmazsam gün ışımaz bilirim.
En çok da mesajlaşırken uyuya kalması, elinde telefon uyuya kaldığını hayal ediyorum ya o an gülüşü geliyor aklıma ne güzel uyuyodur diyorum.
Ağlıyorum bazen göremiyorum diye nolurdu bi kez baksam gözlerinin içine o ışıltısını kalbimde hissetsem.
Birlikte gülsek o soğuk espirilerime. Tutsa sarılsa bana ' seni bi seviyorum ki ' dese.
Olmaz işte bazen sizin için yaratılmış kişiler hep uzakta olur.Bazen yollar mesafe olur bazen o insanlar içlerinde yaratır mesafeyi. Benim senle mesafelerim yok hayallerim var o mesafe akıldadır çünkü. Ben seni kalbimde hissediyorsan kim bana uzak diyebilir ki.
Engel olmasın bi kaç rakam kalbinize,çünkü aşk dokunmak değildir hissetmektir.
MESAFE SİZİN HİSSETTİĞİNİZ YERDE BİTER...
