ΕΡΩΤΕΣ ΜΠΕΛΑΣ

Το Φάκελο

        Φόρεσα ενα κόκκινο φορέματακι κοντό, μαύρες γόβες, όχι πολύ ψηλες γιατί δεν κάνει πλέον, έπιασα τα μαλλιά μου κότσιδα και βαφτικα, οχι όμως πολύ έντονα.

        Τότε άκουσα την φωνή της Hope :

"_Λυδία; Τι κάνεις τόση ώρα; Σε συναυλία πάμε, οχι σε γάμο !

_Να'μαι καλέ, τι φωνάζεις;"

        Τοτε γύρισαν και είχαν μείνει κάπως :

"_Καλά φιλενάδα, αν σε δει ο Måns, θα πάθει !

_Σύμφωνω !

_Εντάξει, υπέβαλετε τώρα ! Λοιπόν; πάμε;

_Ναι, ναι, πάμε !"

        Μετά απο 15 λεπτά, φτάσαμε. Μπήκαμε απο την πίσω πόρτα.

        Ο Måns και οι υπόλοιποι ειχαν φτάσει.

        Ο Alexander και η Hope μπήκαν πρώτοι, εγώ, μπήκα τελευταία. Όλοι γύρισαν και με κοιτούσαν !

        Τους χαιρετισαμε όλους και μετα έπρεπε να φτιάξω τον Måns, αλλα φυσικά, μόνο την δουλειά μου θα κάνω !

"_Μισό, να σου βάλω το μικρόφωνο.

_Α ναι, το ξέχασα.

_Αν δεν ήσουν εσύ, θα ανέβαινε χωρίς το μικρόφωνο στην σκηνή."

        Είπε ο Peter, και όλοι λιώσαμε στα γέλια.

"_Έτοιμος ! Λοιπόν, σε 20 λεπτά, βγαίνετε επί σκηνής !"

        Τότε, χτύπησε το τηλέφωνο μου.

        Άνοιξα το τσαντάκι μου να το πάρω και κατά λάθος μου έπεσε το χαρτί με τα αποτελέσματα χωρίς να το προσέξω, και το πήρε ο Måns.

"_Μισό λεπτό, πάω να μιλήσω.

_Οκ. Λυδία; Σου έπεσε ενα χαρτί !

_Μην το ανοίξεις ! Του είπαν η Hope και ο Alexander.

_Γιατί;!

_Γιατί; Γιατί θα θυμωσει !!

_Ναι, εχει δικαίω η Hope, θα θυμωσει.

_Εσείς, κάτι μου κρύβεται εδώ ! Εγώ θα το ανοίξω !"

        Άνοιξε το φάκελο και άρχισε να το διαβάζει. Είχε μείνει ! Δεν μπορούσε να το πιστέψει !

"_Θα γίνω μπαμπάς ! Χριστε μου !"

        Εκείνη την ώρα, μπήκα μέσα !

         Χριστε μου, πως το έμαθε;!

"_Που το ξέρεις;

_Σου έπεσε ο φάκελος από την τσάντα και.... Μου χαρίσες το καλύτερο δώρο ! Σε αγαπώ πάρα πολύ !"

        Δεν ήξερα τι να πω, τα είχα χάσει !

"_Αυτό, δεν σημαίνει όμως οτι θα σε συγχωρισω !

_Παιδιά; Αφήστε μας λίγο μόνοι !

_Οχι παιδιά, δεν χρειάζεται ! Ούτως η άλλως, δεν είναι η κατάλληλη ωρα γιαυτα, έχουμε και δουλειές !"

****************************

        Οπος δεν τελείωνε η Λυδία, την φώναξα να βιαστεί.

        Τότε ήρθε και είταν απλα θέα. Αυτό που φορούσε τεις πήγαινε τέλεια.

        Ο Alexander κι εγώ, είχαμε μείνει με τα στόματα ανοιχτά.

        Έτσι, αφου ήμασταν έτοιμοι, βγηκαμε, μπηκαμε στο αυτοκινητο, και ξεκινήσαμε για το χώρο τεις συναυλίας.

        Μετά από 15 λεπτα, φτάσαμε, τα παιδιά είχαν ήδη φτάσει.

        Όταν μπήκα, παρατήρησα ότι ο Måns σκουπιζε ένα δάκρυ, μου φαίνονταν πολύ λυπημενος αλλά δεν ήθελε να το δούμε, να το καταλάβουμε.

        Χερετισα τον Marcus, τον Efraim, τον Peter και τον Matt.

        Μετά, πήγα να χερετισω τον Måns και του ρώτησα, κρίφα, αν είταν καλά;

        Με κοίταξε αλά δεν μου απάντησε γιατί τούτη τιν στιγμή, ήρθε η Λυδία για να τον ετοιμάσει.

        Εκεί, όλοι είχαμε λιώσει στο γέλιο επίδει είχε ξεχάσει ο Måns Το μικρόφωνο του και πέταξε ο Peter ένα αστείο.

        Εδώ, χτύπησε το κινητό τεις Λυδίας, και άθελά, έριξε ένα φάκελο από τιν τσάντα τεις.

        Ενώ είπαμε στον Måns να μην το άνοιξη, εκείνος έκανε του κεφαλιού του, δεν άντεξε να τον απαγορεύουμε κάτι.

       Όταν κατάλαβε τι ήταν, ξετρελάθηκε από την χαρά του και φωνάζε, ένα χαμόγελο είχε ζωγραφίστει στο πρόσωπο του, τα μάτια του δάκρυζαν από ευτυχία, εκείνη την στιγμή, γύρισε η Λυδία.

        Δεν ήξερε τι να πει, τα είχε χάσει, την κοιτουσε τόσο γλυκά ο Måns που αναρωτιόμουν μέσα μου :

"Αφού την αγαπά, γιατί την απάτησε; Και εκείνη, αφού τον αγαπά, ας ακούσει τι έχει να τεις πει."

        Αλά τίποτα, δεν ήθελε να ακούσει κουβέντα η Λυδία...

Next ??